به گزارش گروه تلکس شانا به نقل از روزنامه وقایع اتفاقیه برخلاف همه پیش‌بینی‌ها که احتمال موفق‌بودن این توافق را فقط 30 درصد عنوان کرده بودند، کشورهای تولیدکننده نفت و روسیه، برای حمایت از قیمت نفت در بازارهای جهانی هم‌پیمان شدند؛ پیمانی که برخلاف خواسته عربستانی‌ها، ایران، لیبی، نیجریه و اندونزی را از طرح کاهش تولید معاف کرد. توافق 6 ماهه اوپکی‌ها با اعلام سهمیه هر کشور به ساعات پایانی خود رسید و به ایران اجازه دادند تا تولید نفت خود را تا 90 هزار بشکه در روز افزایش دهد. با این حساب، ایران می‌تواند تولید نفت خود را از 3,79 میلیون بشکه فعلی تا 3,975 میلیون بشکه برساند. در جدول اعلام سهمیه کشورها، عربستان بیشترین کاهش تولید را عهده‌دار شده و قرار است که تولید روزانه خود را به 486 هزار بشکه کاهش دهد. عراق و امارات هم به ترتیب، 210 و 139 هزار بشکه‌ در روز، تولید را کاهش خواهند داد و روسیه نیز به‌عنوان تولیدکننده غیر‌اوپکی نفت، از این توافق استقبال کرد و آن‌طور که وزیر انرژی‌اش اعلام کرده، تولید را به‌صورت تدریجی تا 300 هزار بشکه کاهش خواهد داد تا به طرح فریز نفتی اوپکی‌ها بپیوندند.

این توافق دور از دسترس، از همان لحظات اولیه، قیمت انواع نفت در بازار را با جهشی قابل‌توجه همراه کرد؛ جهشی که در روز پنجشنبه با رشد قیمت نفت به 50 دلار و 47 سنت، ملموس‌تر شد. چند روز بعد از این توافق تاریخی، خیز قیمت در بازارهای جهانی همچنان پابرجا بوده و نفت 47 دلاری به بالای 50 دلار رسیده است. از همان ساعات پایانی روز چهارشنبه تا دیروز، لوگوی اوپکی‌ها در تیتر اصلی رسانه‌های داخلی و خارجی، جزئی از خبرسازترین‌ها بوده و بازتاب‌های زیادی همراه این خبر منتشر شده است.

آن‌طور که بلومبرگ می‌نویسد: «توافق اوپکی‌ها بر سر فریز نفتی که از ابتدای سال میلادی جدید اجرائی می‌شود، قیمت طلای سیاه را به 60 تا 70 دلار افزایش می‌دهد.» این سایت خبری به نقل از وزیر نفت ونزوئلا نوشت: «با این توافق، باید قیمت نفت در بلندمدت به مرز 70 دلار برسد.» این درحالی است که بر‌اساس پیش‌بینی‌های کارشناسان نفت و انرژی، اگر اوپکی‌ها به توافق نمی‌رسیدند، حتما قیمت نفت به کمتر از 40 دلار در بشکه کاهش می‌یافت و اقتصادهای وابسته به آن نیز در معرض تنش و شکست قرار می‌گرفتند.

