به گزارش شانا متن کامل سخنان وزیر نفت که روز سه شنبه (26 فروردین) در صحن علنی مجلس ایراد شد، به این شرح است: عرض کنم جلسه ای بود در بزرگداشت شهید تندگویان که دوستان و هم دانشکده ای های ایشان گذاشته بودند. من در آن جلسه رفتم و صحبت هایی کردم. یکی از آنها این است که من گفتم با شعار نمی شود کشور را پیش برد، با شعور و خرد باید کشور را پیش برد.

گفتم تا یک زمانی علی رغم بالا و پایین هایی که بود، جریان عمومی کشور رو به پیشرفت بود. ولی از سال 84 به بعد یک وقفه ای ایجاد شد. ما نباید دیگر در گذشته سیر کنیم. افراطی گری همیشه باید محکوم شود. من ادامه دادم من یک روز پیش امیر قطر رفتم. امیر قطر به من گفت من غبطه می خورم به آنچه شما در پارس جنوبی انجام می دهید. ما دوباره باید کاری کنیم که دیگران به ما غبطه بخورند. البته رهایی از مشکلاتی که برای کشور به وجود آمده با دعای خانواده شهدا صورت گرفت. ان شاء الله همه با هم در راه شهید تندگویان جلو برویم و صنعت نفتی داشته باشیم که دیگران حسرت ما را بخورند.

من نگفتم که آقای رئیس جمهور در دولت گریه کرد. این را نمی دانم ایشان از کجا آورده اند. گفتم آقای روحانی چند روز پیش چیزی گفتند که من خیلی متاثر شدم. ایشان گفتند یکی از وزرای پیشین آمد پیش من و به من گفت رفتم امارات و بقیه قضایا. من هم نگفتم پول قرضی بوده است. پول خودمان را رفته اند گرفته اند. اما این که آدم برای پول خودش برود خواهش بکند، عزت است؟ پول خودمان را برویم خواهش کنیم که به ما بدهند. پول خودمان که مال خودمان است. این عزتی نیست که پول خودمان را برویم خواهش کنیم که بیاوریم در داخل کشور.

می فرمایند سیاه نمایی کرده اید شما. سیاه نمایی وقتی است که بنده یک چیزی را که سفید است بگویم سیاه. اگر یک چیزی را که واقعیتی است، بحثی نیست. ایشان می گویند شما چرا واقعیت را اگر هم بود بیان کردید. خوب من اگر گفتم که نگفته بودم که پخش شود. حالا که 4 تا سایت نوشتند صد هزار نفر فهمیدند. شما آوردید اینجا 40 میلیون نفر فهمیدند. حداکثر صد هزار نفر، حالا 40 میلیون، 50 میلیون نفر فهمیدند. این اشکالی ندارد به نظر شما؟ من بحثی که دارم این است که این ایشان فرمودند که شما بگویید آن شیخ که بود، وزیر که بود تا من بگویم. من اصلا وارد این نشدم و نمی شوم که شیخ که بود و وزیر که بود. چون من اصلا به آن وزیر تعریضی نداشتم و آقای روحانی هم به آن وزیر تعریضی نداشتند. بحث من این بود که چرا کشور باید به یک وضعیتی برسد که مردم مان مفتخر به ایرانی بدون خودشان، آنچنان که در چشم انداز هست، خدایی نکرده یک مقطعی برسد که نباشند.

ما باید افتخار کنیم. من دلم می سوزد به حال این کشور. این همه منابعی که ما داریم. این همه امکاناتی که ما داریم. ما باید کشور یک منطقه باشیم، نه این که برویم پیش دیگران خواهش کنیم ازشان به یک وضعی برسیم. من خواهش می کنم از آقای رئیس و هیات رئیسه محترم خواهش می کنم که لطف بکنند وقت کافی به من بدهند، من از این فرصت استفاده می کنم این تقاضا را می کنم بیاییم برنامه های نفت را بگوییم. برای تحقق اقتصاد مقاومتی با هم صحبت بکنیم. من کمیسیون انرژی رفتم. توضیح دادم، از آقایان خواهش کردم کمک بکنند. خیلی لطف کردند. کمیسیون برنامه و بودجه تقاضا کردم لطف بکنند وقت بدهند. جاهای دیگر در باره فروش نفت صحبت بکنیم. در مورد تحریم ها صحبت بکنیم. درباره این که چه طور میدان های مشترک را توسعه بدهیم که این طور نباشد که دیگران نفت و گاز ما را ببرند، ما بنشینیم و نگاه کنیم. در مورد طرح های پتروشیمی صحبت کنیم. خودکفایی و صادرات فرآورده های نفتی بگوییم. این که چه کارهایی کردیم که جریان بایک زنجانی و رفقایش و امثالش تکرار نشود در کشور. درباره اینها صحبت کنیم و خدمت مجلس گزارش بدهم.

