به گزارش شانا، استاندارد ایزو 50001 آخرین استاندارد بین المللی در زمینه بهینه سازی انرژی است که در ژوئن سال 2011 به تصویب رسید. ایزو 50001 الزامات پیاده سازی سیستمهای مدیریت انرژی را تعریف می کند. این استاندارد دستورالعملها و جهت گیریهای موردنیاز برای طرح انرژی را تعیین می کند؛ طرحی که بدون توجه به نوع انرژی مورد استفاده، شامل کارخانه های صنعتی، تجاری یا عمومی می شود.

ایزو 50001، ثمره همکاری میان 61 کشور جهان است. کشورهای عضو "کمیته استاندارد سازی اروپا"، بیشتر در آماده سازی استانداردهای "ان اف ای ان 16001"  سهیم بوده اند (استاندارد اروپایی که در ژوئیه سال 2009 به تصویب رسید)، انطباق میان دو متن را تضمین کرده اند. در واقع، به تدریج "ای. ان 16001" جای خود را به ایزو 50001 داد. ارائه این استاندارد بین امللی براساس عناصر مشترک در تمام استانداردهای ایزو درباره سیستمهای مدیریتی قرار دارد، موضوعی که سطح بالای سازگاری را به طور خاص با "ایزو 9001" (مدیریت کیفیت) و "ایزو 14001" (مدیریت محیط زیست) مورد تضمین قرار می دهد.

کارشناسان و مولفان ایزو 50001 اهداف متعددی برای این استاندارد از جمله افزایش بهره وری انرژی، کاهش هزینه ها(تحقق اقتصاد انرژی)، بهبود عملکرد زیست محیطی، کاهش ریسکها و بهبود امنیت انرژی تعریف کره اند.

ایزو 50001 به طور عملی، کمک به سازمانها برای استفاده کامل تر منابع در محل مصرف کنندگان انرژی، شفاف سازی شرایط و تسهیل ارتباط درباره مدیریت منابع انرژی، ترویج بهترین شیوه های مدیریت انرژی و تشدید رفتارهای درست در این زمینه، کمک به واحدهای ارزشیابی و در اولویت قرار دادن کاربرد فناوریهای نوین با سطح انرژی بالا، فراهم کردن چهارچوبی برای بهره وری انرژی در یک شبکه ذخیره، تسهیل بهبود در زمینه مدیریت انرژی در ساختار پروژه های کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و در نهایت امکان ادغام سایر سیستمهای مدیریتی که پیش تر وجود داشته اند (زیست محیطی، بهداشت و امنیت) را محقق می کند.

استفاده از این استاندارد بین المللی در سطح جهانی می تواند بهره مندی مفیدتر از منابع انرژی در دسترس را با خود به دنبال داشته باشد، بهبود شرایط رقابتی، کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و سایر آثار زیست محیطی مرتبط، از دیگر مزایای رعایت ایزو 50001 به شمار می آیند.

مدیریت صحیح انرژی، مهمترین اصل در بهره وری انرژی

بیشتر کارخانه ها و فرآیندها تاکنون با احتساب هزینه های تجهیزات و امکانات به بهره برداری می رسیدند. با این حال، به دلیل تغییراتی که به دنبال افزایش قیمت حاملهای انرژی روی می دهد، بهینه سازی انرژی باید به یکی از اصلی ترین شاخصها برای احتساب هزینه ها تبدیل شود. برای دست یابی به این بهینه سازی، شرایط انرژی باید در سطح منطقه ای و تقریبا در زمان واقعی مورد بررسی قرار گیرد، در حالی که فعالیتهای کنترلی کارخانه ها نیز باید نسبت به انرژیهای مصرفی آگاه باشد.

این کنترل ها و ابزارهای تأثیرگذار باید با تعریف مجموع مصرف انرژی برای هر فرآیند تحقق یابد. اهداف یاد شده با خودکار شدن روزافزون سیستمها در کارخانه ها همراه شده اند، خودکار شدنی که می تواند دیدی بهتر را فراهم سازد و بیشترین بهره وری در مکانهای تولیدی را تضمین کند.

پیش بینی تولید انرژی تجدیدپذیر متغیر، نیازهای انرژی و گرما برای دست یابی به کاهش هزینه های ذخیره سازی انرژی و مصرف، بهبود در تعیین نیاز با یکپارچه سازی اطلاعات در برنامه ریزی تولید و استفاده از ابزارهای کمکی و نظارت بر مصرف برای تضمین درآمد بیشتر، از اصلی ترین مزایای بهینه سازی مصرف انرژی در صنایع به شمار می آیند.

تشخیص عملکرد انرژی مصرفی، دقت در انتخاب نوع انرژی متناسب با عملکرد صنعت مورد نظر، بررسی بهینه سازی تعرفه ها از طریق شبیه سازی، اندازه گیری و بررسیهای دوره ای، تهیه بیلان انرژی کلی و مواردی از این دست می توانند به میزان قابل توجهی در بهره وری هر چه بیشتر انرژی در صنایع سهیم باشند.