تا این تاریخ مقامهای ایرانی که به ایالات متحده می رفتند، صرفا مورد استقبال رسمی قرار می گرفتند.

این نخستین سفر یک مقام برجسته ایرانی بود که مورد استقبال مردمی قرار می گرفت که خود یک تحول در جریانهای سیاسی ایران بود. هدف از این سفر، حضور در جلسه شورای امنیت سازمان ملل متحد بود. پس از ملی شدن نفت ایران در سال 1329 و سپس خلع ید از شرکت نفت انگلیس و ایران در خردادماه1330 و اخراج آن گروه از کارمندان و کارشناسان انگلیسی که حاضر به ادامه خدمت در شرکت ملی نفت ایران نبودند در پاییز 1330، وزارت خارجه بریتانیا از ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد شکایت کرد.
لذا شورای امنیت تصمیم گرفت در هشتم مهرماه 1330 به این شکایت رسیدگی کند و به دولت ایران اطلاع داده شد تا نماینده خود را به این شورا بفرستد.
به همین جهت، دکتر مصدق خود مصمم شد تا به شورا رفته و از حقوق مردم ایران دفاع کند.

در این نطق مستدل، منطقی و پرشور، وی «به دفاع از حقانیت ایران و رد ادعاهای دولت انگلیس پرداخت و تعدیات شرکت سابق نفت در ایران بوسیله عمال خود، و مداخله در امور داخلی مملکت و غارت عواید نفت و در نتیجه محروم کردن مردم ایران از برخورداری از حداقل استانداردهای زندگی برشمرد. آنگاه چگونگی ملی شدن صنعت نفت را شرح داد و پیشنهادهای عادلانه دولت ایران و بی اعتنایی شرکت را به خواستهای مشروع ایران عنوان کرد.» (جنبش ملی شدن صنعت نفت ایران ـ ص 191).
نطق مستدل دکتر مصدق در سازمان ملل، انعکاس بین المللی وسیعی داشت و نشان داد که اراده مردم ایران در راستای ملی کردن نفت، یک اقدام صرفاً احساسی نبوده و از چارچوب منطقی برخوردار است.
به همین جهت، در آخرین جلسه شورا برای رسیدگی به خواست انگلستان در 26 مهرماه 1330، دولت فرانسه پیشنهاد کرد که «درخواست دولت انگلستان تا اخذ تصمیم قطعی دیوان دادگستری بین المللی لاهه، مسکوت بماند» و این مسئله در آن مقطع یک پیروزی بزرگ سیاسی برای ایران محسوب می شد.

سید هاشم هوشی سادات ـ روزنامه نگار و پژوهشگر تاریخ معاصر