به گزارش روزنامه حریت، گولتن کیشاناک، شهردار شهر کردنشین دیاربکر اوایل هفته گذشته با درخواست سهمی از درآمد نفتی دولت ترکیه، فتیله بحثی داغ را روشن کرد. این خواسته سبب ایجاد این پرسش در اذهان عمومی شد که مگر دیاربکر چقدر نفت دارد که این وی چنین به حق خواهی کردها برخواسته است.

استان دیاربکر بعد از استان کردنشین باتمان ترکیهبیشترین میزان استخراج نفت را دارد، 20 درصد نفت استخراجی شرکت ملی نفت و گاز ترکیه (TPAO) از 201 چاه موجود در استان دیاربکر است.

چنانچه مقدار تولید نفت خام شرکتهای خصوصی فعال در این منطقه را نیز محاسبه کنیم، این درصد به 25 تا 27 می رسد و این بدان معناست که برداشت نفت در استان دیاربکر، تنها 27 درصد کل تولید نفت ترکیه را شامل می شود.

یکی از پرسشهای اساسی که سالهاست ذهن ترکها را به خود مشغول کرده این است که، چگونه همسایگانشان (ایران، عراق، سوریه، آذربایجان) به عنوان کشورهای نفتخیز، دارای ذخایر انرژی غنی هستند، اما کشور خودشان صاحب هیچ گونه منبع انرژی نیست.

در واقع ترکیه نیز نفت دارد، اما مقدار ذخایر نفتی این کشور آنقدر کم است که تنها  قادر به پاسخگویی هشت درصد تقاضای داخلی این کشور است و 92 درصد باقیمانده را باید وارد کند.

مصرف روزانه نفت ترکیه 550 تا 600 هزار بشکه است، در حالی که تولید داخلی این کشور تنها به روزانه 45 تا 50 هزار بشکه محدود می شود.

از سوی دیگر کارشناسان معتقدند برای برنامه های اکتشاف نفت، بیشتر باید روی بخشهای جنوب شرقی آناتولی و دریاها متمرکز شوند. 

کارشناسان برای تقویت این ادعا خود، به این نکته اشاره می کنند که ، طی 10 سال گذشته در ترکیه نزدیک به 27 میلیون تن نفت کشف شده است و اگر دولت این  تمایل به کشف ذخایر جدید نفتی دارد باید امکانات لازم برای جست و جوی در دریاها را فراهم کند، زیرا تاکنون تنها در یک درصد از سطح دریاها فعالیتهای اکتشافی صورت گرفته و امکان وجود منابع کشف نشده در آنها بسیار زیاد است. 

از سوی دیگر این اثبات شده است که جنوب شرق آناتولی و منطقه تراکیه پتانسیل گاز شیل را دارد.

شهرهای باتمان، دیاربکر،آدی یامان، ماردین، شانلی اورفا،آدانا، کیرکلار اِلی، کیلیس و سیرت به ترتیب دارای بیشترین ذخایر نفتی در ترکیه هستند.