به گزارش شانا، بنابر اعلام آژانس بین المللی انرژی که در گزارشی به مقایسه سهم هر یک از منابع انرژی در تأمین انرژی الکتریکی دنیا در سال 2010 و 2040 پرداخته است، سهم زغال سنگ در تامین انرژی الکتریکی دنیا در سال 2040 رو به کاهش بوده و از 40 درصد به 35 درصد می رسد؛ این در حالی است که سهم گاز طبیعی در این بازه زمانی از 22 درصد به 24 درصد ارتقا می یابد.

همچنین سهم انرژی هسته ای و برق آبی و تجدیدپذیر به ترتیب از 12 درصد و 21 درصد به 14 درصد و 25 درصد می رسد که با رشد قابل ملاحظه ای توام هستند؛ در مورد سوختهای مایع روند کاهشی از 5 درصد به 2 درصد به معنی عزم جهانی برای کنترل عدم مصرف سوختهای مایع در نیروگاهها برای تولید برق است که متاسفانه در سالهای اخیر با اعمال تحریم به کشور ما روند مصرف سوختهای مایع رو به رشد بوده است.

بنابراین در سال 2040، مقدار مصرف زغال سنگ 1.7 و گاز طبیعی 2 برابر مقدار فعلی و مقدار تولید برق از منابع برق آبی و تجدیدپذیر و هسته ای به ترتیب به 2.3 و 2 برابر می شود این در حالی است که مقدار مصرف سوختهای مایع برای تولید برق حدود 20 درصد کاهش می یابد.

رشد مصرف میانگین سالانه تا 2040 برای هر یک از منابع تامین انرژی الکتریکی به جز سوختهای مایع که با شیب 1 درصد رو به کاهش است در باره گازطبیعی و انرژی هسته ای هر یک با شیب افزایشی معادل 2.5 درصد، زغال سنگ 1.8 درصد، برق آبی و تجدیدپذیر معادل 2.8 درصد است که بیشترین سرعت رشد مربوط به انرژیهای تجدیدپذیر است.

البته لازم به توضیح است که در میان انواع انرژی تجدیدپذیر، انرژی خورشیدی، باد و ژئوترمال به ترتیب 9.1 درصد، 5.8 درصد و 4.1 درصد بیشترین سهم و سایر منابع انرژی تجدیدپذیر و انرژی برق آبی به ترتیب با مقادیر 3.2 درصد و 2 درصد کمترین میزان را در سرعت رشد انرژیهای تجدیدپذیر برای تولید برق را به خود اختصاص می دهند.

براساس این گزارش، ظرفیت انرژی برق آبی به 1.8 برابر مقدار فعلی می رسد و ظرفیتهای انرژی باد 5.3 برابر، ژئوترمال 3.3 برابر، خورشیدی 13 برابر و سایر انرژیهای تجدیدپذیر 2.5 برابر نسبت به سال 2010 می شود.

به این ترتیب در کشور ما به عنوان نخستین دارنده ذخایر گاز طبیعی جهان و دهمین دارنده ذخایر زغال سنگ در دنیا، علاوه بر ایجاد زمینه مصرف داخلی زغال سنگ برای تولید برق، با تمرکز بر افزایش تولید گاز طبیعی و زغال سنگ و بازاریابی و فروش آن به بازارهای بین المللی سهم فزاینده رشد 200 درصدی این حاملها برای تولید برق در 25 سال آینده دنیا را پوشش دهیم تا منافع ارزی آن حاصل کشور شود.

همچنین راهکار دوم برای افزایش قدرت صادرات گاز طبیعی، استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر (بویژه خورشید و باد) و انرژی هسته ای برای تولید برق در داخل کشور و صادرات گاز طبیعی مصرف نشده به بازارهای بین المللی است.

توسعه نیروگاههای هسته ای و کاهش سهم مصرف سوختهای مایع به 2 درصد به منظور تولید برق در نیروگاههای کشور نیز جزو الویتهای اجتناب ناپذیر است.

در مورد سوختهای مایع که استفاده غیرنیروگاهی خواهند داشت، بلند مدت 25 سال آینده نیز تولید ارزش افزوده با تبدیل پالایشگاهی نفت خام به فرآورده های نفتی در کنار صادرات نفت خام و ارتقای سهم فروش به 30 درصد بیشتر از مقادیر فروش پیش از سالهای تحریم است.

علیرضا مرادی
کارشناس بهینه سازی انرژی در بخش ساختمان شرکت بهینه سازی مصرف سوخت