سایت خبری اکونومیست درباره توافق اوپکی‌ها نوشت: «توافق کشورهای تولیدکننده نفت، در کاهش میزان تولید و در نتیجه، افزایش قیمت طلای سیاه تأثیر شگرفی دارد؛ این توافق برای کشورهای وابسته به نفتی مثل ونزوئلا که در آستانه ورشکستگی قرار داشت، کمک بزرگی است.» بلومبرگ هم ایران را به‌عنوان مهم‌ترین عضو برنده در این توافق اعلام کرده و در یک تیتر خبری این‌گونه نوشته است: «ایران؛ بزرگ‌ترین برنده اوپک» این سایت خبری درباره این موفقیت در معافیت از فریز نفتی بعد از سال‌ها تحریم نوشته است: «ایران، در آخرین نشست اوپکی‌ها، امتیازات قابل‌توجهی را از رقیب منطقه‌ای خود، عربستان گرفت. درواقع، موفقیت ایران، در جبران تحریم‌هایی که صنعت نفت و انرژی این کشور را درگیر کرده بود، بسیار بزرگ است و اقتصاد ایران را متحول می‌کند.» به نوشته بلومبرگ، «تحریم‌های ایران درست زمانی اتفاق افتاد که قیمت طلای سیاه در بازارهای جهانی بالا بود؛ بنابراین این کشور معتقد است که در زمان تحریم‌ها دچار ضرر بزرگی شده‌ و حالا که توافق انجام شده و ایران معاف از فریز نفتی است، باید همه عقب‌افتادگی‌ها جبران شوند.» موفقیت کشور در توافق هفته گذشته، در رسانه‌های داخلی هم با بازتاب‌های گسترده‌ای همراه بوده است.

بر همین اساس، حسن روحانی، رئیس‌جمهوری گفت: «به‌زودی شاهد تأثیر توافق اوپک در اقتصاد ایران خواهیم بود.» واکنش مجلسی‌ها هم به توافق اوپکی‌ها و پیروزی کشور، شنیدنی بود؛ «افزایش تولید و صادرات نفت به میزان یک میلیون بشکه در روز، در مدت چند ماه اعجاب‌آور بوده است. تولید نفت کشور در منطقه ‏آزادگان 45 هزار بشکه در روز بود که با افتتاح طرح‌های جدید در این منطقه به 300 هزار بشکه در روز ‏رسید و این حرکت بزرگی است که همه مدیران، متخصصان و کارگران دست به دست هم، در صنعت نفت ‏به انجام رساندند.» بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت، هم درباره این موفقیت به ایسنا گفت: با توجه به نتیجه اجلاس اوپک و کاهش تولید ۶۰۰ هزار بشکه‌ای غیر‌اوپک، قیمت نفت به بیش از ۵۰ دلار خواهد رسید. تصمیمی که دراجلاس روز گذشته گرفته شد، تصمیم مهمی بود. اوپک بیش از دو سال منفعل بود و برخی می‌گفتند مرده است.

او افزود: در الجزایر نشانه‌هایی از زنده‌بودن اوپک نمایان شد. در الجزایر، تصمیم گرفته شد که تولید اوپک به ۳۲ میلیون و ۵۰۰هزار بشکه در روز کاهش پیدا کند و قرار شد سهم تولید هر کشور برای کاهش مشخص شود. وزیر نفت ادامه داد: قرار است تولید اوپک یک میلیون و ۲۰۰ هزار بشکه کاهش پیدا کند و به ۳۲میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه برسد. همه کشورها موظف شدند 4,5 درصد از آخرین تولید خود را که در پایه اکتبر است، کاهش دهند به‌جز ایران.  بعد از ماه‌ها جنگ اعصاب، درگیری، آمدورفت و بحث‌های اعصاب‌خردکن قرار شد بالاترین رقم تولید تاریخی ایران بر مبنای گزارش منابع ثانویه که در سال ۲۰۰۵ معادل سه میلیون و ۹۷۵ هزار بشکه بود، پایه تولید ایران باشد و موافقت شد تولید ایران به‌طور متوسط در 6 ماه آینده که دوره اعتبار این تصمیم است، ۹۰ هزار بشکه افزایش پیدا کند.

