به گزارش خبرگزاری رویترز از لندن، در بحبوحه بحران اوکراین، انگلیس در موقعیت و جایگاه خوبی برای مقابله با هرگونه احتمال توقف صادرات گاز روسیه به اروپا را دارد زیرا این کشور بخش عمده ای از گاز مورد نیاز خود را از نروژ دریافت می کند و حجم ذخایر گازی آن زیاد است.

در پی تیره شدن روابط میان مسکو و کی یف، مشتریانی گازی در اروپا نگرانند که روسیه صادرات گاز به اوکراین را قطع کند، زیرا این کشور مسیر مهم ترانزیت گاز روسیه به اروپاست.

روسیه حدود یک سوم عرضه گاز به اروپا را تامین می کند؛ حدود 40 درصد از این رقم از مسیر اوکراین ترانزیت می شود و شرکت گازپروم تهدید کرده است که اگر اوکراین همچنان به پرداخت نکردن بدهی های گازی خود ادامه دهد، عرضه گاز به این کشور را قطع می کند، ضمن آنکه درباره احتمال کاهش تحویل گاز به اروپا نیز هشدار داده است.

با آنکه انگلیس به طور مستقیم از روسیه گاز وارد نمی کند اما بخشی از گاز مورد نیاز خود را از قاره سبز (واردکننده سالانه حدود 160 میلیارد مترمکعب گاز روسیه) دریافت می کند.

از جمله خطرهای تهدید کننده عرضه گاز به انگلیس، خطر اختلال در عرضه گاز نروژ به انگلیس یا تنش و ناآرامی در خاورمیانه است که می تواند بر واردات ال ان جی از قطر تاثیر بگذارد.

جاناتان استرن، رئیس بخش تحقیقات گاز (Natural Gas Research Programme) در موسسه آکسفورد گفت: مشکل فیزیکی و اختلال در عرضه گاز در این زمان از سال کم است؛ فصل بهار است و ما به فصل تابستان نزدیک می شویم بنابراین تقاضا پایین است و گاز زیادی در مخازن ذخیره سازی وجود دارد.

وی افزود: اختلال در عرضه گاز نروژ به انگلیس می تواند بزرگ ترین مشکل برای انگلیس در زمان حال باشد؛ این کشور ال ان جی بسیار کمی دریافت می کند زیرا قیمتهای این ماده در آسیا بالاست و محموله های ال ان جی بیشتر روانه این بازار پرسود می شوند.

عامل دیگری که می تواند در سالهای آینده بر بازار گاز انگلیس تاثیر بگذارد، کاهش حدود دو سومی تولید داخلی گاز آن نسبت به اوج تولید در سال 2000 میلادی و 37 میلیارد مترمکعب در سال کنونی است.

این کاهش کمتر از نصف تقاضای سالانه گاز انگلیس است.

دولت انگلیس امیدوار است که روند این افت تولید کاهش یابد و تا سال 2030 میلادی نیز 19 میلیارد مترمکعب گاز از دریای شمال تولید کند.

خطرهای عرضه گاز

خطر عرضه، یک کشور وابسته به واردات را تهدید می کند.

دو عرضه کننده بزرگ گاز به انگلیس نروژ و قطر هستند؛ گاز نروژ هم اکنون با چند خط لوله از مسیر دریای شمال به انگلیس ترانزیت می شود؛ انگلیس همچنین ال ان جی مورد نیاز خود را از خارج و بیشتر از قطر وارد می کند.

پیش بینی می شود که صادرات گاز نروژ به انگلیس حداقل ظرف دهه آینده در سطح حدود 25 تا 30 میلیارد مترمکعب باقی بماند؛ اما منابع تامین ال ان جی، حجم و قیمتهای این ماده بسیار متفاوت خواهد بود زیرا انگلیس با خریداران آسیایی و آمریکای لاتین (بازارهایی که قیمتهای گاز نسبت به اروپا بالاتر است) در رقابت است.

هنس ون کلیف، یک اقتصاددادن ارشد انرژی در موسسه ای بی ان آمرو (ABN Amro) گفت: با وجود هزینه های بالای ترانزیت، اما تقاضای ال ان جی در آسیا بالا و هنوز رو به افزایش است.

وی افزود: اگر آمریکا تصمیم به افزایش صادرات ال ان جی بگیرد، اروپا باید دست به جیب شود و مانع از عرضه همه ال ان جی این کشور به بازار پرسود آسیا بشود.

ذخیره سازیهای گاز

دو راه اصلی برای این که انگلیس بتواند عرضه و تولید گاز خود را بهبود بخشد، افزایش تولید شیل گس (گاز رسی) و افزایش ظرفیت ذخیره سازی گاز است که این موضوع به انگلیس اجازه می دهد خود را در برابر خطر اختلال در عرضه گاز محافظت کند.

این در حالی است که فرانسه و آلمان که همیشه برای تامین گاز مورد نیاز خود به واردات گاز وابستگی دارند؛ پاسخگوی حدود 15 هفته تقاضای گاز خود هستند.

در پی کاهش تدریجی منابع گازی انگلیس، فشارها برای سرمایه گذاری بیشتر در بخش ظرفیت ذخیره سازی گاز بیشتر شده است؛ به خصوص از سال 2013 میلادی، زمانی که یک زمستان طولانی بی سابقه تقریبا همه حجم گاز ذخیره شده در مخازن انگلیس را کاهش داد و سبب افزایش قیمتها و نگرانی قطعی گاز در این کشور شد.

انگلیس همچنین در مراحل اولیه اکتشاف شیل گس (گاز رسی) است اما تحلیلگران پیش بینی می کنند که تولید سالانه شیل گس این کشور در دهه 2020 میلادی کمتر از 10 میلیارد مترمکعب باشد.

مایکل فالون، وزیر مشاور انرژی انگلیس گفت: بدون ذخایر شیل گس، پیش بینی می کنیم که تا سال 2025 میلادی 70 درصد از گاز مورد نیازمان را وارد کنیم.