درست در روزهایی که مدیران ارشد نفت آماده می شدند تا در یکصد و شصت و ششمین اجلاس اوپک در وین شرکت کنند، سعید سراج میر، پیرمرد دوست داشتنی امور اوپک  که در اجلاس گذشته وزیر نفت را برای شرکت در اجلاس یکصد و شصت و پنج همراهی می کرد، درگذشت.

اول آبان سال گذشته حکم انتصابش را به عنوان مدیرکل امور اوپک از وزیر نفت دریافت کرد و 28 آبانماه درست یکسال پس از دریافت حکمش از میان نفتیها رفت. او البته یکم مهرماه امسال جایش را به مهدی عسلی داده بود.

شاید بسیاری از خبرنگاران او را ندیده باشند و یا از او به عنوان مدیری غیر رسانه ای نام ببرند، اما او مهربان بود. انجام کارهای مربوط به اوپک و بازگشت ایران به موقعیتش در سالهای پیش که خود در این بخش حضور داشت تمام فکرش را مشغول ساخته بود.

یادم می آید در نشستی که در موسسه مطالعات انرژی برگزار شده بود پس از پایان نشست به سراغش رفتم اما او مانند همیشه از جماعت خبرنگار فراری بود اما به احترام خبرنگار گفت: "سوالتان را ایمیل کنید به آن پاسخ خواهم داد." و اینگونه عذرخواهی کرد.

اگرچه هیچوقت پاسخ چند سوالی را که برایش فرستادم، دریافت نکردم اما هیچوقت به عنوان خبرنگاری که از بی پاسخ ماندن پرسشهایشان ناراحت می شوند، ناراحت نبودم. چون اعتقادش جالب بود: " بگذارید به روزهای اوج برگردیم پاسخ خواهم داد."

سید نفتی امور اوپک به مدت 28 سال در وزارت نفت مشغول خدمت بود و از ابتدای استخدام به عنوان کارشناس در واحد مدیریت امور اوپک انجام وظیفه می کرد و بر حسب شایستگی، با طی رده های مختلف اداری، سرانجام به سمت مدیریت کل واحد منصوب شد.

او در طی سالهای خدمات دولتی خود نشان داد از قید ریاست طلبی و آزمندی آزاد است. از این رو دوستانش همواره از ایشان خاطرات خوشی نقل می کنند و بر وارستگی، آزادمردی و روحیه مردمی وی گواهی می دهند.

حالا مدیر سابق امور اوپک و روابط با مجامع بین المللی انرژی وزارت نفت دیگر در بین همکارانش نیست اما به اعتبار هنر خطاطی که آن را به استادی می نوشت و تسلطش بر ادبیات و علاقه ای که به هنر معماری اسلامی داشت اکنون در قطعه هنرمندان تبریز آرمیده است.

"حیف شد آن شیشه مینا شکست"

رویا خالقی