زنگنه با تأکید بر اینکه کشورها می‌توانند در عین رقابت و داشتن اختلاف شدید سیاسی با یکدیگر همکاری کنند، افزود: یک مطلب مهم که در زندگی و زندگی حکومتی باید به آن توجه کنیم این است که می‌شود در عین رقابت و داشتن اختلافات شدید سیاسی با هم همکاری کرد که اوپک نمونه‌ بارز این موضوع است؛ در عین اینکه رقابت داریم و در برخی جاها اختلاف شدید سیاسی وجود دارد، توانستیم تعامل کنیم. بخشی از تعامل به قدرت هر کشور برای تولید بستگی دارد. درواقع، قدرت هر کشور برای تولید و ظرفیت مازاد برای آن، حرف اول و آخر را در اوپک می‌زند. اگر قوی باشیم، جلو می‌افتیم اما اگر ضعیف باشیم با خواهش و تمنا، کسی به حرفتان گوش نمی‌دهد و شما را تکه‌پاره می‌کنند، می‌خورند و از بین می‌روید و نابود می‌شوید. او با بیان اینکه ما در کل کشور ایستادگی داشتیم، اظهار کرد: ثابت کردیم پای حرفمان هستیم برای اینکه به شرایط قبل از تحریم برگردیم. با اینکه برخی به ما انتقاد کردند و گفتند با این کارها قیمت ‌نفت را کاهش می‌دهید حتی کاریکاتور کشیدند و نوشتند: مفت‌فروش.

وزیر نفت درباره قیمت نفت افزود: ماه دسامبر، ماه بدی برای بازار نفت است زیرا همه نفت نمی‌خرند و تقاضا کاهش پیدا می‌کند اما بعد از تماس تلفنی‌ای که رئیس‌جمهوری با رئیس‌جمهوری روسیه داشت، آشکارا مشخص شد که این کشور مواضع خود را از فریز تولید به کاهش تولید تغییر داده است که این برای اوپک ارزشمند بود. قرار است روسیه ۳۰۰ هزار بشکه تولید خود را کاهش دهد و کشور‌های دیگر غیر‌اوپک نیز ۳۰۰ هزار بشکه تولید خود را کاهش دهند که اجرای این تصمیمات باعث می‌شود قیمت‌ها به بالاتر از ۵۰ دلار برسد. او درباره میزان تولید نفت ایران هم اظهار کرد: درحال‌حاضر، تولید واقعی نفت ایران سه میلیون و ۹۰۰ هزار بشکه بوده اما طبق گفته منابع ثانویه که مورد قبول اوپک است، تولید ایران در اکتبر، سه میلیون و ۷۷۰ هزار بشکه بود؛ البته تولید واقعی همه کشورها با میزانی که از سوی منابع ثانویه اعلام می‌شود، فرق می‌کند.

یکی از اعضای کمیسیون انرژی هم به ایسنا گفت: با توافق اوپک، دولت می‌تواند بودجه بیشتری به ساخت‌وساز، عمران و آبادانی کشور اختصاص دهد و در آینده‌ای نه‌چندان دور، شاهد بهبود وضعیت کسب و کار، رشد و توسعه کشور خواهیم بود. جلال میرزایی، عضو کمیسیون انرژی، در گفت‌وگو با ایسنا ادامه داد: این توافق دو شرط دارد که هر کدام در ادامه دیگری قرار می‌گیرند؛ اول آنکه اگر کشورهای عضو اوپک روزانه 300هزار بشکه از تولیدات نفتشان را کاهش دهند، این توافق اجرائی نیست؛ اصل این شرط برای این است که سایر کشورهای غیر‌اوپک را وادار کند تا به سمت تنظیم بازار حرکت کنند، این حرکت باعث می‌شود قیمت‌ها هماهنگ افزایش پیدا کند. در این میان، نباید فراموش کرد که کشورهای غیر‌عضو، مثل روسیه هم از کاهش قیمت، آسیب‌های جدی می‌بینند. او افزود: نکته دوم به زمان اجرائی‌شدن توافق یعنی از اول سال 2017 بازمی‌گردد؛ بنابراین باید پیش‌بینی کرد که در سال آینده میلادی، موجی برای افزایش قیمت نفت وارد بازار جهانی خواهد شد. حالا ما باید منتظر باشیم تا ببینیم کشورهای غیر‌عضو اوپک هم که گفته‌اند مقدار نفت خود را کاهش می‌دهند، چگونه اقدام می‌کنند.