مدل‌سازی عوامل مؤثر برکاهش انتشار BTEX در کارخانه‌های گاز و گاز مایع

وجود قوانین زیست محیطی سخت‌گیرانه در مورد انتشار ترکیباتی همچون بنزن، تولوئن، اتیل‌بنزن و زایلن، مشخص کننده اهمیت انتشار این ترکیبات در صنایع نفت و گاز است.

به گزارش شانا، پژوهشکده محیط زیست و بیوتکنولوژی پژوهشگاه صنعت نفت، عوامل مؤثر برکاهش انتشار BTEX در کارخانه‌های گاز و گاز مایع را  بررسی کرده است.

بر اساس گزارش ارائه شده در فرآیند گاز طبیعی، از واحدهای نم‌زدایی با گلایکول، برای حذف بخار آب از گاز استفاده می‌شود که هدف از این کار، بهبود و اطلاح نقطه شبنم گاز با هدف جلوگیری از تشکیل هیدرات و یا خوردگی برایانتقال و یا فروش آن است.

گلایول بعنوان متداولترین حلال مورد استفاده نسبت به سایر حلالها، نقطه جوش بالاتری دارد که منجر به کاهش هدررفت حلال هنگام عملیات احیا می‌شود. اما مشکل اصلی تری‌اتیلن گلایکول، وزن مولکولی بالای آن است که باعث جذب بیشتر BTEX شده که به موجب آن انتشار این ترکیبات به اتمسفر هم افزایش می‌یابد. از این رو راهکار مناسب برای کاهش انتشار این آلاینده‌ها مورد توجه است.

بررسیهای مختلف نشان می‌دهد که انتشار آلاینده‌های هوا از واحدهای نم‌زدایی گلایکول عمدتا مربوط به جداکننده سه فازی اولیه، برج احیای گلایکول، جوش آور، برج احیای گلایکول، مبدلهای حرارتی واحد احیای گلایکول و پمپهای تزریق و انتقال گلایکول بوده و مهمترین آلاینده هوا در واحدهای نم‌زدایی، ترکیبات BTEX بویژه بنزین است.

بر این اساس نتایج پژوهش انجام شده حاکی از آن است که میزان انتشار بنزن، تولوئن، اتیل‌بنزن و زایلن از خروجی برج احیای حلال در واحد نم‌زدایی به‌ترتیب در حدود 3770، 1007، 15 و kg 20 در سال است. همچنین بررسیهای انجام شده نشان می‌دهد که مناسب‌ترین گزینه برای کاهش انتشار این ترکیبات در واحد عملیاتی مورد نظر، استفاده از خنک‌کننده‌های هوایی است. وجود این سامانه باعث کاهش میزان انتشار BTEX به زیر حد استاندارد وضع شده در کانادا در سال 1997 می‌شود.
کد خبر 265503

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =