به گزارش شانا، مسعود کرباسیان، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در پی درگذشت حسین کاظم‌پور اردبیلی نوشت:
«صبح امروز دوست عزیز و همکار گرامی‌ام به آرامش ابدی رسید. حسین کاظم‌پور اردبیلی، مرد شریف و مدیری کاردان بود که هر کجا کشور به حضورش نیاز داشت، بدون لحظه‌ای درنگ، قدم به عرصه خدمت گذاشت. هیچ‌کس در یاد ندارد که او برای کمک به این سرزمین لحظه‌ای مکث کرده باشد. از جنگ تا سازندگی همیشه در کنار مردم ایستاد.
سابقه رفاقت و معاشرت ما با هم به دهه ۶٠ باز می‌گردد. در همان سال‌ها اولین سفر خارجی، کاری را با هم تجربه کردیم و در هیئتی به کره‌شمالی رفتیم. آن زمان به او می‌گفتند: «شهید زنده» چراکه از حادثه تلخ هفت تیر جان سالم به در برده بود. به واقع هم اخلاق و منش انسانی او چنان نمود داشت که باید هم شهید زنده خطابش می‌کردند.
مرحوم کاظم‌پور اردبیلی در سال‌های فعالیتش برای این سرزمین کم نگذاشت. هرکجا نیاز به حضورش احساس شد، لبیک گفت. به‌طوری که وزارت، معاون وزارت و مشاورت را تجربه کرد. در همه این مناصب جز به صداقت، پاکدستی و وطن‌پرستی شهرت نیافت. سال‌هایی که به جبر سیاست، از دولت کنار گذاشته شد، به بخش‌خصوصی رفت و آنجا هم درخشید. مدتی بعد از او خواستند برای ادامه خدمت کرسی ایران در اوپک را در اختیار بگیرد و باوجود اینکه زندگی و شغلش را بر محور کسب‌وکار بیرون از دولت تنظیم کرده بود، ولی باز هم سختی مسئولیت دولتی را به جان خرید و به عرصه خدمت بازگشت.
حالا پس از ۴ دهه حضور در دولت، عمری بر من رفته است. در این سال‌ها همکار کم نداشته‌ام. با این وجود اگر از شمار دوستان و همکارانم بخواهم چند نفر را به عنوان نمادهای خدمت صادقانه و شرافت معرفی کنم، حسین یکی از آنهاست. روزگار جسم او را از ما گرفت. تنش در خاک به امانت است، اما یادش از خاطر ما پاک نمی‌شود.
خداوند او را رحمت کند، اجر زحماتش در عاقبت نصیبش شود و به خانواده‌اش که چنین گوهری را از دست داده‌اند، هم صبر عطا کند.»
در پیام امیرحسین زمانی‌نیا، معاون امور بین‌الملل و بازرگانی وزیر نفت هم آمده است:
«خبر درگذشت دوست و برادر عزیزم جناب آقای حسین کاظم‌پور اردبیلی باورکردنی نبود. او مردی شریف، دیپلماتی برجسته و بی‌ادعا، خوش‌فکر، شجاع و منشأ خدمات ناگفته‌ای به این کشور بود. صداقت، کاردانی، صراحت لهجه و عشق به ایران از خصوصیت بارز وی بود.
اواسط سال‌های ۶۰ وقتی صدام به مناطق مسکونی ایران از جمله تهران با موشک حمله می‌کرد، کاظم‌پور به عنوان معاون بین‌الملل وزارت خارجه به سازمان ملل متحد در نیویورک آمد و طی مذاکرات چند روزه‌ای با دبیرکل سازمان ملل متحد و طارق عزیز، معاون نخست‌وزیر زمان صدام موفق شد moratorium برای توقف حمله به مناطق غیرنظامی را به امضا برساند، مذاکرات هوشمندانه، شجاعانه و منطق مستدل کاظم‌پور جان هزاران نفر را نجات داد.
او بی‌ادعا و هیاهو خدمت می‌کرد. البته مورد بی‌مهری‌هایی نیز قرار گرفت. روحش شاد. او همچنان سال‌های متمادی با هوشمندی و شجاعت از منافع ملی کشور در اوپک و بازار جهانی نفت دفاع کرد. این ضایعه بزرگ را به خانواده بزرگ وزارت امور خارجه، وزارت نفت، دوستدارانش و به‌ویژه همسر و دختران داغدارش تسلیت عرض کرده و برای او علو درجات و برای بازماندگان صبر جمیل و اجر جزیل مسئلت می‌نمایم.»
در پیام حسن منتظرتربتی، معاون وزیر نفت و مدیر عامل شرکت ملی گاز ایران آمده است:
«فقدان مرحوم حسین کاظم‌پور اردبیلی، این عنصر انقلابی و متدیّن که عمر شریف خود را در راه اعتلای نظام مقدس جمهوری اسلامی و خدمت صادقانه و خاضعانه به میهن و کشور به کار بست را به خانواده معزز آن مرحوم، وزیر محترم نفت و تمامی پرسنل صنعت نفت تسلیت عرض می مایم.
ایشان به تصدیق تمامی نزدیکان و دوستان آن مرحوم، فردی متخصص، متعهد، دلسوز و اخلاق‌مدار بودند و حس دلسوزی وافرشان برای سربلندی ایران اسلامی و حفظ و ارتقای منافع ملی در عرصه‌های مختلف کاری زبانزد همگان بود.
