*اجلاسهای گازی تهران روز گذشته با برگزاری سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز و راس ساعت 23:30 دقیقه بوقت سالن اجلاس سران به کار خود پایان داد؛ بالهای دوگانه دیپلماسی دولت یازدهم ( نفت و خارجه) نخستین برنامه مشترک جدی شان را بخوبی انجام دادند، حضور سران هشت کشور گازی جهان چیزی غیر از این نمی گوید، محمد جواد ظریف، وزیر پرکار امورخارجه ایرانمان ساعت 23:45 به ما می گوید: " خیلی خسته ام و نمی توانم به سئوالی پاسخ دهم." حق با اوست، اصرار نمی کنیم.

*ولادیمیرپوتین بعد از هشت سال به ایران آمد؛ می گویند " گاز" ، تنها بهانه ای برای ورود او به ایران بوده و اهداف سیاسی پوتین را به سفر به ایران مجاب کرده؛  خبرنگاران حاضر در سومین اجلاس مجمع کشورهای صادرکننده گاز این را می گفتند؛ پوتین اما به محض ورود به ایران به دیدار مقام معظم رهبری رفت. مجمعی که تشکیل رسمی آن محصول دیدار سال 85  مقام معظم رهبری با ایگور ایوانف، دبیر شورای امنیت وقت روسیه بود، اما فکر آن سالها در ذهن مدیران نفتی بود و اراده رهبر معظم انقلاب باعث شد سرانجام سازمانی شکل بگیرد که حالا با تلاش دبیرخانه آن، یکی از قویترین نهادهای اقتصادی جهان شده است.

*اسفندماه 1379 (سوم و چهارم مارس2001) با تحولاتی  که در بازارهای انرژی جهان رخ داد، وزارت نفت بر آن شد  تا در جهت تشکیل نهادی متشکل از کشورهای عمده تولیدکننده و صادرکننده گاز طبیعی گام بردارد؛ موفق هم شد، " نخستین نشست وزیران این کشورها 29 و 30 اردیبهشت ماه1380 در تهران برگزار شد."  اعضای این مجمع تصمیم گرفتند که این نهاد به صورت غیررسمی به فعالیتهای خود ادامه دهد و لذا تا چند سال بعد، تدوین اساسنامه، مقررات اداری و مالی، تعیین حق عضویت و به تبع آن ایجاد دبیرخانه ای دایمی ضروری تشخیص داده نشد و این مجمع به صورت یک نهاد غیررسمی با تشکیل جلسات لازم، تبادل نظر و اطلاعات را در زمینه بخشهای مختلف گازی مدنظر قرار داد.

*سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز تحت الشعاع  حضور ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه  قرار داشت، طولانی شدن دیدار او با مقام معظم رهبری که دو ساعت به درازا کشید زمان برگزاری اجلاس را با تاخیر همراه و سبب قوت گرفتن گمانه زنی سیاسی نویسان شد، " سوریه " محور همه این گمانه زنی ها بود.

*اگرچه نمایندگان رسانه ها از اتاق خبرنگاران پیگیر اخبار این اجلاس و ورود روسای جمهوری به این اجلاس بودند، اماهیجان آنها کمی از حضور در سالن اجلاس نداشت؛ به محض ورود ولادیمیر پوتین این هیجان اما چند برابر شد با مخابره این خبر " پوتین وارد شد."  رسانه های پرشمار روسی که آمار آن را 67 تن عنوان کردند. آنها به صورت ایستاده لحظه ورود رئیس جمهوری کشورشان را پیگیری می کردند.

*خیابانهای منتهی به سالن اجلاس سران راس ساعتی که اعلام کردند بسته شد حضور گسترده خبرنگاران داخلی و خارجی که هنوز اجازه ورود به سالن را پیدا نکرده بودند حکایت از ناهماهنگیها داشت که شاید طبیعی به نظر می رسید، در بحث امنیت چنین اجلاسی کوچکترین اغماضی روا نیست، برگرداندن خبرنگاران روسی به خارج از سالن اجلاس سران به دلیل نداشتن هولوگرام روی کارتهایشان هرچند خوشایند نبود، اما طبیعی است که نمی توان انتظار داشت خارج از قواعد عمل شود. اگرچه نمی شد از قیافه های خبرنگاران آنها برداشت خاصی کرد اما تصویربرداری آنها از فضای بیرونی سالن اجلاس احتمالا حاکی از نارضایتی آنان بود.

* آغاز مذاکرات روسای جمهوری ایران و روسیه فرصتی فراهم می آورد تا بتوان با سایر بزرگان گازی دنیا هم گفتگو کرد، سالم البدری، دبیرکل مجمع کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) اما با لبخند ترجیح می دهد حرفی نزند؛   Just a question! گفتن ما تنها منجر به گرفتن یک عکس یادگاری می شود؛ او ترجیح می دهد در حاشیه اجلاس گازی حرفی درباره اجلاس آتی اوپک و نفت نزند.

*پذیرفتن آذربایجان به عنوان هفتمین عضو ناظر، ظاهرا خیلی برای آنها جذاب بود به طوری که وزیر انرژی این کشور در میانه سخنانش به زبان آذری، هیجان زده شد و ترجیح داد سخنانش را به زبان روسی ادامه دهد، همین تصمیم یکباره سبب شد تا در ترجمه همزمان سخنان او وقفه ای کوتاه ایجاد شود.

*تشریفات و فضای برگزاری اجلاس بسیار آراسته و زیبا و باشکوه طراحی شده بود، این را تقریبا همه سخنرانان به نوعی اذعان کردند و از میزبانی ایران قدردانی ویژه ای کرده اند؛ ایران اکنون در موقعیتی است که دنیا به آن چشم دوخته است و ضروری است چهره ای پیشرفته، به نمایش بگذاریم که گذاشتیم.

*اگر بپذیریم که رسانه ها رکن چهارم دموکراسی هستند، رفتار با اصحاب رسانه هم باید متناسب با این رکن چهارم بودن باشد؛ جنگ نرم، هم اکنون قدرتش از توپ و تانک بیشتر است، قدرتی که اگرچه در دنیا پذیرفته شده اما درایران کمتر مورد توجه است،  برخورد تند و زننده با یک رسانه می تواند چهره ایران را در جهان مخدوش و یا برعکس آن نتیجه دهد. دیدارها به پایان می رسند اما تصویرها ثبت و ضبط می شوند باید چیزهای زیادی آموخت. مخصوصا وقتی همه هستند از بلومبرگ گرفته تا رویترز ازنیوزویک تا وال استریت ژورنال که کم پیش می آید همه آنها دور هم برای  پوشش خبری گرد آیند.

رویا خالقی