به گزارش شانا، به نقل از پایگاه خبری جشنواره نفت و رسانه، آذر جزایری از سال 1379 فعالیت خود را از روزنامه آفرینش آغاز کرده و از سال 80 تاکنون تنها در عرصه نفت قلم زده‌ است.

ابتدای کار تخصصی وی در حوزه نفت ویژه‌نامه دنیای اقتصاد در سال 1381 بوده و ادامه این روند در روزنامه عصراقتصاد به عنوان خبرنگار انرژی پیگیری شده‌ است. جزایری چهار سال بعد به عنوان معاون سردبیر از روزنامه عصر اقتصاد جدا شده و با سمت مسئول حوزه و صفحه انرژی به همکاری با روزنامه سرمایه پرداخت.

روزنامه‌های گسترش‌صنعت، خورشید، شرق و سایت خبری خبرآنلاین دیگر رسانه‌هایی بودند که جزایری در آنها قلم زد.

وی همچنین در این مدت در بیشتر ماهنامه‌های انرژی کشور از جمله ماهنامه نفت و نیرو به عنوان قائم مقام مدیر مسئول و عصر انرژی به عنوان سردبیر فعالیت کرده‌ و هم‌اکنون در روزنامه شرق مشغول فعالیت است.

به بهانه برگزاری چهارمین جشنواره نفت و رسانه، نظر او را راجع به جشنواره جویا شدیم:

به نظر شما ضرورت برگزاری جشنواره نفت و رسانه چیست؟

برگزاری جشنواره‌هایی چون نفت و رسانه از دو دلیل قابل تامل است. از یک سو متاسفانه در سالیان گذشته به سبب تخصصی بودن این صنعت و ارائه آمارهای ضد و نقیض از سوی برخی از خبرنگاران و ورود خبرنگاران غیرمتخصص به این عرصه، بسیاری از مدیران و متخصصان صنعت نفت اعتماد خود را نسبت به خبرنگاران و نویسندگان این صنعت از دست داده‌اند و شاید این جشنواره به نوعی بتواند محفلی برای آشتی مدیران و خبرنگاران تلقی شود. زیرا این جشنواره می‌تواند فضایی باشد برای آشنایی مدیران صنعت نفت با برگزیدگان رسانه و بتوانند به نوعی با اعتماد به این نویسندگان، بار دیگر فضای مسالمت‌آمیزی را میان رسانه و مدیران نفتی تجربه کرد.

از سویی دیگر، برگزاری این جشنواره می‌تواند به ارائه آمارهای درست و دقیق و رشد خبرنگاران در این عرصه کمکی شایان کند. زیرا هم اکنون اغلب خبرنگاران این حوزه بدون تخصص سعی بر نقد و تحلیل عرصه نفت دارند و متاسفانه این تحلیلهای نادرست برای نمونه، در نقدهای نمایندگان مجلس و برخی از مدیران نیز به چشم می‌خورد زیرا القای تحلیلهای نادرست در رسانه‌ها به طور قطع در تصمیم‌گیریهای مهم نیز تاثیرگذار است.

برای نمونه، تحلیلهای نادرست در مسئله عربستان و نشست اخیر اوپک تنها نتیجه‌ای که در برداشت زیرسوال بردن وزیر نفت کشورمان به دلیل مقاومت نکردن در مقابل عربستان در این نشست بود و همین موضوع سبب شد کار تا جایی پیش برود که رئیس‌جمهوری نیز از عملکرد عربستان گلایه کند. در حالی که ارزیابی بازار و واکنشهای کشورهای مصرف‌کننده و بررسی اوضاع جهانی تنها ما را به این نتیجه می‌رساند که عربستان به دنبال خصومت شخصی با ایران نیست و تنها به دنبال منافع خود است و از آن جا که 11 میلیون ظرفیت تولید دارد، پایین بودن قیمت را جبران می‌کند. در این میان به جای پرداختن به اشتباه بیژن زنگنه به نظر بنده باید خبرنگاران ما به دنبال زیر فشار گذاشتن دولت همسو با افزایش ظرفیت تولید باشند تا زیرسوال بردن عملکرد یک وزیر در یک جلسه بین‌المللی.