بدینوسیله ضمن طلب علو درجات برای آن مرحوم، امیدوارم خداوند رحمان، روح بزرگ ایشان را قرین رحمت واسعه خویش فرماید و به بازماندگانش صبر و سلامتی عنایت کند.»
در پیام علیرضا صادق‌آبادی، معاون وزیر نفت در امور پالایش و پخش هم آمده است:
«صیانت از منافع ملی در مجامع بین المللی به‌ویژه در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره مرهون تلاش شبانه‌روزی مردانی است که با پشتوانه‌های علمی و تجارب ارزنده مدیریتی تمام تلاش خود را در این راه صرف نموده و در متقابل برنامه‌ریزی منسجم رقبا و دشمنان سربلند بیرون آمدند.
فقید سعید زنده‌یاد حسین کاظم‌پور اردبیلی از آن جمله مدیرانی بود که با سابقه‌ای درخشان و صرف سال‌ها عمر گرانمایه در مجموعه دیپلماسی کشور به‌ویژه بخش بین الملل صنعت نفت، بیشرتین تلاش را در دفاع از منابع کشور در مذاکرات بسیار پیچیده و تخصصی اوپک و دیگر مجامع اقتصادی و سیاسی از خود نشان داد.
درگذشت این مدیر توانمند و دیپلمات برجسته و نماینده ایران در هیئت عامل اوپک، ضایعه بزرگی برای صنعت نفت و دیپلماسی کشور است.
این مصیبت بزرگ را به همسر گرانقدر و فرزندان بزرگوار و سایر بازماندگان محترم ایشان و مجموعه بزرگ صنعت نفت تسلیت عرض می‌نمایم و برای ایشان مغفرت الهی و علو درجات را از خداوند منان خواهانم.»
سعید خوشرو، مدیر امور بین‌الملل شرکت ملی نفت ایران هم با این مقدمه «آن گنج هدررفته اندوختنی»، درگذشت نماینده ایران در هیئت عامل اوپک را تسلیت گفت:
« در گذشت آن مرد روشن بینِ خردگرای توسعه‌خواه و کاردان و کاربلد، آه از نهاد که‌ها که برنیاورد. سی سال پیش برای انجام تحقیقی دانشجویی به دنبال مطالبی درباره ژاپن بودم. مجموعه نشریاتی یافتم که نظیر آن درباره هیچ کشور دیگری در دسترس نبود. کنجکاو شدم که چرا فقط سفارت ایران در ژاپن، چنین مطالب ارزشمندی در دسترس علاقه‌مندان قرار داده؟! نام سفیر را یافتم؛ کاظم‌پور اردبیلی. دانستم که او متفاوت است. بعدها در حوزه‌های بین‌المللی صنعت نفت نام او را بیشتر شنیدم. هرچه با او از نزدیک‌تر آشنا شدم، بیشتر شیفته‌اش شدم.
بصیرت در نظر، شجاعت در عمل و صراحت در سخن، از جمله ویژگی‌هایی بود که او را دوست‌داشتنی‌تر و دلنشین‌تر می‌کرد. خردگرایی توسعه‌گرایانه و صراحت در بیان چنان شخصیت بی‌نظیر و برجسته‌ای از او ساخت که کمتر کسی می‌توانست از او خوشش نیاید. هرچند که طبع ناساز بی‌اندام کج‌اندیش، قدرناشناسانه، غمی گلوگیر بر دلش نهاد.
اعتبارش نه صرفاً به انبوه دانسته‌هایش که به نوع نگاه و درک درست و متفاوتش از موضوع و فهم دقیق رفتار متقابل طرف‌های سیاسی و تجاری بود. بیش از هر کسی از سود و زیان هر سخن و سیاستی آگاه بود و می‌کوشید توجه‌ها را به هزینه‌های گفتار و رفتار جلب کند تا مسیر را روشن سازد. با تیر انداختن‌های در تاریکی میانه‌ای نداشت.
خوش‌فکر و خوش‌مشرب و خوش‌سخن بود. نمی‌شد که از همنشینی با او خسته شوی. افکار روشن‌تر از آفتابش دلگرم‌کننده و نویدبخش بود. فکر و گفتارش، گنجی اندوختنی است.»
و آیدین ختلان، دستیار ارشد وزیر نفت هم فقدان کاظم پور اردبیلی را اینگونه به قلم آورد:
«صریح، تحلیل‌گر، روشن، وطن‌دوست، متواضع، سالم، شریف و صاف، تنها بخشی از صفاتی است که امروز برای آن مرحوم به ذهنم می‌رسد. در این سال‌های اخیر به‌رغم تمام بی‌مهری‌هایی که دیده بود، تنها به انگیزه خدمت به کشورش به اوپک می‌آمد، کوچک‌ترین انگیزه‌ای برای دیده شدن و تفاخر نداشت. وقتی شروع به حرف زدن می‌کرد، سرریز معلومات و پختگی سیاسی بود. اصلا به دلخواه کسی در حرف‌هایش توجهی نداشت! صراحت کامل! اصلاً به سن توجهی نداشت، انجام کار و فهم و شایستگی فرد برایش مهم بود.
دوستانه با همکارانش رفتار می‌کرد، از تنبلی و بی‌دردی و حماقت گریزان بود. برای من که اندک درکش کردم، نبودش فقدان واقعی و بسیار غم‌انگیز است. روحش شاد و راهش پایدار. راهی که همه دیر یا زود می‌رویم و چقدر درگیر این مسیر هستیم! این فقدان را به تمامی مردم و بالاخص صنعت نفت تسلیت می‌گویم.»
نظر شما