به گزارش شانا به نقل از پتروشیمی پردیس، میلاد معتمدی، رئیس واحد برق پتروشیمی پردیس در تشریح روند پروژه با اشاره به اینکه نمونه خارجی این الکتروموتور که ساخت یک شرکت ایتالیایی بود به دلیل تماس روتور با استاتور از مدار خارج شد، اظهار کرد: با توجه به هزینه بسیار بالای بازسازی و تأمین مجدد، تصمیم گرفته شد تا با اتکا به توان داخل، مسیر مهندسی معکوس و ساخت داخلی را دنبال کنیم که پس از بررسی‌های تخصصی، یک شرکت دانش‌بنیان به‌عنوان مجری پروژه انتخاب شد و با همکاری تنگاتنگ تیم‌های فنی پتروشیمی پردیس، فرآیند طراحی، ساخت و آزمون تجهیز آغاز شد.

وی افزود: تجهیز ساخته‌شده پس از نصب در فاز یک مجتمع به‌مدت سه ماه به‌طور پیوسته در مدار قرار گرفت و تمامی شاخص‌های عملکردی آن ازجمله توان، جریان، ارتعاش و راندمان در سطحی هم‌تراز با نمونه خارجی ارزیابی شد. همچنین راندمان کاری تجهیز به حدود ۹۴ درصد رسید.

رئیس واحد برق پتروشیمی پردیس با اشاره به اینکه دستیابی به دقت ابعادی بالا، هم‌محوری کپ‌ها و کیفیت جوش روتور از مهم‌ترین چالش‌های فنی این پروژه بود که با موفقیت پشت‌سرگذاشته شد، بیان کرد: این پروژه همچنین توان طراحی و ساخت الکتروموتورهای میان‌ولتاژ در مدل‌های EX و NON-EX برای صنایع نفت، گاز و پتروشیمی را در کشور به اثبات رساند.

این تجهیز راهبردی در واحد آمونیاک مجتمع، وظیفه راه‌اندازی پمپ آمین را بر عهده دارد و از حساس‌ترین اجزای برقی فرآیند تولید به‌شمار می‌رود. این الکتروموتور پس از پشت سر گذاشتن آزمایش‌های ارتعاشی، الکتریکی و عملکردی با موفقیت وارد مدار بهره‌برداری شد.

دانش‌بنیان‌ها، شریک راهبردی در توسعه فناوری

محسن مفتاحی، مسئول مهندسی فروش شرکت دانش‌بنیان نیز با اشاره به جزئیات پروژه گفت: پس از ساخت نخستین نمونه، اصلاحات جدی روی طراحی و مواد انجام شد و نسخه نهایی با دقت بالا، عملکرد پایدار و تطابق کامل فنی تحویل داده شد. این مسیر اگرچه طولانی بود اما به بلوغ فناوری ساخت یک تجهیز پیچیده در داخل کشور انجامید.

وی با تأکید بر اینکه هزینه نهایی این پروژه حدود یک‌پنجم نمونه خارجی است، آن‌ هم با درنظر گرفتن تمامی هزینه‌های طراحی، ساخت، اصلاح و تست، گفت: این دستاورد برای ما فقط یک سفارش صنعتی نبود بلکه نقطه عطفی در مسیر توسعه فناوری داخلی است.پتروشیمی پردیس با اجرای این پروژه، گامی همسو با سیاست‌های کلان کشور در حمایت از تولید داخل، کاهش وابستگی ارزی و ارتقای تاب‌آوری صنعتی برداشته است. این تجربه، نمونه‌ای از تعامل راهبردی میان صنعت پتروشیمی و شرکت‌های دانش‌بنیان است که به خلق ارزش افزوده ملی، اشتغال فناورانه و توسعه دانش‌محور زیرساخت‌های صنعتی کشور منجر شده است.