تقویم دروغ نمی‌گوید. صفحات تقویم تند‌تند ورق می‌خورد و ما ایستاده‌ایم و هنوز قابهایی را نگاه می‌کنیم که از پاییز پر است و نوارهای سیاه بر قاب تنهایی مادران روی تاقچه مانده‌است.
باز امشب هوس گریه پنهان دارم
میل شبگردی در کوچه رندان دارم
و این تصویرها در قابهای آلومینیومی که از ایستادگی و پایمردی پرند، چراغهایی‌اند برای آن که وسوسه‌ها یقه‌مان را نگیرد. مادر هنوز سوگوار عزای کودکی است که در کوچه مردانگی دویده‌است و اشکهایش کلید معرفت که این گریه‌های بی‌صدا از عاشقی یادگار دارد و تمام نمی‌شود. مردان مبارزه و ایثار، قطبهای جوانمردی و بالیدن، سده‌ها پس از حماسه بزرگ عاشورا، هنوز میل حسینی زیستن دارند. دوست دارند به‌جای «ای‌کاش گفتن» بخشی از لشگریان خدا باشند و خدا دوست دارد عشق را به قیمت گرانترین آزمایشها بسنجد.
احسب‌الناس ان یقولوا آمنا و هم لایفتنون؟
آنها که عاشق یکدیگرند از بازی عاشقانه از خودگذشتگی لذت می‌برند، معیار، آزمودن و عیارسنجی عشق در عمل است:
اگر با من نبودش هیچ میلی
چرا ظرف مرا بشکست لیلی؟
و لیلی از این کوچه گذشته‌است. بوی عشق را می‌توان استشمام کرد که از این کوچه گذشته‌است. و کاش در این هوای روحانی تا ابد نفس می‌کشیدیم تا عاشقی را درست تجربه کنیم؛ ما که در کوچه‌های خالی شب نماز بی‌کسی را ادا کرده‌ایم و دستهایمان آنقدر در آسمان استجابت تاب خورده‌است که دعاهایمان رنگ وصل به خود گرفته و شعرهایمان از سرخی سوختن، پر از یگانگی است و میل یگانه شدن دارد.
شوق زیستنمان، اشتیاق دوست داشتن بوده‌است و قاعده بازی عاشقی را در گذر زمان آموخته‌ایم:
رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم
هم بی‌دل و بیمارم، هم عاشق و سرمستم
صدگونه خلل دارم، ای کاش یکی بودی
با این همه علتها در شنقصه پیوستم
مهم خالی نکردن میدان عاشقی برای فرصت‌طلبان و سوداگران است. باید بر پای عشق ایستاد و بر این حلقه، بر این طواف عاشقانه سوخت.
بنال وطن که دردانه‌هایت رفته‌اند؛ بهترین زاده‌هایت...فرزندان پاکی و دلداگی. غسل‌کرده در آفتاب رویش و جوانه‌های سبز همه درختان بهشت، از قطره‌های خون عاشقان بالیده‌است.
دگربار دگربار ز زنجیر بجستم
ازین بند و ازین دام زبون‌گیر بجستم
...
تابعد و فرصتی دیگر!