به گفته کارشناسان دولتی در آمریکا تکنولوژی حاضر برای استفاده در بخش انرژی فوزیون مربوط به 5 دهه گذشته است و این خود کاملاً کمبود فناوری را مشخص می کند. کارشناسان معتقدند که این انرژی می تواند استفاده گسترده ای در نیروگاه های تولید برق داشته باشد. در حال حاضر زغال سنگ و انرژی هسته ای بیشترین سهم را در تأمین سوخت مورد نیاز نیروگاه های تولید برق برعهده دارند اما در طی یک برنامه بلندمدت کارشناسان قصد دارند تا انرژی فوزیون را جایگزین این انرژی ها کنند. با تحقق این هدف تحول عظیمی در کارکرد نیروگاه های تولید برق ایجاد خواهد شد. در نیروگاه های تولید برق بحث اساسی در کاربرد سیستمی است که بتواند با مصرف بهینه سوخت بخار ایجاد کند و این بخار توربین های تولید برق را به حرکت در آورد. دانشمندان انرژی فوزیون را یکی از بهترین گزینه ها برای استفاده در یک سیستم می دانند. در این حالت می توان از یک نوع خاص هیدروژن برای تولید مقادیر عظیمی انرژی با هزینه کم و بدون ایجاد زباله های رادیواکتیو استفاده کرد. آن داویس، رئیس برنامه های فوزیون در سازمان انرژی آمریکا معتقد است که نیروگاه هایی که از انرژی حاصل از فوزیون برای تولید برق استفاده می کنند برخلاف نیروگاه هایی که از انرژی هسته ای بهره می گیرند سوخت کمی برای تولید انرژی نیاز دارد و همچنین برخلاف نیروگاه هایی که از زغال سنگ استفاده می کنند این نوع نیروگاه ها هیچ گونه آلودگی برای محیط زیست ایجاد نخواهد کرد. تفاوت اصلی میان نیروگاه های هسته ای کنونی و راکتورهای فیسیون و فوزیون در نحوه تولید انرژی آنهاست. راکتور فیسیون هسته ای از طریق شکافتن اتم ها انرژی تولید می کند و راکتور فوزیون از طریق گداختن اتم ها انرژی تولید می کند. تحقیقات پیرامون عمل فوزیون از پروژه ای در منهتن آغاز شد. این پروژه که در طول جنگ جهانی دوم با همکاری تعداد زیادی از دانشمندان انجام شد به کشف بمب اتم ختم گردید. بمب های اتمی که 60 سال پیش در ژاپن انداخته شدند با استفاده از فیسیون انرژی تولید کردند. در همان زمان دانشمندان به این نتیجه رسیدند که انرژی حاصل از عمل فوزیون می تواند در صورت تحت کنترل قرار گرفتن انرژی بیشتری نسبت به فیسیون تولید کند. بعد از این که شوروی سابق بمب اتمی خود را در سال 1949 منفجر کرد دانشمندان آمریکایی تحقیقات گسترده سری خود را پیرامون عملیات و مراحل فوزیون آغاز کردند و در سال 1952 اولین بمب هیدروژنی خود را منفجر کردند. اما در همان دهه 50 مشخص شد که تولید انرژی از طریق فوزیون مشکلی پیچیده تر از آن است که تصور می شد. در سال 1958 در کنفرانس اتم برای صلح که در ژنو برگزار شد شرکت کنندگان از سراسر دنیا به این توافق رسیدند که پژوهش های و تحقیقات پیرامون فوزیون میان تمام دانشمندان دنیا به صورت مشارکتی صورت گیرد. در دهه های بعد از برگزاری این کنفرانس پیشرفت های خوبی در زمینه فناوری مربوط به فوزیون در سراسر دنیا به دست آمد و دولت آمریکا نیز 10 میلیارد دلار جهت افزایش تحقیقات به بخش فوزیون اختصاص داد. بعد از دهه ها بحث پیرامون موضوع کاربرد فوزیون در بخش های تولید انرژی کشورها، اتحادیه اروپا و پنج کشور دیگر از جمله آمریکا به این نتیجه رسیدند که برای گسترش و توسعه فناوری فوزیون، راکتوری را در فرانسه راه اندازی کنند تا به جهانیان نشان دهند که می توان فوزیون را به عنوان یک عملیات کنترل شده در تولید انرژی به کار گرفت. این راکتور 5 میلیارد دلاری تا سال 2016 کار خود را آغاز خواهد کرد. هدف اساسی از این اقدام ایجاد یک راه جدید جهت تولید بیشتر انرژی نسبت به روش های کنونی است. تحقیقات در دست انجام می توانند تا سال 2035 به استفاده گسترده از روش های فوزیون در تولید انرژی بینجامد. آن دوایس معتقد است که اگرچه تحقیقات برروی این روش تولید انرژی بسیار طولانی بوده است اما نتایج حاصل از آن می تواند افق جدیدی را در عملکرد نیروگاه های تولید برق باز کند. منبع: روزنامه صبح اقتصاد، سه شنبه 18 بهمن 1384