هیچکس بهمن ماه سال 1390 را فراموش نمی‌کند، سالی که ایران تحریم شد و قرار بود بر اساس این تحریم، صادرات نفت خام ایران به تدریج کاهش یابد تا به شرایط نفت در برابر غذا برسیم. توافق ژنو در آذرماه 1392 میان ایران و 6 قدرت بزرگ جهان بر سر برنامه هسته ای اما این روند را متوقف کرد.

ماه‌های پایانی سال 94 و پس از توافق برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) روندی افزایشی تولید و صادرات نفت ایران آغاز شد، ابتدا 500 هزار بشکه و پس از آن یک میلیون بشکه صادرات نفت و میعانات گازی ایران افزایش یافت. در برخی ماه‌های سال این مقدار بیشتر و برخی ماه‌ها کمتر بود، بعضی از کشورهای دریافت کننده نفت بیشتری از ایران بودند و بعضی دیگر کمتر. اما آنچه ادامه دارد روند ثابت صادرات نفت ایران است.

یکی از اهداف وزارت نفت پس از اجرای برجام در بخش صادرات نفت، تنوع بازارهای صادراتی و احیای بازارهای اروپایی نفت ایران بود که توانست به این هدف دست یابد. میزان صادران نفت ایران به بازار اروپا بعد از اجرای برجام، 300 درصد افزایش پیدا کرده و در ماه مه به نزدیک یک میلیون بشکه در روز رسید.

صادرات نفت ایران به بازار آسیا و چهار کشور اصلی کره جنوبی، ژاپن، هند و چین که در دوران تحریم نیز خریدار نفت ایران بودند پس از اجرای برجام 40 درصد افزایش یافت و کشورهای آسیایی مقصد یک میلیون و 200 هزار بشکه از محموله‎های نفت خام  ایران در ماه مه بودند. صادرات نفت ایران در برخی ماه‌های سال به یک میلیون و 500 هزار بشکه در روز می‎رسد.

هند یکی از بزرگترین مشتریان نفت ایران است که با وجود برخی از مشکلات پیش آمده در ماه مه  نزدیک 500 هزار بشکه از ایران نفت خریداری کرد و پیش بینی می شود سوء تفاهم‎های پیش آمده درباره توسعه میدان گازی فرزاد بی به‎زودی میان 2 کشور در یک فضای تجاری برطرف شود.

با افزایش تولید و صادرات نفت، ایران توانست به جایگاه واقعی خود در سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) دست یابد و در جایگاه تصمیم سازان اصلی این سازمان قرار گیرد.

صدف آقایی