برای این‌که از مقایسه استفاده از منابع خارجی (مثل این قرارداد و فازهای 2 و3 ) با پروژه مشابهی که از منابع داخلی استفاده شده است تصویر روشنی بدست آید لازم است دو پروژه مشابه را مقایسه کنیم.

فاز 2 و 3 و 15 و 16 با مختصر تفاوتی در بخش خشکی، شرح کار مشابهی دارند اما در برنامه اجرائی و مقایسه اقتصادی به شرح زیر هستند:

فاز 2 و3 به عنوان اولین پروژه پارس جنوبی در شرایطی شروع شده که هیچگونه امکانات زیربنایی (راه، آب، برق، فرودگاه، امکانات اسکان و ... ) وجود نداشت اما در 52 ماه اجرا و به تولید رسید که

میزان سرمایه گذاری شامل CAPEX , non CAPEX و سود پیمانکار بعلاوه هزینه های مالی (bank charges) مبلغ  2.4 میلیارد دلار و همه از منابع خارجی تامین شده و طی پنج سال ازمحل درآمد حاصل از فروش میعانات گازی همان پروژه بازپرداخت شده است.

فاز 15 و16 که حدود سه سال پس از تکمیل 2 و 3  شروع شده طی حدود 102 ماه با هشت میلیارد دلار سرمایه گذاری از محل منابع داخلی از سوی پیمانکار داخلی  اجرا شده است.
بامحاسبه 50 ماه عدم تولید 15 و 16 ( تفاوت زمان اجرای دو پروژه ) که با درنظر گرفتن حداقل قیمت‌های جهانی،  22.5 میلیارد دلار است که با 8 میلیارد دلار هزینه سرمایه گذاری بیش از 30 میلیارد دلار است. در حالی‌که هزینه خواب 8 میلیارد دلار هم به حساب نیامده است.

نکته مهم دیگر آن که در دورانی که هشت میلیارد دلار برای  این طرح و طرح‌های مشابه از منابع داخلی برداشت می شد تخصیص اعتبار طرح‌های عمرانی کشور کمتر از 30 و حتی 20 درصد بود بدین معنی که عملا طرح‌های عمرانی کشور تعطیل بودند چون درآمد ارزی کشور محدود بوده و با اضافه کردن درآمد مالیاتی  هم کفاف تمام نیازهای عمرانی و جاری کشور را نمی‌دهد، در چنین شرایطی عمده درآمد کشور صرفا  وارد این طرح‌ها شده بود در صورتی که با رابطه حسنه با کشورهای توانمند غیرسلطه گر و با تعامل مثبت،  تامین منابع مالی خارجی برای پروژه‌های نفت و گاز کاملا امکان پذیر بوده، اما در حالتی از منابع خارجی استفاده می شد منابع داخلی صرف احداث زیربناهای ضروری،  سرمایه گذاری و نیازهای معیشتی مردم می شد.

با این مقایسه به نظر میرسد منتقدانی که با انکار واقعیات به عنوان ابزار تسویه حساب سیاسی از این موضوع استفاده می‌کنند دغدغه صرفه و صلاح کشور و منافع ملی را ندارند لذا ضرورت دارد نخبگان جامعه و نمایندگانشان از حق و حقیقت و منافع ملی شجاعانه دفاع کنند.

سهراب قشقائی