در دهه 50، با رشد قیمت نفت، وضع جامعه از لحاظ رفاهی و تامین نیازهای اوله بهبود یافت اما با وقوع انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی که به کاهش صادرات و قیمت نفت منجر شد، سطح درآمدهای نفتی نیز کاهش یافت. در طی سالهای 80 نیز تکانه های مثبت نفت، سطح بالایی از درآمد را برای دولت به ارمغان آورد. بر این اساس به نظر می رسد که بررسی چگونگی تاثیر این درآمده بر رفاه جامعه موضوعی مهم و ضروری است.

مقالۀ «رابطۀ وضعیت رفاه اجتماعی ایران با درآمدهای نفتی طی سالهای 1347 تا 1387» با استفاده از داده های آماری سالهای 1347 تا 1387 از مجموعۀ آمار نامه های بانک مرکزی، سالنامه های آماری و با استفاده از روش خودگرسیون برداری، رابطۀ میان رفاه اجتماعی و درآمدهای نفتی را بررسی کرده است.

یافته های تحقیق نشان می دهد هرچه وزن بیشتری به میانگین درآمد در تابع رفاه «سن» داده شود، اثر درآمد ملی بر رفاه کمتر می شود. چراکه «سن» در نظریۀ خود به این نکته تاکید دارد که تغییرات ضریب جینی تاثیر بیشتری بر رفاه دارد تا نوسانات درآمدی. به عبارت دیگر، کاهش فاصلۀ طبقاتی در جامعه، اثر مثبت بیشتری بر رفاه مردم دارد تا افزایش میانگین درآمد مردم؛ بنابراین در صورتی که درآمدهای نفتی سبب کاهش فاصلۀ طبقاتی در کشور شود، رفاه جامعه افزایش خواهد یافت. افزون بر این، درآمدهای غیر نفتی در بلند مدت اثر منفی بر رفاه داد اما در کوتاه مدت اثر مثبت بر رفاه داشته است.

همچنین درآمد ملی زمانی نشان دهنده ای مناسب برای افزایش رفاه جامعه است که به توزیع درآمدهای نفتی بین اقشار جامعه اهمیت بیشتری داده شود. درآمدهای غیرنفتی نیز زمانی اثری مثبت بر رفاه دارد که نظام مالیاتی درستی بر اقتصاد حاکم باشد. این درآمدها زمانی بر رفاه جامعه اثر مثت طولانی دارد که به عنوان مُسکن استفاده نشود و در راستای افزایش ثروت و تولید مصرف شود.