این روایت از آن حیدر بهمنی، مدیرعامل پیشین شرکت ملی حفاری است. کتاب عملیات مهار چاه‌های نفت در ایران. صفحه664. «در 17 مهرماه سال 1384 شرکت نفت مناطق مرکزی اعلام کرد فشار تولید چاه 23 کنگان از 1900(psi) به 880 کاهش یافته است، به‌دنبال این حادثه به سرعت چاه مسدود شد.» 

این اتفاق در واقع بر اثر رانش زمین رخ داده بود که لوله‌های جداری چاه در عمق 66 متری شکسته بودند و چاه گازی کنگان دچار نشتی شده بود. هیچ آتش سوزی فعلا در کار نیست. عملیات، عملیات کنترل نشتی است نه کنترل فوران. بهمنی در ادامه در کتابش می‌نویسد که فشار چاه به 70 psi کاهش یافت. این موضوع گویا چندان جدی گرفته نشده بود. زیرا بنا به گفته بهمنی شرکت ملی نفت ایران از شرکت‌های خارجی در این باره پیشنهاد می‌گیرد که مذاکرات به نتیجه نمی‌رسد و از شرکت ملی حفاری درخواست می‌شود برای مهار این چاه اقدام کند. از مهرماه 84 تا بهمن همان سال این فرایند برای مهار یک نشتی 70 psi  به طول می‌انجامد. از میانه‌های بهمن 84 آماده کردن موقعیت برای استقرار دو دکل 82 فتح و 42 فتح آغاز می‌شود.

در اسفند ماه دکل 82 فتح از میدان گازی هما به چاه شماره 23 کنگان اعزام می‌شود و حفاری چاه امدادی را آغاز می‌کند. دقیقا روش حمله به چاه از کف (Bottom Kill). در طول این مدت گویا فرمانده میدان از شرکت نفت مناطق مرکزی بوده است زیرا چاه متعلق به این شرکت بود، اما فرماندهی علمیات در خردادماه به شرکت ملی حفاری واگذار می‌شود. اما در همان خرداد ماه در یکی از حفره‌های ایجاد شده در دهانه چاه، انفجار صورت می‌گیرد و چاهی که 9 ماه نشتی داشت و برای مهار آن تلاش می‌شد به آتش و انفجار کشیده شد.

چاه کنگان بالاخره پس از 9 ماه نشتی با 145 روز وقت صرف کردن به روش کشتن از درون چاه خاموش شد. این اتفاق که در دل خود بسیار فداکاری و سختی کشیدن ازسوی مهندسان ملی حفاری و مناطق نفت مرکزی را به همراه داشت و همین روحیه‌ها در رگ سفید نیز در حال تکرار است در یک بسته بندی سیاسی توسط هواداران مدیرعامل پیشین شرکت ملی حفاری ایران طور دیگری وانمود می‌شود. این‌طور که گویا چاه کنگان در 50 روز خاموش شد. در واقع بحران کنگان و مسئله آن، کنترل نشتی بود که به آتش گرفتن چاه ختم شد که در تیرماه کنترل شد. روش Bottom Kill هم 145 روز طول کشید. اگر این را با رگ سفید مقایسه کنیم مشخص می‌شود که کار در رگ سفید به مراتب سخت تر و پیچده تر است.

فشار خروجی چاه ۲۳ کنگان ۱۹۰۰ پی اس آی ( که به 880 در ابتدا و سرانجام به 70 کاهش یافته بود)

فشار خروجی چاه رگ سفید ۲۴۰۰

افزون بر ارتعاش ناشی از فوران چاه ۱۴۷ رگ سفید ۳.۲ ریشتر و صدای آن در فاصله ۳۰ متری حدود ۱۵۰ دسی بل است.

دمای مرکز آتش نیز حدود ۱۵۰۰ درجه سانتیگراد است. در واقع دوست مدیرعامل سابق حفاری که کنگان را با رگ سفید مقایسه کرده، از نظر فنی خطای بزرگی را مرتکب شده است. زیرا یک کنترل نشتی ساده در کنگان را که در همان ابتدا با اقدامات تامینی می‎شد به راحتی مهار کرد و از وقوع حادثه‎ای خسارت بار به آن وسعت جلوگیری کرد به یک فاجعه تبدیل کردند و از پی آن قهرمان سازی ها و صرف هزینه‎های بی حساب و البته اضطراری رقم خورد که اکنون آن را با کنترل فوران شدید رگ سفید مقایسه کرده است.

در رگ سفید پیش از انقلاب ۲ مورد فوران چاه رخ داده که در هر دو مورد شرکت امریکایی RMB پس از فوران و از دست دادن دکل ها ناچار به مهار با استفاده از چاه‌های امدادی یعنی حمله به چاه از کف شده است و هر دو عملیات افزون بر ۸۰ روز به طول انجامیده اند.

روش Bottom Kill در رگ سفید از برنامه زمانبندی جلو تر است. پیش بینی می‌شود طی 10 روز آینده به نقطه مورد نظر در چاه برسند. که با این حساب در بازه زمانی 70 تا 80 روز این چاه سرکش و تنوره کش خاموش می‌شود. مقایسه کنید به چاه کنگان که 145 روز طول کشید. از این روزها 90 روز هم اصلا آتشی در کار نبود. عوارض طبیعی و تپه ماهور بودن منطقه رگ سفید را نیز یک چالش سخت تر دیگر بر این موضوع باید افزود.

تقریبا هر دو عملیات ازسوی کارکنان عزیز و تلاشگران میدانی انجام شد. اما برخی می‌خواهند با تطبیق‌های کاذب از این ماجراها برای بک شخص خاص وجهه اسطوره‌ای بتراشند. در ضمن مشخص نیست چرا برخی کوته نظر به تیم کنونی مهار فوران و آتش چاه 147 رگ سفید که بسیاری از نیروهای قدیمی در منطقه رگ سفید هستند و برای کمک حاضر شده اند تماس می‌گیرند که چرا به عالیپور و سپهری کمک می‌کنید؟ کوته فکری و قهرمان پوشالی سازی توامان. آقایان وقتی از مسئولیت کنار می‌روید لطفا مسئولیت پذیری در گفتار داشته باشید.

منبع: کانال تلگرامی از نفت چه خبر؟