به گزارش شانا، حمیدرضا عراقی در گفتگو با روزنامه ایران که در شماره امروز(شنبه) انتشار یافت دراین باره توضیحاتی را ارائه کرده است:
ایران به لحاظ سیاسی و منطقه‌ای موقعیت نسبتاً حساسی دارد که بهره‌گیری از آن می‌تواند به اقتصاد کشور بسیار کمک کند. به طوری که ایران هرچه بتواند در منطقه به‌عنوان صادرکننده گاز و حتی برق تولید شده از گاز بهره بگیرد، وابستگی و منافع مشترک بیشتری با کشورهای منطقه خواهد داشت. به این ترتیب منافع ایران تبدیل به منفعت سایر کشورهای منطقه می‌شود و از این راه میزان همبستگی میان کشورها و امنیت منطقه افزایش می‌یابد.
در همین راستا دولت یازدهم بزودی صادرات گاز به عراق را آغاز خواهد کرد تا ضمن ارزآوری برای کشور روابط خود را با کشورهای همجوار گسترش دهد. در این خصوص معاون وزیر نفت و مدیرعامل شرکت ملی گاز، در گفت‌و‌گو با «ایران» اظهار کرد: ماه آینده صادرات گاز به عراق آغاز خواهد شد و در پی آن 7 میلیون متر مکعب در روز به حجم صادرات گاز کشور افزوده می‌شود.
حمیدرضا عراقی اذعان کرد: با آغاز این صادرات تراز تجارت گاز کشور مثبت خواهد شد.به گفته عراقی آنچه کمک می‌کند تا ایران بتواند در مجامع بین‌المللی، افزایش صادرات گاز را بدون دغدغه دنبال کند به تولید رسیدن فازهای میدان گازی پارس جنوبی یکی پس از دیگری است. گفت‌و‌گوی مدیرعامل شرکت ملی گاز ایران را با «ایران» در ادامه می‌خوانید:
صادرات گاز به عراق در چه مرحله‌ای است؟
ما برای آغاز صادرات گاز کشور به عراق آماده هستیم و تمام تمهیدات در نفت شهر مهیا است اما منتظر هستیم که نحوه چگونگی پرداخت توسط عراق مشخص شود و این کشور برای دریافت گاز اعلام آمادگی کند تا شیر صادراتی گاز را باز کنیم.
به هر روی مبالغی که باید عراق پرداخت کند مربوط به سرمایه گذار است نه دولت. قطعاً باید پیش از کلید خوردن صادرات، فرآیند دریافت پول مشخص و به حساب سرمایه گذار واریز شود. به محض مشخص شدن آن و اعلام آمادگی وزارت نفت عراق، صادرات آغاز خواهد شد اما اگر سرمایه گذار هزینه را دریافت نکند ادعای خسارت خواهد کرد.
پیش‌بینی می‌کنید که این فرآیند چقدر زمان ببرد و صادرات از چه ماهی آغاز شود؟
اساساً باید در یک ماه آینده یعنی خردادماه، آغاز شود و در این تاریخ مشعل صادرات به بغداد روشن می‌شود.
با چه حجمی؟
در سال اول 7 میلیون متر مکعب در روز و در سال دوم 14 میلیون متر مکعب در روز صادر خواهد شد. از سال دوم به بعد در زمستان 25 میلیون متر مکعب و تابستان35 میلیون متر مکعب در روز دریافت خواهند کرد.
ارزش این صادرات چقدر است؟
این بخش معادل 2 میلیارد دلار به درآمدهای ملی می‌افزاید.
آیا کشور دیگری نیز در دستور کار صادرات گاز قرار گرفته یا آنکه هنوز با متقاضیان در مرحله مذاکرات هستیم؟
اکنون قرارداد صادرات گاز به بصره نیز امضا شده است و با عملیاتی شدن آن گاز ایران از اهواز به خرمشهر و از خرمشهر به نیروگاه‌های بصره فرستاده خواهد شد.
البته برای صادرات هرچه سریعتر گاز طبیعی به کویت، پاکستان و عمان در حال مذاکره هستیم و مذاکرات پیشرفت خوبی داشته است.البته صادرات گاز کشور از طریق ال ان جی به اروپا نیز مطرح است که هنوز هیچ کدام قطعی نشده است.به هر روی آنچه کمک می‌کند تا ایران بتواند در مجامع بین‌المللی، افزایش صادرات گاز را بدون دغدغه دنبال کند به تولید رسیدن فازهای میدان گازی پارس جنوبی یکی پس از دیگری است.
