به گزارش شانا به نقل از ایرنا، قرارداد شرکت ملی نفت و کنسرسیومی متشکل از توتال فرانسه، شاخه بینالمللی شرکت ملی نفت چین (CNPCI) و پتروپارس برای طرح توسعه فاز 11 میدان گازی و مشترک پارس جنوبی، چند روزی است که به داغترین بحث رسانه تبدیل شده است، هر روز مقامهای کشور در حال پاسخ دادن به حاشیه سازیها و اخبار موهنی هستند که هدفشان فقط برهم زدن اتحاد کشور و مخدوش کردن اذهان عمومی است.
یک روز این قرارداد را کرسنت 2 خطاب میکنند و روز دیگر نقشه شوم برای خیانت به ایران، جالب است که این رسانههای داخلی از دولت میخواهند برای اثبات درستی قرارداد توتال، متن آنرا پنهان نکند، اما در کجای دنیا چنین است؟ تا به حال متن کدام قرارداد اعم از نفتی با هر قرارداد تجاری دیگر علنی شده است؟
کاهش قدرت چانهزنی با افشای جزییات قرارداد نفتی
نرسی قربان، کارشناس ارشد حوزه بینالملل انرژی میگوید که تاکنون متن هیچ قرارداد نفتی و گازی داخلی و خارجی را ندیده است، زیرا روال بینالمللی و عرف جهانی اجازه انتشار آن را نمیدهد، علنی کردن جزییات قراردادهای نفتی از جمله قرارداد توتال منافع ملی را به خطر میاندازد.
وی افزود: این قرارداد نخستین و آخرین قرارداد نفتی ایران نیست و اگر جزییات آن افشا شود، در قراردادهای بعدی توان چانهزنی نخواهیم داشت، ضمن آنکه شرکت توتال نیز اجازه افشای آنرا به ایران نخواهد داد و این کار نیاز به اجازه این شرکت نیز دارد.
قربان با بیان اینکه شرکتهای ملی نفت ایران، توتال، ملی نفت چین و پتروپارس کلیات قرارداد را اعلام کردهاند، تصریح کرد: اما هیچ کدام تمایلی به بیان جزییات نظیر نرخ دستمزد هر شرکت در این قرارداد ندارند، زیرا رقم اعلامی کف و سقف قراردادهای بعدی خواهد شد.
به عقیده این کارشناس بینالملل انرژی، رسانهها و تخریبگرانی که این موضوع و مسائل مشابه را بیان میکنند هدفی جز مانع تراشی و به اصطلاح چوب لای چرخ دولت گذاشتن ندارند.
یادمان باشد که اطلاعات همان قدرت است
منصور معظمی، عضو هیئت علمی دانشگاه نفت و رئیس سازمان گسترش صنایع میگوید نخستین چیزی که در هر قرارداد امضا میشود منع افشای اطلاعات قرارداد است، زیرا اطلاعات به منزله قدرت است.
وی با بیان اینکه هر روز تاخیر در اجرای طرحهای نفتی بهویژه در میدانهای مشترک، میلیونها دلار از پول کشور را به باد خواهد داد، گفت: بهتر است که به جای طرح خواستههای غیر معقول از دولت و به خطر انداختن منافع ملی به دنبال توسعه هرچه سریعتر طرحهای نفتی و گازی باشیم.
رئیس کمیسیون انرژی اتاق تهران با بیان اینکه در دنیا هر کاری یک هزینه مشخص دارد و هزینه توسعه فاز 11 پارس جنوبی نیز بر اساس این عرف تعریف شده، ادامه داد: اما این قرارداد بیش از ارزش اقتصادی، ارزش سیاسی دارد، چرا به این موضوع توجه نمیکنیم و به جای قدردانی از وزارت نفت، این قرارداد را زیر سؤال میبریم؟
رقبا از اطلاعات علیه ما استفاده میکنند
سیدمهدی حسینی، کارشناس ارشد انرژی، با بیان اینکه بیان جزییات قراردادهای نفتی منافع کشور را به خطر میاندازد، عنوان کرد: اصولا هیج قراردادی در هیچ جای دنیا علنی نمیشود و آن هم یک علت ساده دارد، اینکه مخاطبان این جزییات فقط مردم کشور و مسئولان نیستند و دامنه آن مخاطبان بینالمللی خواهد شد، در این میان رقبای تجاری کشور و طرف خارجی قرارداد نیز قرار دارند.
به گفته این کارشناس نفتی همه مخاطبان جزییات قراردادهای نفتی محرم نیستند و اطلاعاتی که ما فاش میکنیم توسط رقبا علیه ما استفاده خواهد شد.
حسینی با اشاره به اینکه قراردادی مانند قرارداد فاز 11 پارس جنوبی 18 ماه زمانبرد، ادامه داد: در مسیر عقد قرارداد توتال، دولت برای مسئولان و تمام ارگانهایی که مطابق قانون باید از جزییات قرارداد آگاه میشدند، توضیحهای لازم را ارائه کرده است و همچنان آمادگی پاسخگویی دارد، بنابراین جای نگرانی از بابت تامین منافع ایران وجود ندارد.
وی با تاکید بر اینکه هیچ کشوری درهای خود را به روی سرمایه و فناوری نمیبندد، عنوان کرد: حتی آمریکا و کشورهای اروپایی که تکنولوژیهای روز دنیا را در اختیار دارند بازهم در تعامل با دنیا هستند و هرجا نیاز باشد از توانمندی کشورهای دیگر بهره میبرند، اکنون ایران نیازمند تکنولوژیهای روز دنیاست که در داخل وجود ندارد، آیا میخواهید که توسعه را بهویژه در بخش میدانهای مشترک نفت و گاز متوقف کنیم تا نیازمند کشورهای دیگر نباشیم؟ عدمالنفع هر روز تاخیر در توسعه را چه کسی میپردازد؟
این کارشناس انرژی ادامه داد: بنابراین قرارداد توتال نباید آخرین قرارداد نفتی ایران با شرکتهای خارجی باشد، حتی باید این موضوع را از دولت مطالبه کنیم و به مسئولان در خصوص جزییات قرارداد و حفظ منافع کشور اعتماد کنیم، بدون تردید مسئولان و مذاکرهکنندگان به دنبال حداکثر کردن منافع کشور هستند.
نظر شما