رئیس جمهوری برزیل روز ۳۰ اکتبر در کنفرانس سرمایهگذاری در ریاض عربستان، اعلام کرد که این کشور تمایل دارد تا به عضویت سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) در آید. این موضوع برای اوپک خبر خوبی به نظر می رسد. اوپک از یک سو طی ۱۸ ماه گذشته به دلیل تحریمهای آمریکا بر ایران و ونزوئلا شاهد کاهش روزانه حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار بشکه این دو تولید کننده مهم خود بوده است (در سالهای اخیر اندونزی و قطر از عضویت اوپک خارج شدند و اکوادور نیز اعلام کرده است که از ابتدای سال ۲۰۲۰ دیگر عضو اوپک نخواهد بود. در مجموع این سه کشور نیز حدود ۲ میلیون بشکه در روز از تولید نفت اوپک را کاهش داده اند.) و از سوی دیگر تنها سه کشور تولیدکننده کوچک گابن، گینه استوایی و کنگو به عضویت اوپک در آمدهاند که در مجموع حدود ۶۰۰ هزار بشکه ظرفیت تولید دارند.
با احتساب این موضوع اضافه شدن تولیدکننده بزرگی مانند برزیل به اوپک که تقریبا دارای تولید ۳ میلیون بشکه نفت خام است، سبب خواهد شد تا سهم از دست رفته اوپک در بازار جهانی نفت تا حدودی جبران شود. افزون بر این با توجه به تلاش اوپک در سالهای اخیر برای تثبیت بازار و حفظ قیمتها از طریق کاهش تولید و جبران افزایش تولید نفت شیل در بازار نفت، عضویت برزیل در اوپک و مشارکت این کشور در مدیریت بازار نفت بسیار مطلوب ارزیابی می شود.
اما پرسش اصلی این است که برزیل با چه منطق اقتصادی قصد عضویت در اوپک را دارد؟ تولید نفت برزیل پس از سالها در حال افزایش است. پیش بینی می شود تولید نفت این کشور در سال جاری روزانه ۲۰۰ هزار بشکه افزایش داشته باشد و در سال آینده نیز شاهد رشد ۳۰۰ هزار بشکهای باشد. بر اساس همین برآوردها مقدار افزایش تولید نفت خام برزیل در سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۳ برابر ۱۵۰ هزار بشکه خواهد بود.
بنابراین چرا کشوری که در مسیر افزایش تولید نفت است باید با عضویت در اوپک تن به محدودیتهای تولید نفت دهد؟ به علاوه، تولید نفت برزیل بر اساس قراردهای امضا شده با شرکتهای داخلی و بین المللی رخ داده است و دولت برزیل نمیتواند در فرآیند تولید نفت خام کشور خود دخالتی داشته باشد. با این تفسیر به نظر میرسد هدف اصلی رئیس جمهوری برزیل از ادعای عضویت در اوپک جذب سرمایه گذاری ۱۰ میلیارد دلاری عربستان در اقتصاد کشورش و جلب نظر مسئولان عربستانی باشد، تا یک اقدام جدی در این باره.
منبع: مدیریت امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت
نظر شما