به گزارش شانا، واحد پژوهش و فناوری شرکت پالایش نفت تبریز پژوهشی در جهت استفاده از فناری MBR (بیوراکتورهای غشایی)در دستور کار قرار داده است که به همین منظور نیز نمونه ای از آب پساب واحدهای عملیاتی شرکت را به دانشگاه تبریز ارسال کرده است.

بر اساس این گزارش، بیوراکتورهای غشایی با نام اختصاری MBR، ادغام هوشمند فناوریهای "لجن فعال" و "جداسازی با استفاده از غشاها" است که به عنوان موثرترین و پیشرفته ترین فناوری در استحصال و بازیافت آبهای کشاورزی،استحمام و شرب حاصل از تصفیه فاضلابهای صنعتی و شهری، آبهای سطحی، آبهای هدر رفت و آبهای رودخانه ای محسوب می شود.

بیوراکتور های غشایی نسبت به سیستمهای تصفیه فاضلاب سنتی اعم از لجن فعال و لجنهای گرانولی امتیازهای بیشماری دارند.

در این روش به دلیل حذف مرحله ته نشینی لجن و نبود محدودیتهای ناشی از جدایش باکتریها از محیط فاضلاب، می توان مواد معلق مایع مخلوط را در بیوراکتور پنج تا 6 برابر حد معمول افزایش داد؛ بنابراین زمان "ماند"فاضلاب در لجن فعال به ازای میزان ثابت آلودگی فاضلاب به همان نسبت کاهش می یابد و یا در زمان مشخص، آلودگیهای آلی بیشتری با همان نسبت تصفیه می شوند.

همچنین مساحت مورد نیاز فرایند تصفیه 20 تا 25 درصد کاهش می یابد و یا ظرفیت واحد پنج تا 6 برابر افزایش می یابد.

تهیه آبهای با سختی بسیار پایین جهت استفاده در بویلرها و مبدلهای حرارتی صنعت نفت و نیروگاههای حرارتی با غشاهای اسمز معکوس(RO)، مستلزم استفاده از واحدهای عملیاتی غشاهای میکرو فیلتراسیون (MF) و اولترا فیلتراسیون(UF) به عنوان مراحل پیش آماده سازی است؛ بنابراین واحد های مجهز به بیوراکتورهای غشایی به دلیل داشتن غشاهای اولترا و میکرو در مخازن هوادهی، می توانند به طور مستقیم آبهای خروجی را به غشاهای RO ارسال کنند.

همچنین در غیاب سیستمهای UF و MF، غشاهایRO در کمتر از 10 روز کاری از کار خواهند افتاد.

در روش جدید، سرعت فرایند تصفیه و کاهش زمان ماند فاضلاب (به طور متوسط از 5 روز به کمتر از 1 روز) در حوضچه های تصفیه و حذف مرحله ته نشینی لجنها، باعث کاهش تبخیر آبهای در حال تصفیه، می شود و میزان آب بازیافتی نیز به همان نسبت افزایش می یابد.