به گزارش شانا، برخی خبرگزاریها و سایتها مانند گذشته سعی دارند ثابت کنند سوخت پتروشیمی ها از جمله عوامل آلودگی هوای تهران نبوده و هوای تهران هم نسبت به سالهای قبل بهتر نیست و شرایط همچنان بحرانی است و می نویسند که روی سیاه و زمستانی تهران با بنزین وارداتی هم سپید نشد!.

به نوشته یکی از این دوستان " هنوز بیش از یک ماه به زمستان باقی مانده اما آلودگی شدید هوا مثل سالهای گذشته گریبان تهران را گرفته است؛ اما چرا باوجود ادعای مسئولان، جایگزینی بنزین وارداتی با بنزین پتروشیمی نیز هیچ کمکی به بهبود کیفیت هوا در روزهای بحرانی نکرده است؟"
 در اینجا نیازی نیست که به بیراهه برویم و ریش و قیچی را می دهیم به خود این 10 تا 12 میلیون نفری که هر روز در تهران نفس می کشند و روز را به شب و شب را به صبح می رسانند؛ آیا واقعا هوای امسال تهران با هوای اوایل پارسال و زمستان و پاییز پیرارسال که مردم از تهران فرار می کردند یکی است.

آن روزهایی که چشمانمان از دود و چربی و آلودگی می سوخت و سر درد دائمی شب و روز را از ما گرفته بود و به 3 روز نمی کشید که روی ماشینهایمان را که به کارواش برده بودیم چند لایه دوده و سرب و گوگرد می گرفت، فراموش نکرده ایم.
روزهایی که پزشکان و رسانه ها دائما تاکید می کردند این هوا برای کودکان خردسال مانند اسیدی است که بر روی ریه های آنها پاشیده می شود و آنها را از تهران خارج کنید.

آیا به یاد داریم که در بعضی روزها حتی تا یک قدمی را هم نمی شد دید و هوا به شکلی بود که احساس می شد در گردنه گدوک گیر افتاده ایم و نه راه پیش داریم و نه راه پس؛ حتی با مه شکن و سلام و صلوات!
همه ما قبول داریم که مشکل هوای تهران و کلانشهرهای ایران فقط مربوط به بنزین نیست. در این بین گازوئیل مورد استفاده در نیروگاهها و صنایع یکی دیگر از مهمترین عوامل موثر در آلودگی هواست. خودرو های بدون کاتالیست و بدون فیلتر تصفیه کننده آلاینده ها و نبود حمل و نقل شهری متناسب با کلانشهری مانند تهران در کنار اتوبوسها و تاکسیهای فرسوده و کندی توسعه مترو به خاطر سنگ اندازیهای انجام شده در دولتهای نهم و دهم هم کم تاثیر نیستند.

اما آیا همه این مشکلات تنها در همین یک سالی که دولت یازدهم بر سر کار آمده به وجود آمده است. آیا آن زمان که دولتهای نهم و دهم نزدیک به 700 میلیارد دلار درآمد ارزی را خرج واردات چوب بستنی و سیر چینی و گاو های بیمار هندی و گوسفند بیمار پاکستانی و برنج مورد دار هندی و ... می کردند و به بهانه های مختلف از ورود واگنهای مترو جلوگیری می کردند، خبرگزاریهایی که امروز سعی می کنند سفید را سیاه نشان بدهند وجود خارجی نداشتند!.
چرا این دوستان گزارشی راجع به عقب افتادگی های فازهای 35 ماهه پارس جنوبی که 18 ماه پیش از این باید به بهره برداری می رسیدند منتشر نمی کنند تا معلوم شود چرا امروز وزارت نفت مجبور است با آن که بیش از 40 میلیارد دلار به پیمانکاران فازهای غیر مدیریت شده پارس جنوبی پول پرداخت شده همچنان گازوئیل تحویل نیروگاهها بدهد؟

این که بعد از 48 ماه یکی از فازهای پارس جنوبی آن هم بعد از یک و نیم سال فعالیت وزیر دولت یازدهم اندکی گاز به خطوط لوله تزریق کرده است افتخاری نیست که بتوان برای انجام آن به دولتهای نهم و دهم مدال داد!. اگر روحانی کمی دیر جنبیده بود همین وصله پینه هم دست مردم را نمی گرفت، همانطور که بقیه فازها منتظر نوبت اند و قطریها همچنان خوشحال از حاتم بخشی آنها که کار را سر وقت تمام نکردند!.

این که برخی با توجه به کاهش قیمت نفت و بهای محصولات پتروشیمی سود خود را در آب کردن کالاهایشان به نام بنزین و در بازار داخلی می بینند نمی تواند دلیل درستی برای پایمال کردن حقوق مردم باشد و دوستانی که در خبرگزاریها می نویسند باید مواظب باشند که برخی سوداگران موجب اشتباه محاسباتی آنها نشوند و از آنها استفاده ابزاری نکنند!.

