بحث و بررسی های بین المللی طرح ساخت خط لوله نفتی از روسیه به هند در سال 2005 آغاز شده است؛ رئیس شرکت او ان جی سی هند اواخر سال 2013 میلادی برای اجرای این طرح پیش قدم شد.
این شرکت اعلام کرد که خرید نفت از روسیه در سال 2013 به 176 میلیون دلار رسیده است اما هند قصد دارد نفت بیشتری بخرد و به همین دلیل باید مسیر زمینی ارسال سوخت میان دو کشور احداث شود.
مشکل این است که حدود 35 درصد از مسیر خط لوله نفتی پیشنهاد شده از مناطق کوهستانی می گذرد؛ این مسئله پروژه را بسیار گران قیمت می کند و قیمت برآوردی آن 30 میلیارد دلار است.
آنها همچنین کاهش رشد واردات نفت به هند را اعلام کرده اند و می گویند که اگر واردات نفت هند در سال 2012 در مقایسه با سال 2013 میلادی 4.7 درصد رشد داشته، طی 10 ماه نخست سال 2013 رشد این واردات تنها 2.2 درصد بوده و این موضوع شاید به کاهش رشد اقتصادی در کشورهای آسیایی مرتبط باشد؛ یعنی حجم تولید کاهش داشته و در نتیجه حجم تقاضا برای منابع انرژی کم می شود.
گنادی اشمال، رئیس اتحادیه صنایع نفت و گاز روسیه با رد این اظهارنظر، بر این باور است که ساخت خط لوله نفتی میان روسیه وهند برای هر دو کشور مفید و سودمند است.
طبیعتا این نگاه و چشم انداز ما به منطقه آسیا- اقیانوس آرام است؛ هند در زمره کشورهای دارای اقتصاد رو به رشد است و منابع انرژی کمی دارد، بنابراین آنها علاقه مندند که این منابع را از خارج دریافت کنند و اگر چه امکان دریافت آن از خاور نزدیک وجود دارد اما تجربه چین و سایر کشورها نشان می دهد که تکیه کردن به یک منطقه مشکل ساز است.
هند به نفت احتیاج دارد و این بدان معناست که شرایط مناسب قیمتی را نیز پیشنهاد می دهد.
رئیس اتحادیه صنایع نفت و گاز روسیه پیش بینی می کند که در آینده ای نزدیک بهای نفت در بازارهای جهانی در سطح 100 تا 110 دلار برای هر بشکه ثابت بماند.
بنابراین گنادی اشمال تاکید می کند که خط لوله روسیه – هند بسیار سریع ساخته خواهد شد.
روسیه به بازارهای جدید و به ویژه به جاهایی که روندهای ادغامی و مشارکت با شرکتهای روسی را توسعه و گسترش می دهد، نیاز دارد و این پیش از همه درباره سازمان همکاری های شانگهای مطرح است.
ضمن احتساب طرحهای هند درباره ورود به سازمان همکاری های شانگهای، برای روسیه این طرح نفتی دورنمای جدید تضمین نفت بازار این سازمان را ایجاد می کند.
همچنین بعید نیست که ساخت خط لوله نفتی روسیه-هند با ساخت کارخانه مشترک تولید لاستیک بوتیل در شهر جامنهار هند مرتبط باشد.
شرکت ریلایسن اینداستریز هند با شرکت هلدینگ پتروشیمی سیبور روسیه توافقنامه مربوط به این کارخانه را امضا کرده اند؛ سرمایه گذاری در این کارخانه 450 میلیون دلار است و ظرفیت تحویل 100 هزار تن محصول آماده در سال را دارد و تحویل خط لوله نفت به هند و چین را پشتیبانی می کند. بدین ترتیب این کارخانه تنها دریافت کننده نفت روسیه نخواهد بود بلکه نفت آن را نیز ترانزیت می کند.
نظر شما