تاثیر این جشنواره را در ارتقای کیفیت مطالبی که در حوزه صنعت نفت منتشر می‌شوند، چگونه ارزیابی می‌کنید؟

بدون شک این جشنواره می‌تواند تاثیر بسیار مثبتی را بر عملکرد نفت‌نویسان بگذارد. همانطور که در پاسخ به سوال پیشین شما اشاره کردم یکی از بزرگترین مشکلات نفت‌نویسان ما نداشتن اطلاعات کافی برای نقد یک موضوع است که فکر می‌کنم با کمی تحقیق و بررسی می‌توان این اشتباهات را به کمترین رساند. بنده با وجود فعالیت 14 ساله در این صنعت هنوز هم وقتی در تلاش برای نقد یک موضوع هستم در حالت عادی یک تا دو روز را به تحقیق و صحبت با کارشناسان خبره آن حوزه سپری می‌کنم و تنها در این صورت دست به قلم خواهم شد. زیرا فکر می‌کنم خبرنگاران ما با توجه به تمام عوامل بیرونی شامل مسایل داخلی و جهان بیرون باید دست به نقد بازار بالاخص بازار جهانی نفت بزنند. هر چند که باید متذکر شوم که نفت‌نویسانی چون ما نیز از اشتباه به دور نیستند و شاید پیش بیاید که با وجود تحقیقات بسیار، باز هم تحلیلی ارائه شود که با واقعیت چندان تطبیقی نداشته‌ باشد، اما به هرحال نقدی که با بررسی بازار صورت بگیرد بهتر از نقدی است که تنها عوامل داخلی را هدف گرفته‌ است.

آیا به نظر شما این جشنواره باید تداوم داشته‌باشد؟ در صورت مثبت بودن جواب، تداوم این جشنواره را در چه فاصله زمانی موثرتر می‌دانید؟

به طور قطع این گونه جشنواره‌ها می‌تواند به ارتقای سطح دانش و اطلاعات خبرنگاران و نفت‌نویسان کشور کمکی شایسته باشد. فکر می‌کنم یک ساله بودن جشنواره مناسب است.

با توجه به فرصت باقیمانده، پیشنهاد شما برای افزودن بخشهایی به سرفصلهای جشنواره چیست؟

فکر می‌کنم افزودن بخشی به جشنواره مبنی بر به نقد کشیدن تحلیلهای خبرنگاران، شاید بتواند کمک به سزایی به رسالت توسعه دانش نفت در میان نفت‌نویسان کند. اگر چه سازوکار این بخش از پیچیدگی‌های ویژه خود را دارد و باید حساسیت بیشتری در اجرای آن به خرج داد. در این بخش می‌توان رسانه‌ها را به نقد کشید و در حاشیه جشنواره به انتخاب اخباری دست زد که تحلیلی اشتباه در آنها ارائه شده‌ است که این موضوع می‌تواند به افزایش دانش خبرنگاران حاضر در این جشنواره بیفزاید ضمن آن که می‌توان مسئولان رسانه‌ها را نسبت به انتخاب خبرنگاری شایسته و با تخصص ترغیب کرد تا شاید در جشنواره نفت، نام آنها به عنوان رسانه‌ای با تحلیلهای نادرست برده نشود. هرچند که شاید این پیشنهاد جایزه‌ای نداشته‌باشد و یا شاید هم به بهترین رسانه جایزه‌ای داده‌شود اما می‌تواند توجه مسئولان رسانه‌ها را به اهمیت این جشنواره و تاثیرگذاری آن و انتخاب خبرنگاران خبره در این بخش جلب کند و این خود به رقابتی در میان رسانه‌ها بدل می‌شود.