در این مورد به مصاحبه ای که پیش از این و در 31 خردادماه امسال در مورد آلودگی بنزین پتروشیمی ها با معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی کشور انجام شد، اشاره می کنیم تا دوستان خبرنگار کمی بیشتر در تحلیلهایی که انجام می دهند دقت کنند.

معاون مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی کشور در آن زمان به خبرنگار شانا گفت: برای رساندن یکی از اجزای تشکیل دهنده ریفورمیت تولیدی در واحدهای پتروشیمی به استاندارد مورد نظر، باید دیگر مولفه ها را افزایش داد که در نتیجه بنزین مطلوب حاصل نخواهد شد.

شاهرخ خسروانی افزود: ریفورمیت دریافتی از واحدهای پتروشیمی که مبانی طراحی آنها حداکثرسازی btx (بنزن، تولوئن و زایلین) بوده ممکن است مشابهت هایی با پلت فورمیت های پالایشگاهی داشته باشد، این در حالی است که مولفه هایی که برای تبدیل به بنزین مناسب نیاز است، برای امتزاج با ریفورمیت های یادشده به حد کافی وجود ندارد.

خسروانی با یک مثال توضیح داد: میزان بنزن موجود در ریفورمیت پتروشیمی بندرامام بین ٩ تا ١٣ است و در صورتی که بخواهیم این میزان بنزن را کاهش و به زیر یک درصد برسانیم، باید سایر اجزای تشکیل دهنده بنزین را که نوعا دارای درجه آرام سوزی کمتری هستند افزایش دهیم، بنابراین ریفورمیت مورد نظر، درجه اکتان لازم را که مشخصه ضروری بنزین و نشانه آرام سوزی آن در موتور ماشین است، کسب نخواهد کرد.

وی در رد این مدعا که ٢,٥ میلیون لیتر ریفورمیت پتروشیمی بندرامام با بنزن ٩ تا ١٣ درصد و ٣.٥ میلیون لیتر ریفورمیت پتروشیمی برزویه با بنزن ٢ تا ٣ درصد در کل بنزین مصرفی کشور و ایجاد آلایندگی ناشی از آن نقش زیادی نداشته، تاکید کرد: با توجه به ضرورت امتزاج سایر مولفه ها به این میزان ریفورمیت برای استحصال بنزین مناسب عرضه به بازار و صرفا به منظور کاهش بنزن ٢.٥ میلیون لیتر ریفورمیت دریافتی از پتروشیمی بندرامام به استاندارد یورو ٤ (بنزن یک درصد)، حدود ٢٢ میلیون لیتر مولفه های دیگر بنزینی (به فرض آنکه بدون بنزن باشند) نیاز است که به طور قطع عدد آرام سوزی و اکتان حداقل ٩١ و حتی ٨٧ را تامین نخواهد کرد.

وی افزود: حتی اگر فرض را بر توزیع بنزین با بنزن دو درصد بگذاریم (که به هیچ عنوان در دستور کار وزارت نفت نیست) باز هم حدود ١٠ میلیون لیتر مولفه های فوق را نیاز خواهد داشت.
به گفته وی در مورد ریفورمیت پتروشیمی برزویه با آن وجود که بنزن آن کمتر است، اما برای آن نیز حداقل ٣ میلیون لیتر مولفه های بنزین برای امتزاج مورد نیاز است که نشان دهنده تاثیر بالای ریفورمیت پتروشیمی ها بر بنزین توزیعی و مصرفی در کشور و اثرات آلایندگی زیست محیطی آنها در سالهای گذشته بوده است.

وی تاکید کرد: این موضوع قطع ریفورمیت دریافتی از پتروشیمی ها و و واردات بنزین با استاندارد یورو ٤ را به عنوان یک ضرورت به منظور کمک به فرآیند کاهش آلودگیهای زیست محیطی ناشی از مولفه های آلاینده موجود در بنزین اجتناب ناپذیر می کند.

به هر حال دیگر به مردمی که هم آب و هوای دولتهای نهم و دهم را دیده اند و هم در حال نظاره آب هوای دولت روحانی هستند نمی شود گفت هوای امروز مثل آن روزها چنان کثیف و آلوده است که تا یک متری را هم نمی شود دید.

هر چند با همه آنچه که تا کنون گفتیم باز هم فکر نمی کنیم که حمایت از سوخت پتروشیمی ها توسط برخی سایتها و خبرگزاریها پایان پذیر باشد. آخر بعضی وقتها دانش جای خود را به مصلحت می دهد!.