به گزارش شانا، دفتر مطالعات اقتصادی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی با بیان این مطلب که در ایران توجه جدی به صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر از اواسط دهه 80 آغاز شده و نهادهای دولتی و خصوصی به مقوله سرمایه گذاری در شرکتهای دانش بنیان توجه ویژه ای داشته اند، می افزاید: در آیین نامه اجرایی ماده (100) قانون برنامه سوم توسعه (سال 1379) که در سال 1381 به تصویب مجلس رسید، ایجاد صندوقهای پژوهش و فناوری که هدف اصلی آنها سرمایه گذاری در شرکتهای دانش بنیان هستند مورد تاکید قرار گرفته و سازوکار آن تعیین شد.

در برنامه چهارم نیز در بند «ه» ماده (45) چنین رویکردی تداوم داشت. اما در برنامه پنجم، پیشنهاد ایجاد صندوق عمومی و غیردولتی به جای تنفیذ صندوقهای قبلی مطرح شد و «قانون حمایت از شرکتها و موسسات دانش بنیان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات» به تصویب رسید.

هم اکنون اغلب صندوقها و موسسات سرمایه گذاری خطرپذیر یاد شده عضو «انجمن صنفی کارفرمایی صندوقها و نهادهای سرمایه گذاری خطرپذیر کشور» هستند که در دی ماه 1391 تشکیل و ثبت شد.

فعالیت بعضی صندوقها به یک حوزه مشخص محدود می شود و بعضی دیگر خود را به یک یا چند صنعت مشخص محدود نمی کنند.بعضی از نهادها مشارکت محور عمل می کنند، بعضی دیگر تسهیلات محور و گروه آخر ضمانت محور. اما غالب فعالیتها به تسهیلات محوری گرایش دارد.

در ادامه این گزارش آمده است: بنا به آرای خبرگان، در ایران چالشهای مختلفی برای توسعه و موفقیت صندوقهای سرمایه گذاری خطرپذیر وجود دارد؛ که مهمترین اقدامات اصلاحی پیشنهادی در این راستا، از این قرارند:

الف) تقویت بسترهای قانونی(طراحی ساختار و اساسنامه و تعیین نهاد ناظر بر شرکتهای سرمایه گذاری خطرپذیر در قانون، اعمال تخفیف مالیاتی عملکردی به منظور تشویق ورود سرمایه گذاران، فراهم آوردن زمینه مشارکت مالی و تضمینی موثرتر صندوق نوآوری و شکوفایی در طرحهای دانش بنیان، افزایش انعطاف قانون محاسبات عمومی بخش دولتی در زمینه سرمایه گذاریهای خطرپذیر، تامین حقوق اقلیت در سهام شرکتهای دانش بنیان، تسهیل ورود نهادهای دولتی و خصوصی و جذب شرکای با مسئولیت محدود به عرصه سرمایه گذاران خطرپذیر، اصلاح قانون تجارت و یا تدوین متمم قانونی جهت تسهیل انتقال مالکیت سهام شرکتهای نوپا).

ب) تقویت صندوقهای پژوهش و فناوری موجود (اصلاح قانون مالیات بر درآمد، ایجاد امکان دریافت وجوه اداره شده دستگاه های دولتی ، کمکهای فنی – اعتباری و منابع قابل واگذاری، تسهیل در اعطای منابع دانشگاهها و پارکهای علم و فناوری به صندوقها و تسهیل صدور ضمانتنامه های صادره از طرف صندوق های پژوهش و فناوری).