بر اساس این گزارش، امضای این قرارداد یک پیروزی سیاسی برای پوتین به شمار می رود که به دنبال شریکان جدیدی در قاره آسیاست تا آنها را جایگزین مشتریان اروپایی خود کند.

اروپایی‌ها پس از افزایش تنشها با مسکو بر سر مسئله اوکراین، از تصمیم خود برای کاهش وابستگی به گاز روسیه سخن گفته بودند.

رویترز به نقل از منابع آگاه در صنعت چین نوشت:‌ با توجه به آگاهی چین از نیاز پوتین به یافتن مشتریان جدید، پکن دست بالا را در مرحله پایانی مذاکرات داشت.

برخی منابع دیگر نیز گفته‌اند که چین پیشنهاد پرداخت کمی بیشتر از 9 دلار برای هر میلیون واحد گرمایی انگلیسی، یعنی مبلغی که هم‌اکنون برای گاز خریداری شده از ترکمنستان پرداخت می‌کند، را مطرح کرده بود اما کمترین پیشنهاد مطرح شده از سوی روسیه چیزی حدود 9.67 دلار بود.

مسئله دیگر مطرح شده در خصوص این قرارداد، این است که آیا چین باید مبلغی را برای تامین هزینه‌های قابل توجه زیرساخت‌های لازم برای انتقال گاز،‌به روسیه پیش‌پرداخت کند یا خیر.

الکسی میلر، مدیرعامل گازپروم نیز از حل نشده باقی‌ماندن برخی موارد در گفتگوها خبر داده بود اما پوتین گفته است که چین 20 میلیارد دلار برای ایجاد و توسعه زیرساخت‌های لازم تامین می‌کند و فرمول تعیین قیمت نیز همانند قیمت گاز صادراتی به اروپا، وابسته به قیمت بازارهای جهانی است.

گاز صادراتی روسیه از طریق یک خط لوله جدید که میدانهای گازی سیبری را به مراکز اصلی مصرفی چین در سواحل این کشور متصل می‌کند، منتقل می‌شود.

وسیه از سال 2018 تحویل گاز به چین را آغاز می‌کند و به تدریج به هدف صادرات سالانه 38 میلیارد متر مکعب گاز می‌رسد.

در حالی که بلافاصله بعد از اعلام امضای این قرارداد، ارزش سهام گازپروم نزدیک به دو درصد افزایش یافت، اما در پایان ساعت کاری بازار مالی، این افزایش قیمت کاهش یافت و به 0.8 درصد رسید.