این به آن معناست که شرکت‌های فوق به مواردی مانند اولویت اقلام استراتژیک، دسترسی به تامین کنندگان مطمئن و صاحب صلاحیت و کیفیت فرآیند ساخت محصول مورد نیاز خود، توجه بسیار سخت‌گیرانه‌ای دارند.

شرکت خطوط لوله و مخابرات نفت ایران از جمله شرکت‎هایی است که در مسیر حمایت از ساخت داخل و بومی سازی قطعات و تجهیزات فرایندی، نوسازی، بازسازی و تعمیرات اساسی واحدهای عملیاتی و خطوط لوله انتقال نفت و فرآورده گام برداشته است و این حرکت به طور مشخص منجر به افزایش بهره‌وری، بهبود هم‌افزایی عملیاتی و سازمانی و توجه بیش از پیش به نگهداشت نیروی انسانی متخصص و کارآمد به عنوان مهمترین سرمایه و توجه به بهره مندی از تجارب و دانسته‌های پیشکسوتان این صنعت (از طریق تدوین و انتقال بهینه دانش فنی) شده است.

این شرکت در طرح‌های نوسازی و بازسازی معمولا متکی به توان داخلی خود است. مواردی که در حمایت از ساخت داخل از سوی این شرکت منجر به تولید داخلی شده، طیف وسیعی از «ساخت انواع شیر آلات» و « انواع کارت‌ها و تجهیزات الکترونیکی» و «ساخت مواد ضد خوردگی، شستشوی توربین، روغن توربین و مواد آتش‌نشانی و مواد شیمیائی روان‌کننده» گرفته تا «انواع مکانیکال‌سیل‌ها و قطعات اصلی و فرعی پمپ‌های انتقال مواد نفتی» و «ساخت قطعات حساس انواع توربین‌ها مانند پره‌ها، دیسک‌ها، کارت‌های کنترلی، پمپ‌های سوخت و روغنکاری» و «ساخت انواع فیلتر سوخت روغن و هوای توربین‌های گازی» و بسیاری دیگر از تجهیزات جانبی توربین‌ها را شامل می شود.

این در حالی است که همزمان با ابلاغ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، فعالیت‌های وزارت نفت معطوف به دستیابی به صنعتی متکی به دانش و فناوری با رویکردی درونزا_ برونگرا و همچنین پویا_ پیشرو شده است.

از سویی سرمایه‌گذاری کلان صنعت نفت در طرح‌های توسعه‌ای، که حدود 65 درصد از آن صرف تامین کالاها و تجهیزات می‌شود و ساماندهی این بخش می‌تواند تا حدود زیادی در کاهش هزینه پروژه‌ها موثر باشد.

ایجاد تحرک در صنایعی مثل قطعه‌سازی و اقدام به ساخت کالاها و تجهیزات راهبردی، نتایج مطلوبی در پی دارد که از آن جمله می‌توان به اجرایی سازی سیاست‎های اقتصاد مقاومتی اشاره کرد؛ به این صورت که توسعه صنعت قطعه و تجهیزسازی، مصداق عینی توسعه صنعتی با الگوی اقتصاد مقاومتی است.

توجه به صنعت ساخت کالاها و تجهیزات در داخل، آثار زیادی در توسعه اقتصادی و صنعتی، ایجاد اشتغال، توسعه فناوری و ارتقای شاخص‌های کلان اقتصادی کشور دارد و اگر بنگاهی امکان ساخت و توسعه فناوری ساخت کالایی در یک صنعت را داشته باشد، می‌تواند با اقدامات تکمیلی حداقلی، این کالا را برای صنایع دیگر نیز با فناوری بومی تولید و تامین کند (سرریز فناوری و تنوع فناوری).

همچنین با دستیابی به فناوری‌های ساخت محصول و فرآیندهای مرتبط با ساخت تجهیزات، بیش از 80 درصد کالاها و تجهیزات راهبردی نفت در داخل کشور قابل تولید خواهد بود و بخشی از آن نیز از طریق شرکت‌های زیرمجموعه، نوسازی، تعمیر و ساخته می‌شود.

با این اوصاف، بومی سازی در صنعت انتقال نفت را می‌توان در قامت تبدیل شدن به الگو در سطح کشور نیز ملاحظه کرد؛ زیراکه تجربه موفق این صنعت، متولیان امر در نهادهای مختلف خارج از صنعت نفت را ترغیب کرده است که این الگو را در بخش‌های دیگر به کار گیرند.