البته سعی زنگنه بر این بود در همین آغاز به کارِ دولت دوازدهم، مجددا بر همراهی و همکاری بهرغم وجود اختلاف سلیقهها تاکید کند. از این رو در صحن علنی مجلس، راه حل مشکلات کشور را مذاکره و نه مخاصمه عنوان کرد و گفت: «میتوانیم مخالف هم باشیم، اما در حوزه منافع ملی باید همراه هم باشیم.»
زنگنه در روزی که سخنان نماینده مخالفش با عبارتی مانند «عمال آمریکایی» همراه بود، از اتحاد در برابر دشمنان سخن به میان آورد و گفت: «ما دشمنان سرسخت و بدذاتی در منطقه و جهان داریم؛ اما اگر همه با هم باشیم بر همه مشکلات غلبه می کنیم.»
زنگنه در مجلس به «میدان ندادن به جوانان» هم متهم و با این سوال روبهرو شد: «شما کی ژنرال شدید؟» او در حالی متهم به بیمهری به جوانان شد که پس از امضای نخستین قرارداد جدید نفتی از جوانان دستاندرکار این قرارداد قدردانی کرد و گفت: «جوانانی با میانگین سنی 30 سال، این قرارداد را به سرانجام رساندند.» او متهم به بیمهری به جوانان شد در حالیکه اقداماتی مانند راهاندازی مرکز توسعه مدیریت صنعت نفت را با هدف پرورش مدیرانی با تجربه در دستور کار داشته و این مرکز هم تاکنون در بحث شناسایی «مدیران پروژه» آتی در نفت، عملکرد قابل دفاعی داشته است.
زنگنه متهم شد که چرا قرارداد توسعه میدان آزادگان جنوبی با سیانپیسی بهطور شبانه فسخ و سپس با این شرکت چینی در طرح توسعه فاز 11 قرارداد همکاری بسته شده؟ و این ابهام مطرح شد که «اگر سیانپیسی بد است، بد است؛ چه در خشکی و چه در دریا.» حضرات مخالف یا اطلاعاتشان از نفت به غایت ناقص است یا دوستانی که اطلاعات به ایشان میدهند، کملطفی کردهاند. چه آنکه این نماینده مخالف نمیدانست زمانی که قرارداد با سیانپیسی در آزادگان جنوبی فسخ شد، این شرکت همچنان به عنوان پیمانکار در طرح توسعه میدان آزادگان شمالی به فعالیت خود ادامه داد و تا بهرهبردای از فاز نخست توسعه آزادگان شمالی هم این طرح را همراهی کرد. بنابراین فعالیت سیانپیسی در سال 92 صرفا محدود به آزادگان جنوبی نبود که به زعم برخی نمایندگان، به یکباره و مجدد از فاز 11 سردرآورده باشد؛ اتفاقا فسخ قرارداد با این شرکت در آزادگان جنوبی و تداوم همکاری در آزادگان شمالی، نشان از این داشت که هیچ خصومت پنهانی در کار نبوده. جای شکرش باقیست توسعه آزادگان جنوبی پس از فسخ این قرارداد، در دستور کار نیروهای داخلی قرار گرفت، در غیر اینصورت حتما به جز فسخ شبانه، نسبتهای دیگری نیز به وزارت نفت داده میشد.
اما گذشته از تمام متن و حاشیههای جلسه بررسی صلاحیت وزیر نفت پیشنهادی دولت دوازدهم در مجلس شورای اسلامی، یکی از سازهای مخالفی که علیه زنگنه نواخته شد و بسیار هم ناکوک بود، زیرسوال بردن تلاش دهها هزار نفر از کارکنان صنعت نفت به بهانه مخالفت با وزیر نفت پیشنهادی دولت بود! نمایندهای که به عنوان مخالف وزیر نفت صحبت کرد، از بزرگنمایی و غیرواقعی جلوه دادن میزان تولید و صادرات نفت در دوران بعد از تحریم گلایه کرد و گفت: «افزایش تولید نداشتهایم. برگشت تولید داشتهایم. انگار تصمیم گرفتهایم به مسافرت برویم. شیر گاز را می بندیم و وقتی برمی گردیم، شیر گاز را باز می کنیم.»
نمایندهای از کمیسیون انرژی با سالها سابقه کار در صنعت نفت، با چشم بستن بر روی تلاش بیوقفه کارکنان این صنعت و تشبیه فرایند «افزایش بیش از یک میلیون بشکهای ظرفیت تولید نفت» به «باز کردن یک شیر گاز»، خوب از خجالت نفتیها درآمد. حدود ۹۰ درصد پیشرفت طرح توسعه میدانهای مشترک یاران شمالی و یاران جنوبی، حدود ۵۰ درصد پیشرفت فاز نخست طرح توسعه میدانهای مشترک آزادگان شمالی و آزادگان جنوبی و بیش از 20 درصد پیشرفت فاز نخست طرح توسعه میدان یادآوران در غرب کارون، آغاز تولید نفت در لایه نفتی پارس جنوبی و تلاش شبانهروزی کارکنان در شرکتهای ملی مناطق نفتخیز جنوب، نفت مناطق مرکزی، نفت فلات قاره و نفت و گاز اروندان به منظور نگهداشت تولید نفت، دستاوردهایی بود که نماینده مخالف وزیر ترجیح داد آنها را نادیده بگیرد.
شاید بهترین بخش صحبتهای وزیر نفت در دفاع از برنامههایش همینجا بود که در جواب خادمی، از مجاهدتهای کارکنانش دفاع کرد و گفت: «اگر نمی خواهید بالا ببرید نبرید؛ اما توی سر بچههای نفت نزنید».
عجالتا هم بهتر بود آقای نماینده به جای نگرانی برای مظلومیت دکتر ظریف که نقش بیبدیلش در پیشبرد اهداف دیپلماسی کشور بر همگان و بالاخص نفتیها روشن است، بیشتر فکری به حال مظلومیت کارکنان صنعت نفت میکرد و این چنین بیمحابا مجاهدتهایشان را آن هم در برابر نمایندگانشان در خانه ملت، ناچیز جلوه نمیداد.
با همه این تفاسیر، بیژن زنگنه با کسب 230 رای موافق و جلب اعتماد اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان خانه ملت، سکاندار وزارت نفت باقی ماند؛ آن هم با رای اعتمادی که در تاریخ صنعت نفت جمهوری اسلامی بیسابقه است. زنگنه تعیین تکلیف تمام میدانهای مشترک، ازدیاد برداشت از مخازن، افزایش ظرفیت پالایشی، رشد تولید محصولات پتروشیمی، رسیدگی به معیشت کارکنان و جوانگرایی را از رئوس برنامههای خود در دولت دوازدهم اعلام کرده و بیتردید برای دستیابی به این اهداف، خود را برای عبور از موانع داخلی و خارجی متعدد آماده کرده است. زنگنه باقی ماند؛ باقی ماند تا کارهای باقیمانده را به سرانجام برساند.
منبع: نفتخبر
نظر شما