رسول فلاح‌نژاد در حاشیه عملیات بارگیری نخستین جکت سرچاهی نخستین عرشه دریایی طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی در گفت‌وگو با خبرنگار شانا درباره توسعه نیافتن این فاز در سال ۹۲ توضیح داد: سال ۹۲ از یک سو طرح‌های متعدد پارس جنوبی با پیشرفت‌های مختلف در دستور کار قرار داشت و از سوی دیگر کشور با کمبود گاز در کنار کمبود منابع مالی روبه‌رو بود.
وی به شرایط سخت تحریم در آن مقطع هم اشاره و با یادآوری اینکه قرارداد طرح توسعه فاز ۱۱ اواخر دولت دهم به روش بیع متقابل امضا شد، اظهار کرد: واقعیت این است امکان تأمین مالی برای این پروژه در آن شرایط نبود.
سرپرست طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی در شرکت نفت و گاز پارس تصمیم وزارت نفت برای اولویت‌بندی فازهای پارس جنوبی در سال ۹۲ را راهبردی دانست و گفت: با این تصمیم طرح‌هایی که پیشرفت بالایی داشتند در اولویت قرار گرفتند تا افزون بر تأمین سوخت زمستانی، نیازهای ارزی کشور را برای توسعه دیگر طرح‌ها فراهم کند.
وی با بیان اینکه توسعه فازهای ۱۲، ۱۵ و ۱۶ و ۱۷ و ۱۸ که در اولویت توسعه قرار گرفت همانند فاز ۱۱ در مرز قرار داشتند، تصریح کرد: پیشرفت بالای این پروژه‌ها سبب شد نسبت به فاز ۱۱ در اولویت قرار گیرند.
فلاح‌نژاد به واگذاری توسعه این طرح به کنسرسیوم توتال و سی‌ان‌پی‌سی‌آی چین در سال ۹۶ اشاره کرد و گفت: هدف وزارت نفت این بود تا از گشایشی که ایجاد شد افزون بر استفاده از فناوری روزآمد و پیمانکاران خارجی از منابع مالی خارجی استفاده کند.
سرپرست طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی ادامه داد: آنچه اکنون مهم است اینکه توسعه متعارف این فاز پس از خروج خارجی‌ها برای صیانت از حق و حقوق و برداشت طبیعی این فاز آغاز شده است و به‌سرعت انجام خواهد شد.
فلاح‌نژاد به افت مخزن پارس جنوبی اشاره و تصریح کرد: امیدواریم در مرحله بعدی توسعه این فاز، بخش فشارافزایی این قرارداد را که بخش سنگین و پرهزینه‌ای است، محقق کنیم.
نظر شما