به گزارش شانا به نقل از پایگاه اینترنتی محیط زیست " ئی ان ان " ، کریس هیلز تحلیل گرمسائل زیست محیطی ابتدا بلایای طبیعی و حوادث غیر مترقبه سال گذشته از جمله رویداد های " سانومی " توفان های " کاترینا " و " ریتا " ، جاری شدن سیل های شدید در اروپا ، آتش سوزی های گسترده در مناطق جنگلی پرتغال و اسپانیا و زمین لرزه های شدید در اندونزی و پاکستان را خاطرنشان ساخته و پی آمدهای مصیبت بار این حوادث بویژه کشته شدن هزاران تن در حادثه " سانومی " را یاد آور شده است . وی خاطرنشان کرده " پی آمدهای اقتصادی و میزان خسارات برجای مانده از این حوادث بطور کامل مشخص نشده است و محاسبه و ارزیابی هزینه های مالی حوادث غیر مترقبه و دردناک سال 2005 هنوز ادامه دارد ." کریس هیلز در ادامه این پرسش را مطرح کرده است " آیا ما کاری می توانیم بکنیم که از شدت و حدت این حوادث بکاهیم یا بطورکلی فکرمی کنیم که در برابراین حوادث انسان خلع سلاح شده و قادر به انجام هیچ کاری نخواهیم بود ." وی خاطرنشان کرده " ابتدا به نظر خواهد رسید که ما قادربه هیچ اقدامی در برابر سانومی ، توفان ، سیل و حوادثی از این دست نخواهیم بود و این رویدادها به صورت ماهوی و ذاتی از آنچنان قدرت ویرانگر برخوردارند که توان هر اقدامی را از ما سلب کرده اند ." " اما نتایج بررسی های انجام شده نشان داده که محیط زیست و حفاظت از آن تا چه اندازه می توانند نقش موثری در برابر این رویدادهای فاجعه آمیز ایفا کنند ." هیلز در ادامه خاطرنشان کرده " نتایج بررسی هایی که پس از فاجعه سانومی صورت گرفت نشان داده که آنجا هایی که دور از مرکز زمین لرزه بوده ، دست نخورده باقی مانده و هیچ آسیبی ندیده اند ." " آسیب ندیدن یا کم آسیب دیدن این مکان ها بخاطر انعطاف پذیری محیط زیست بوده به این صورت که محیط زیست موانعی حیاتی مانند پشتی ها که از خاصیت ارتجاعی و برگشت پذیری برخوردارند بر سر راه امواج به وجود آورده و این پشتی های طبیعی بر روی امواج اثر گذاشته و از شدت و فشار آنها کاسته است ." وی در ادامه خاطرنشان کرده امواج در برخورد با پدیدهای طبیعی از شدت فشار آنها کاسته می شود و درختان " کرنا " در تایلند ، پوشش گیاهی تپه ها در سریلانکا و صخرههای طبیعی که اغلب سواحل هند را احاطه کرده اند باعث کاسته شدن از شدت امواج و جریان سیل در حادثه سانومی شده اند . از طرف دیگر مناطقی که به صورت طبیعی یک خط دفاعی در سواحل ایجاد کرده ، بسیار کار آمد بوده و حادثه سانومی سال گذشته بیش از پیش بر کار آیی این مواضع دفاعی طبیعی در سواحل صحه گذاشته است . اما فعالیت های انسانی یا به عبارت دیگر تخریب هایی که انسان بهر دلیل در این سواحل برای مقاصد گوناگون به عمل آورده باعث شده است که این خطوط دفاعی طبیعی از بین بروند و مطالعات انجام شده نشان داده است که حادثه سانومی سال گذشته بیش از هر نقطه دیگر در سواحلی که دستخوش تخریب انسان قرار گرفته ، تلفات و ویرانی ببار آورده است . هیلز در بخشی دیگری از تحلیل خود به تغییرات آب و هوایی اشاره کرده و خاطرنشان ساخته است که تغییرات اقلیمی شاید یکی از بزرگترین تهدیدها علیه بقای انسان باشد . وی افزوده : در سال 2005 ما سرانجام شاهد انعقاد پیمان بین المللی کیوتو شدیم که این پیمان نخستین ابزار واقعی و بین المللی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی از طریق کاهش دستجمعی گازهای گلخانه ای است . اما متاسفانه بسیاری از دولت ها از امضای این پیمان بین المللی سرباز زده و و از زیر بار مسئولیت تغییرات اقلیمی که هر روز ابعاد گسترده تری می یابد ، شانه خالی کرده اند . این کشورها می گویند : " ما نمی توانیم با اجرای پیمان کیوتو اقتصاد خود را در معرض تهدید قرار داده و هزینه های بالقوه آن را متحمل شویم اما باید از این کشورها پرسید آیا دیگران می توانند در معرض تهدید جدی و مرگبار انتشار گازهای گلخانه ای قرار گرفته و پی آمدهای آن را متحمل شوند ؟ " کریس هیلز درادامه خاطرنشان کرده که سازمان ملل با ایجاد نهادهای سطح بالا به چالش با تهدیدهای جهانی و عواملی که محیط زیست را تهدید می کنند دست زده است اما این نهادها در واقع فاقد کارایی لازم برای ارائه توصیه ها واقعی که اجرای آنها باید در موارد لزوم به کار آید ، هستند.