هدف از تضعیف طرف ایرانی پس از عقد یک قرارداد بین المللی چیست؟

وزارت نفت در واکنش به گزارش خبرگزاری فارس با عنوان «بعد از فرانسه نوبت روسیه رسید/ دومین قرارداد IPC خارجی هم رویای اکتشاف و تولید را محقق نمی‌کند» توضیحاتی ارائه داد و بر ضرورت آشنایی با مبانی قراردادهای نفتی و نحوه اجرای آن برای ارائه نقد تاکید کرد.

به گزارش شانا، اداره کل روابط عمومی وزارت نفت در واکنش به گزارش خبرگزاری فارس با عنوان «بعد از فرانسه نوبت روسیه رسید/ دومین قرارداد IPC خارجی هم رویای اکتشاف و تولید را محقق نمی‌کند» که 19 فروردین ماه روی خروجی این خبرگزاری قرار گرفت، توضیحاتی به شرح زیر ارائه کرده است:

«باوجود ارائه توضیح شفاف و تاکید مدیران ارشد صنعت نفت در چند مرحله مبنی بر تفاوت سهم پیمانکار از اجرای طرح با سهم پیمانکار از منافع حاصل از اجرای طرح‌های نفتی یا تفاوت سهم شرکای یک کنسرسیوم با سهم ساخت داخل در یک پروژه، همچنان مشاهده می‌شود برخی رسانه‌ها به این مسئله واقف نبوده و از این رو با برداشت اشتباه از موضوع، در گزارش‌های خود اطلاعات و تحلیل‌های نادرستی را به مخاطبان منتقل می‌کنند.

در دومین قرارداد از نوع مدل جدید قراردادهای نفتی که اواخر سال گذشته و با هدف توسعه میدان‎های مشترک آبان و پایدار غرب، بین شرکت ملی نفت ایران و کنسرسیومی متشکل از شرکت روسی زاروبژنفت با سهم 80 درصدی و شرکت ایرانی دانا انرژی با سهم 20 درصدی امضا شد، معنای این شراکت این است که 80 درصد از سرمایه‌گذاری 674 میلیون دلاری این طرح توسط طرف روسی و 20 درصد توسط شریک ایرانی تامین شده و متناسب با همین سهم، طرفین در کل پروژه مسئولیت داشته و در نهایت، سود حاصل از سرمایه‌گذاری آن نیز مطابق همین قدرالسهم تقسیم خواهد شد. در عین حال با توجه به تصریح مفاد قرارداد، در جریان توسعه این دو میدان نفتی، دست کم 51 درصد از این پروژه با استفاده از توان سازندگان داخلی انجام خواهد شد، بنابراین واضح است این موضوع ربطی به سهم الشراکه اعضای کنسرسیوم ندارد، کما این‌که در قرارداد توسعه فاز 11 پارس جنوبی و پس از برگزاری مناقصه‌های اجرای پروژه نیز حدود 80  درصد این طرح با استفاده از توان شرکت‌های داخلی ساخته خواهد شد.

در بخشی دیگر از گزارش فارس، نویسنده با تضعیف طرف ایرانی و طرح ادعاهایی درباره شرکت دانا انرژی و «غیر‌قابل اتکا» خواندن سوابق اجرایی این شرکت و بدون ارائه هیچ سندی، حضور شریک ایرانی در کنسرسیوم را «نمایشی و منفعلانه» دانسته است، حال باید پرسید هدف این گزارش از تضعیف طرف ایرانی پس از عقد یک قرارداد بین‌المللی چیست؟ آیا باید باور کنیم که یک ارگان رسانه‌ای پرنفوذ احتمالا برای کسب منافع شرکت‌هایی دیگر حاضر است طرف ایرانی یک قرارداد نافذ بین‌المللی را این چنین تحقیر و تضعیف نماید.

نویسنده گزارش خبری فارس در فرازی دیگر به دوران وزارت مهندس زنگنه در سال‌های 76 تا 84 و تاسیس شرکت پتروپارس اشاره کرده و مدعی است که این شرکت همچنان غیراپراتور است. این چگونه نقدی است که رهبری پتروپارس را در پروژه‌های موفق فاز 1، فازهای 6،7 و 8، فاز 12 و فاز 19 پارس جنوبی نمی‌بیند و گمان می‌برد که پتروپارس امروز، همان پتروپارس 20 سال پیش است. احتمالا نویسنده جوان گزارش به خاطر نمی‌آورد که روزگاری سکوها و خطوط لوله دریایی را شرکت‌هایی خارجی می‌ساختند و به لطف تدبیری که در سال‌های 76 تا 84 به کار گرفته شد و شرکت‌هایی مانند پتروپارس،‌ تاسیسات دریایی،‌ اویک و ... تاسیس و با چنگ و دندان حفظ شدند، امروز شرکت‌های توانمندی داریم که تمام فرآیندهای طراحی و ساخت سکوهای متعارف و خطوط لوله فازهای پارس جنوبی را در فضایی رقابتی می‌توانند بسازند. قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا نیز در ادامه همان تدبیر گذشته، امروز می‌تواند در مگاپروژه‌های نفت و گاز حضور یابد و به پیشبرد توسعه کشور کمک کند. آنچه نویسنده گزارش فارس نمی‌بیند و آن را «رویای انتقال تکنولوژی» می‌داند اگر نیک بنگرد، رویای تعبیر شده‌ای است که به واقعیت پیوسته است.»

کد خبر 282240

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =