به گزارش شانا به نقل از وزارت راه وشهرسازی، عباس آخوندی اظهارکرد: در گذشته زندگی بچه های قدیمی در فضاهای باز بود و آنها به این مکانها احساس تعلق داشتند اما هیچ کس به ساختمانهای بلند وابستگی ندارد.
آخوندی تاکید کرد: «ساختمانهای بلند جریان باد را در تهران متوقف کرد».
وزیر راه و شهرسازی گفت: به دلیل بحث هویتی، کسی به محله های عمومی احساس تعلق ندارد و مطامع سودجویان سبب به وجود آمدن ساختمانهای بلندمرتبه در ایران شده است.
وزیر راه و شهرسازی تاکید کرد: «آینده نسل بعد را با بلندمرتبه سازی و با هدف اداره روزمره شهرها فروختیم».
وی افزود: در مدت 30 سال گذشته منطقه یک تهران که سراسر باغهای ارزشمند و شش تنفسی تهران بود، جایگاه بناهای بلند شد. آیا این ساخت و سازها غیر از پاسخگویی به حرص بی پایان سوداگران دلیل دیگری دارد؟
به گفته آخوندی، نخستین قربانی بلندمرتبه سازی، فضاهای عمومی، مدرسه ها و باغهایی هستند که دیگر فضای بازی و رشد بچه ها را ندارند.
عضو کابینه دولت یازدهم گفت: نیاز داریم حقیقت زندگی را در شهر جستجو کنیم و فقط به ظاهر پرتلاطم شهرها توجه نداشته باشیم.
30 درصد کارخانه های کشور اطراف تهران قرار دارند و ساختمانهای بلند در غرب تهران جلو وزش باد را گرفته است و اجازه نمی دهد آلودگیهای هوا از تهران تخلیه شود.
ساختمانهای بلند ایران کهن نماد سرافرازی تمدن ایرانی بود
آخوندی با بیان این که در ایران کهن ساختمانهای بلند با کارکردها و دلایل مختلف ساخته شدند گفت: با یک نگاه کلی می‌توان پی برد که ساخت ساختمانهای بلند در شهرهای تاریخی ایران همگی برای ارتقای کیفیت زندگی در شهر بوده و هیچکدام در پی امیال سوداگران برای کسب سود از فروش زمین ساخته نشده‌اند. این ساختمانها یک خواست و نیاز واقعی شهر را تامین می‌کرده و علامتی برای سرافرازی تمدن ایرانی بوده‌اند.
وزیر راه و شهرسازی ادامه داد: اما ظرف ۳۰ سال گذشته تمام منطقه یک تهران که سراسر باغهای ارزشمند و شش تنفسی تهران بودند به بناهای بلند بدل شده است. آیا این ساخت و سازها غیر از پاسخگویی به حرص بی پایان سوداگران دلیل دیگری دارد؟
عضو کابینه دولت یازدهم اظهار کرد: وقتی منطقه ۲۲ تهران طراحی می‌شد مرحوم کازرونی اصرار داشت که این منطقه به عنوان دالان باد تهران کوتاه مرتبه و با حداکثر فضای سبز باقی بماند و می‌گفت اگر طرحی هم تصویب شود اجرای آن باید در طول ۲۵ سال و به صورت تدریجی باشد. ولی آیا این همه ساختمانهایی که در این منطقه احداث شد واقعا برای پاسخ به نیاز تهران بود؟ آیا این همه ساختمان بلند که جریان باد تهران را متوقف کرده است هیچ سازگاری با اندیشه ایران‌شهری و کیفیت شهر برای زندگی دارد؟
وی ادامه داد: آیا انسانها می‌توانند مفهوم خوش زندگی را در این شهر دریابند؟ نیاز داریم یکبار دیگر بیدار شویم و آنچه را در شهرهایمان می‌گذرد و برای نسلهای بعد ایجاد مشکل می‌کند،دریابیم.
به گفته وزیر راه و شهرسازی بی‌توجهی و نداشتن واکنش بموقع ما در برابر این جریان خانمان‌سوز شهری زندگی را برای نسلهای بعدی ما سخت‌تر می‌کند.
وی تصریح کرد: همه و یا بیشتر ما در مدارسی با فضاهای بزرگ درس خوانده‌ایم اما فرزندان ما در مدارس تنگ و تاریک رشد می‌کنند. ما نیاز به ایران داریم و ایران هم به ایرانیانی سرزنده و بالنده نیاز دارد که نام کشور را در جهان بلندآوازه می‌کند. ولی آیا این مدارس ظرفیت پرورش چنین استعدادهایی را دارند؟
آخوندی گفت: این انبوه انسانهایی را که در برجهای فاقد هرگونه مفهوم اجتماعی و تحت عنوان انبوه‌سازی یا مسکن مهر جای داده می‌شوند، در آینده چه انسانهایی خواهند شد؟ اگر در تهران بهانه ما برای بلندمرتبه سازی کمبود فضای ساختمانی است آیا در پردیس هم کمبود فضای شهری بود که آن همه بناهای بلند ساخته شده‌است؟ آن ساختمانها چگونه مدیریت می‌شوند؟ یا در سالهای بعد چگونه اداره خواهند شد؟
وزیر راه وشهرسازی اظهار کرد: بحثی که مطرح می‌کنم بیشتر درباره حکمت و دلیلِ گرایش به بلند مرتبه‌سازی است. اگر برای ساختمان اداری می‌توانیم بلندمرتبه سازی کنیم چون امکان تعمیر و نگهداری آن توسط سازمان متمرکز وجود دارد، آیا این حکم را می‌توان به دیگر ساختمانها هم تعمیم داد؟ آیا از منظر اجتماعی و با رعایت اصل بیشینه کردن رفاه و امنیت عمومی می‌توان ساختمان ۴۰ یا ۵۰ طبقه مسکونی ساخت؟
نظر شما