آیا هدف از صادرات گاز به عراق دستیابی به بازار اروپا است؟
امکان و پتانسیل این موضوع وجود دارد اما از صادرات به بغداد و بصره به دنبال دستیابی به بازار اروپا نیستیم.
صادرات گاز اهمیت بیشتری برای کشور دارد یا صادرات نفت؟ چرا از زمان اجرای برجام تا کنون در صادرات نفت موفق تر از گاز عمل کردیم؟
هر دو اهمیت ویژه‌ای برای کشور دارند اما صادرات نفت خام کوتاه مدت و انعطاف پذیر است و به همین خاطر بسرعت می‌توان در بازار فروش نقدی (spot) حجم صادرات نفت را افزایش داد. در حالی که صادرات گاز پیچیده و طولانی است و به همین خاطر معمولاً مذاکرات آن دو سال طول می‌کشد. لذا روال طی شده در هر دو مورد کاملاً طبیعی است.
صادرات به اروپا چه زمانی عملیاتی خواهد شد؟
بازار اروپا از طریق ال ان جی توجیه پذیر است و اگر خودشان بیایند و در پروژه‌های ال ان جی کشور سرمایه گذاری کنند، صادرات گاز به اروپا دو سال بعد از شروع پروژه آغاز خواهد شد. فعلاً خریداران اروپایی به ایران می‌آیند و در این مورد با شرکت ملی نفت مذاکره می‌کنند اما هنوز قراردادی به امضا نرسیده است.
* روایت
عسلویه، از روستای بی‌نام و نشان تا پایتخت انرژی ایران
اگر تا دهه 70 گذرتان به عسلویه افتاده باشد، خوب می‌دانید که عسلویه قبل از پارس جنوبی با شکل امروزی آن چه تفاوت هایی داشت. آن زمان نام عسلویه برای اغلب ساکنان بوشهر هم نا آشنا بود. به واقع شهری که اکنون از آن به عنوان پایتخت انرژی ایران یاد می‌شود تا اواخر دهه 70 روستایی در استان بوشهر بود که جمعیتی کمتر از 500 خانوار داشت. آن زمان بجز چند دکان و یک فرودگاه نظامی هیچ امکانات دیگری را نمی‌توانستید در عسلویه ببینید.
این فرودگاه نظامی هم به خاطر تأسیسات ارتش و جابه جایی نظامیان بنا شده بود و عملاً ربطی به توسعه یافتگی منطقه نداشت؛ همان طور که در بسیاری از نقاط مرزی کشور نظیر کنارک و چابهار از این نوع فرودگاه ها ساخته شده است.
آن زمان عسلویه حتی از نعمت هایی چون آب و برق و گاز نیز بی‌بهره بود. زیر این روستا چند تریلیون متر مکعب گاز خوابیده بود اما در روی زمین ساکنان منطقه آرزوی دستیابی به گاز را داشتند. این منطقه به حدی بکر بود که کمترین شاخص‌های توسعه نظیر راه آسفالت شده نیز در آن دیده نمی‌شد. زمین‌های عسلویه نه تنها سند نداشتند بلکه قیمتی هم نداشتند. نیروی کار منطقه اغلب در کشورهای عربی مشغول به کار بودند و سرپرستان خانواده‌ای که در روستا می‌ماندند نیز از دریا و صیادی امرار معاش می‌کردند.
این شرایط ادامه داشت تا آنکه سال 74 تاریخ عسلویه و حتی ایران به یکباره عوض شد. کشف و توسعه میدان گازی پارس جنوبی به مرور چهره این روستای 2 هزار نفره مرزی را تغییر داد و روستا را به شهرستانی با جمعیت ساکن بیش از 50 هزار نفر تبدیل کرد. به این ترتیب که در سال 74 زمزمه‌های استحصال گاز از میدان مشترک پارس جنوبی به راه افتاد و سال 76 عملیات اجرایی استخراج گاز از این میدان مشترک میان ایران و قطر کلید خورد. خارجی‌ها بخصوص فرانسوی‌ها پا به این روستا گذاشتند و ساخت اولین فازها از 24 فاز میدان پارس جنوبی یعنی فاز 2 و 3 آن را شروع کردند. پس از آن فاز یک ساخته شد و به برکت گاز این میدان چندین مجتمع پتروشیمی نیز احداث شد.
به این ترتیب با شدت گرفتن ضرباهنگ توسعه در این منطقه هر روز تعداد نیروی کار ساکن در عسلویه بیشتر می‌شد و با راه افتادن تأسیسات گازی و پتروشیمی و افزایش جمعیت منطقه قیمت زمین نیز بالا می‌رفت. حتی در یک مقطع قیمت زمین‌های عسلویه به هر متر مربع یک میلیون تومان هم رسید.
کم کم عسلویه‌ای که تا پیش از کشف میدان پارس جنوبی کمتر کسی حتی می‌توانست نام آن را بدرستی تلفظ کند به یک شهر صنعتی، مجهز به آب و برق و گاز، فرودگاه مجزا از فرودگاه نظامی، مراکز خرید و حتی دانشگاه شد. در 16 سال اخیر هزاران متخصص و کارگر از نقاط مختلف کشور و حتی از کشورهای دیگر به عسلویه آمده‌اند و اغلب نیروی کاری که تا پیش از این در کشورهای عربی مشغول به کار بودند به زادگاه خود بازگشتند و به خدمت صنعت نفت و گاز کشور درآمدند. طوری که در برخی از مواقع نیروی کار مشغول به کار در میدان مشترک پارس جنوبی به 85 هزار نفر در یک شبانه روز هم رسید.
اخیراً در سفری که به عسلویه داشتیم یکی از مسئولان فرودگاه عسلویه در گفت‌و‌گو با «ایران» اذعان کرد: فرودگاه جدید عسلویه سال 83 شروع به کار کرد و توسعه میدان پارس جنوبی مسبب احداث آن بود. تا آن زمان برای پروازهای عسلویه از فرودگاه نظامی ارتش استفاده می‌شد اما با افزایش نیاز منطقه بعد از تأسیس سازمان «منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس» این فرودگاه نیز تأسیس شد و اکنون تعداد پروازهای این فرودگاه به 38 مورد در روز نیز می‌رسد. از فرودگاه تا شهر عسلویه حدود نیم ساعت فاصله است. در حاشیه جاده زمین هایی دیده می‌شود که قرار است بزودی با جذب سرمایه گذار به مجتمع‌های پتروشیمی میان دستی این صنعت تبدیل شود.
جلوتر می‌رویم و کم کم مشعل‌های گازی نمایان می‌شود. با دیدن این مشعل‌ها ماهیت منطقه هویدا می‌شود و هر بیننده‌ای به شور می‌آید. مشعل‌هایی غرور آفرین و زینت بخش شب‌های عسلویه‌اند. به شهر عسلویه نزدیک می‌شویم. ساخت و سازهای شهری عسلویه که زمانی روستایی کوچک بوده است به هیچ وجه گذشته روستایی منطقه را رو نمی‌کند.
مغازه‌ها و مراکز تجاری و صنعتی، خیابان‌های آسفالت شده، خانه‌های نسبتاً نوساز و پمپ بنزین و دانشگاه و... که همگی از برکات گاز هستند عسلویه را کاملاً تبدیل به یک شهر کرده‌اند. اینجا دقیقاً در 100 کیلومتری نقطه مرزی میدان گازی پارس جنوبی یعنی مرز مشترک میان ما و قطر قرار دارد و اغلب آنچه در این شهر و حتی شهرهای اطراف آن دیده می‌شود از سال 74 ایجاد شده‌اند. آنچه اکنون در این منطقه وجود دارد مستقیم و غیر مستقیم از درآمدهای گازی این میدان ایجاد شده است. البته نمی‌توان پشتیبانی مردمان این منطقه را در توسعه فازهای پارس جنوبی و صنعت پتروشیمی منطقه نادیده گرفت. مردمانی که با غیر بومی‌های منطقه بهترین رفتار را بروز دادند و به کمک آنها اکنون عسلویه یکی از نقاط مهم و استراتژیک دنیا و از مناطق تأثیرگذار در صنعت نفت و گاز کشور است.
به واقع باور نکردنی است، تا چشم کار می کند مشعل‌ها، دودکش‌ها و برجهای صنعتی دیده می شوند که در پشت هر کدام از آنها میلیاردها دلار سرمایه است. به یمن احداث همین پالایشگاه‌های گاز، مجتمع‌های پتروشیمی و نیروگاه‌های برق عسلویه اکنون به پایتخت انرژی ایران تبدیل شده است.
نظر شما