در این زمینه، بررسی گزارشهای رتبه بندی موسسات بین المللی از شرکتهای فعال در حوزه انرژی در جهان حاکی از چند واقعیت است:
اگرچه شرکت ملی نفت ایران از لحاظ مالکیت مخازن نفت و گاز حائز جایگاهی ممتاز در دنیاست، اما از لحاظ ظرفیت فرآورشی نفت و گاز در دسترس، این شرکت از جایگاه مناسبی در میان شرکتهای معتبر جهان برخوردار نیست. در این بین جای امیدواری است که در آینده ای نزدیک با راه اندازی فازهای باقیمانده پارس جنوبی و پالایشگاههای مربوطه، ظرفیت فراورشی گاز به میزان قابل توجهی افزایش می یابد؛ همچنین با راه اندازی چند پالایشگاه نفت و میعانات گازی در سالهای آینده، ظرفیت پالایشی نفت کشور نیز افزایش خواهد یافت.
حوادث بزرگ عملیاتی می تواند خدشه بسیار بزرگی بر اعتبار یک شرکت بین المللی وارد کند و اعتبار و بازارِ در اختیار آن را در کوتاه مدت و یا بلندمدت تنزل دهد. بنابراین عملیات ایمن و مطمئن و نیز رعایت قوانین ملی و بین المللی زیست محیطی باید همواره سرلوحه فعالیتهای نفت و گاز در شرکت ملی نفت ایران قرار گیرد و به خصوص این موضوع در فعالیتهای نفت و گاز دریا از اهمیت بیشتری برخوردار است.
دولتی بودن ساختار شرکت ملی نفت ایران یکی از عواملی است که کاهش سوددهی این شرکت و کاهش رقابت با شرکتهای همتراز بین المللی را در پی داشته است. از این رو خصوصی سازی و داشتن نگاه بنگاه مدارانه به این شرکت، افزایش سود و سطح درآمد و در مجموع بهبود شاخصهای اقتصادی آن را در پی خواهد داشت.
با توجه به ریسک بالای سیاسی و اقتصادی منطقه خاورمیانه، بی شک امر بازاریابی و فروش از اهمیت ویژه ای برخوردار است که تنوع در سبد صادراتی، ایجاد بسترهای مناسب قانونی و فنی و اقتصادی در جهت تسهیل فروش محصولات، افزایش سطح کیفی محصولات عرضه شده و ... می تواند در این عرصه مورد توجه قرار گیرد.
سرانجام این که ایجاد بسترهای قانونی و فنی و اقتصادی جهت سرمایه گذاری خارجی در کشور باعث افزایش سطح درآمد و سودآوری و ارتقا شاخصهای فنی و اقتصادی شرکت ملی نفت ایران خواهد شد.
هادی ابراهیم فتح آباد
کارشناس مدیریت برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی نفت ایران
نظر شما