به گزارش شانا، واقعیت این خبر که متاسفانه به طور ناقص مخابره شده از این قرار است، اول فروردین ماه سال 1394 و در ساعت 1:30 بامداد، یک نفتکش نروژی متعلق به یک شرکت سنگاپوری به جکت فاز 13 (A) برخورد کرده بود که بر اثر این حادثه، این جکت به‌ صورت کامل منهدم شد و تجهیزات نصب شده روی چاه ها، در عمق 50 متری دریا واژگون و این چاه در وضع انفجار قرار گرفت که با انجام عملیات کم سابقه ای از سوی کارشناسان ایرانی، تجهیزات صدمه دیده خارج و عملیات ایمنی سازی و غیرفعال کردن چاه (کشتن چاه) انجام شد.

پس از بررسی‌های صورت گرفته، مشخص شده این حادثه غیرعمدی بوده و بر این اساس، شرکت بیمه کننده، پرداخت هزینه را تقبل کرد. بیمه کننده این نفتکش نروژی یک شرکت بیمه گر انگلیسی است و بر اساس برآوردهای صورت گرفته قرار شد این شرکت خسارات وارده را که رقمی میان 180 تا 250 میلیون دلار است را پرداخت کند.

پس از پذیرش پرداخت هزینه از سوی شرکت بیمه گر انگلیسی، این شرکت بیمه گر خواستار آن شد که صفر تا صد ساخت این جکت اعم از پیمانکار، سازنده و ... را با توجه به این که مشکلات تحریم ایران در آن مقطع همچنان پابرجا بود و این بیمه گر نمی توانست بصورت مستقیم خسارت را به ایران پرداخت کند، در امارات انجام دهد.

بنابراین این موضوع هیچ ارتباطی با این ندارد که وزارت نفت توانمندی سازندگان داخلی را نادیده بگیرد چون هیچکس منکر توانمندی شرکت‌های ایرانی در بخش فراساحلی و ساخت جکت نیست. وزیر نفت بارها از تریبون های مختلف به این موضوع اذعان و عنوان کرده است: « شرکت‌های ایرانی هم اکنون در بخش فراساحل بسیار خوب عمل می کنند و در حالی که در سال 76، توانایی ساخت جکت برای توسعه فازهای پارس جنوبی را نداشتیم و از خارج کشور وارد می‌کردیم. هم اکنون چهار شرکت بزرگ در این بخش فعالیت می‌کنند.»

اما انگار نان عده ای از این راه تامین می شود که سازندگان توانمند داخلی را مقابل وزارت نفت قرار دهند. اما این ترفندها دیگر قدیمی شده است و مخاطبان به سرعت می توانند به حقایق پی ببرند. محض اطلاع باید گفت حمل و نصب این جکت که پایان تیرماه به پایان می رسد به شرکت تاسیسات دریایی ایران سپرده شده و امید است تا پایان شهریورماه این جکت با توان داخلی در محل خود نصب شود.