این که آن شیخ که بود و آن وزیر که بود کدام درد از بیکاری و تورم و گرانی مملکت را و مشکلات کشور را حل می کند. ما باید به حال توسعه کشور باشیم و اجرای این بحث اقتصاد مقاومتی است.

از من سوال فرموده اند که بنده سه بار استعفا دادم. یک بارش را الان گفتند آقای ربیعی گفته است. آقای ربیعی اشتباه گفتند. من هم به ایشان گفتم، آقای ربیعی اشتباه گفته است. ببینید کسی استعفا می دهد که ناامید باشد. من که ناامید نیستم. من سرشار از نشاط و امیدم. من روزی که اینجا آمدم می دانستم که به کجا دارم می روم. به شما هم عرض کردم مرا به هتل 5 ستاره نمی فرستید. آدمی که به هتل 5 ستاره می رود با یک تجهیزات می رود، آدمی که به میدان مین می رود با تجهیزاتی دیگر.

من با تجهیزات ورود به میدان مین رفتم به وزارت نفت. نه این که مشکلاتش را ندانم. من مشکلات نفت را می دانم و می دانستم. اصلا هم بسیار خدا را شاهد می گیرم که به آینده کشور و آینده وزارت نفت امیدوارم و همه چیز آن را مثبت می بینم. آدمی می رود استعفا می دهد که ناامید باشد. من 22 سال، 23 سال، وزیر بودم. الان شده است 23 سال. اگر قرار باشد در 9 آبان- 12 آبان ایشان سوال شان را مطرح کرد، یعنی زمانی که سه ماه از وزارت من می گذشت، اگر قرار باشد در سه ماه  وزارت من 3 بار استعفا داده باشم، پس باید در سابقه 22 ساله قبلی وزارتم 360 بار استعفا داده باشم. ماهی یک بار.

من اهل استعفا نیستم، مگر این که مجلس من را معاف کند از خدمت یا رئیس جمهور من را معاف کند از خدمت. من کاری را که می دانستم هستم. الحمدالله ما در این مدت موفق بودیم. این که این زمستان سخت را پشت سر گذاشتیم بدون این که مشکلی برای مردم ایجاد شود، این موفقیت بوده است. این که توانسته ایم و همه دنیا هم اعتراف کرده که ما افزایش صادرات نفت به طور جدی دادیم و ناراحت هم هستند، موفقیت ما بوده است.

این که توانسته ایم طرح هایی را فعال کنیم، این موفقیت ما بوده است. من بحثم این است که به هر حال اگر مشکلی برای کشور هست، اگر یک مسلمان ناراحت نشود، از مشکلاتی که هست، آیا این کار خوبی است؟ بعضی مشکلات هست در کشور که آدم از غصه دق هم بکند، حرجی نیست به انسان از غصه اینها. ولی من نیامدم این را در اینجا بیان کنم. من در جمع خصوصی یک چیزی را از قول رئیس جمهور گفتم، ولی حضرت عالی آن را آوردید و در جمع 70 و حداقل 40 میلیون نفر منتشر کردید. ولی به هرحال اصل داستان من این است که من نه استعفا دادم و نه استعفا می دهم.

تا خداوند به من قدرت داده  کارم را انجام می دهم. سیاه نمایی در کار نبوده و من دنبال این بودم که یک وضعیت خوبی برای کشور باشد و در این مدت تلاش کردم. احتیاج به حمایت مجلس دارم. بدون حمایت مجلس نمی شود کار کرد و موفق شد. و امیدوارم که بتوانم.

در کمیسیون هم مطرح شد. من استنباطم این بود که اکثریت اعضای کمیسیون محترم و فضای عمومی کمیسیون هم قانع شدند با مطالبی که گفتم. البته حق جناب آقای رسایی و دوستان شان، سوال کنندگان هست که در صحن علنی مطرح شود و من فکر می کنم که مسائل خیلی زیادی در کشور است که ما باید برایش وقت بگذاریم که کشور را، اقتصادش را جلو ببریم و من نیاز به کمک شما برای ادامه راهم دارم، موفق باشید.