بر این اساس، از نظر سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، توسعه و تولید از میدان‌های هیدروکربنی از طریق دست‌یابی به دانش و فناوری پیشرفته حائز اهمیت است که می‌توان فناوری‌های مطرح در این حوزه را به دو دسته کلی خبرگی فناورانه و ابزارهای فناورانه تقسیم کرد.

این دسته از فناوری‌ها مرتبط به فرآیندهای اصلی صنعت نفت است که عمدتا ماهیت سازمان و انسان‌افرازی داشته و بیشتر در شرکت‌های اکتشاف و تولید جلوه دارد. در مقابل ابزارهای فناورانه که عمدتا سخت‌افزای و نرم‌افزاری هستند، فرآیندهای اصلی را پشتیبانی می‌کنند که در شبکه‌های همکاری فناورانه شامل شرکت‌های دانش‌بنیان، شرکت‌های مهندسی و مشاوره، موسسه‌های پژوهش و فناوری، دانشگاه‌ها و پارک‌های فناوری جلوه دارد.

در پژوهش «نقش انتقال فناوری در قراردادهای جدید نفتی» که به همت پژوهشگاه صنعت نفت و مدیریت اکتشاف شرکت ملی نفت انجام شده، این مهم از نظر اقتصاد مقاومتی ارزیابی شده است. با استناد به پژوهش انجام شده، پیشنهاد شد برای انطباق فناوری در قراردادهای بالادستی اکتشاف، توسعه و تولید، سنجه‌های مناسب برای اندازه‌گیری انتقال فناوری طراحی شود که کارگروه فناوری قرارداد شرکت ملی نفت ایران مسئولیت طراحی سنجه‌ها و به تبع آن نظارت بر انتقال و توسعه فناوری مرتبط را بر عهده دارد.