ترکیه همچنین در سالهای اخیر با ساخت مسیرهای انتقال گاز و نفت، قدمهای استراتژیکی در حوزه امنیت و تنوع راههای انتقال انرژی برداشته است. این در حالی است که شرایط، در بحث امنیت انرژی در همه پروژه ها که ترکیه، چه به عنوان مصرف کننده و چه به عنوان کشور منتقل کننده در آن شرکت دارد، به دلیل قرار داشتن در منطقه ژئوپولیتیک علیه آن است.
استانیسلاو تاراسو، تحلیلگر سیاسی دلایل این ادعا را چنین توضیح می دهد: ترکیه از لحاظ موقعیت جغرافیایی، درست در نقطه تلاقی بزرگترین میدانهای انرژی جهان قرار گرفته است. در شمال ترکیه، با فدراسیون روسیه که دارای ذخایر غنی نفت و گاز است، در جنوب با منطقه خاورمیانه که بزرگترین میدانهای نفتی را داراست و در شرق با دریای خزر و آسیای مرکزی که دارای بسترهای انرژی فراوان است، همسایگی دارد.
این موقعیت جغرافیایی ایجاب می کند که ترکیه از مهمترین کشورها، هم در خاورمیانه و هم در منطقه مدیترانه باشد. اما در واقع این طور نیست، بحران سوریه به همکاریهای ایران- ترکیه لطمه سنگینی وارد کرد.
پس از رسیدن به توافقی نهایی پیرامون مسئله هسته ای ایران، این کشور از انزوای جهانی خارج خواهد شد و معلوم نیست تهران تمایل داشته باشد گاز خود را از طریق ترکیه به اروپا صادر کند. ایران گزینه های مختلفی مانند انتقال خط لوله هایش از خاک عراق و سوریه دارد.
انتقال گاز کردستان عراق نیز با مشکلاتی مواجه است. مقدار گاز صادره جمهوری آذربایجان آنقدر نیست تا بتواند جایگزین گاز روسیه شود، و تلاشها برای الحاق گاز صادراتی ترکمنستان به گاز آذربایجان نیز بی فایده بوده است.
لازم به ذکر است، روابط ترکیه و آمریکا از تابستان سال گذشته دچار مشکلاتی شده است.
رجب طیب اردوغان نخست وزیر ترکیه، بعد از افشا شدن پرونده فساد مالی، فرانسیس ریکاردیونه، سفیر آمریکا در آنکارا را متهم به دست داشتن در توطئه سیاسی علیه خود کرده بود و انتقادهای ریکاردیونه از دولت اردوغان بارزترین نشانه ادامه تفاوت نظریات دو کشور است.
نظر شما