با شروع جنگ تحمیلی ظرفیت بنادر خرمشهر و آبادان به دلیل اینکه در معرض تیر مستقیم نیروهای بعثی بود غیرقابل استفاده شدند.

با غیر قابل استفاده شدن اسکله‌ها و لنگرگاه‌های بنادر حاشیه اروندرود و عدم وجود بندر مناسب در خلیج‌فارس و دریای عمان، عمده تلاش تامین مایحتاج و ارزاق عمومی و ضروری کشور و نیازمندی‌های جبهه و جنگ در بندر امام خمینی (ره) متمرکز شد.

کشتی‌های ورودی و خروجی به خور موسی در تیررس موشک‌های ساحل به دریا و موشک‌های دریا پایه و هوا پایه عراق قرار داشت و آسیب دیدن و متوقف ماندن کشتی‌ها در آبراه خورموسی، علاوه بر ایجاد محدودیت تردد در این کانال راهبردی و قطع خطوط مواصلاتی دریایی خودی می‌توانست در ابعاد مختلف نظامی، سیاسی و به ویژه در اداره امور جنگ و امنیت ملی کشور تاثیر فوق‌العاده‌ای داشته، موجب بحران کمبود مایحتاج کشور گردد.

این موضوع برای دشمن بعثی چنان اهمیتی داشت که در طول جنگ تحمیلی همواره تمام سعی و تلاش خود را در شمال خلیج‌فارس به این مسئله معطوف می‌داشت.

به گونه ای که در این زمینه در طول هشت سال جنگ تحمیلی با شلیک بیش از 1100 فروند موشک و استفاده از صدها مین شناور در دریا سعی در ایجاد اختلال در خطوط کشتیرانی جمهوری اسلامی ایران نمود.

دشمن در روزهای آغاز جنگ با بکارگیری موشک‌های استیکس ناوچه‌های موشک‌انداز، کشتی‌های تجاری و نفتکش جمهوری اسلامی ایران را مورد هدف قرار می‌داد، لیکن پس از عملیات ظفرمند مروارید در هفتم آذر 1359 که موجب انهدام بیش از نیمی از نیروی دریایی عراق و کسب برتری دریایی جمهوری اسلامی ایران شد، دشمن با بهره‌گیری از ترفندهای مختلف دیگر از جمله پرتاب موشک‌های ساحل به دریای کرم ابریشم مستقر در منطقه راس البیشه و موشک‌های اگزوست اهدایی غرب توسط هواپیماهای اجاره‌ای سوپر اتاندارد و بالگردهای سوپر فرلون سعی در قطع خطوط مواصلاتی دریایی و اختلال در امر صدور نفت جمهوری اسلامی ایران را داشت.

نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ تدابیر لازم و اجرای تاکتیک‌های خاص و با بکارگیری مناسب یگان‌های شناور رزمی و تیم‌های عملیات ویژه تکاوران و غواصان و پشتیبانی هوایی جنگنده‌های نیروی هوایی قهرمان کشور و بالگردهای هوادریا در طول جنگ تحمیلی، اسکورت هزاران فروند کشتی در قالب 250 عملیات اسکورت کاروان‌های تجاری و نفتکش و محموله ویژه در منطقه‌ای به وسعت 61 هزار کیلومتر مربع را با موفقیت کامل و کمترین تلفات و خسارات ممکن انجام داده و در این راستا توانسته است یکی از اهداف مهم جنگ دریایی که همانا باز نگه داشتن خطوط مواصلاتی دریایی خودی است را تحقق بخشد.

سلسله عملیات اسکورت کاروان‌های تجاری و نفتکش با اهداف زیر در طول جنگ با قدرت هرچه تمام‌تر به اجرا درآمد:
ـ باز نگه داشتن خطوط مواصلاتی دریایی کشور.
ـ جلوگیری از قطع صادرات نفت و واردات کالاهای مورد نیاز کشور.
ـ مقابله با افزایش نرخ بیمه کشتی‌ها در منطقه و افزایش هزینه‌های جنگ.
ـ به حداقل رساندن آسیب‌پذیری کشتی‌های تجاری و نفتکش.

در طول عملیات‌های اسکورت کاروان‌های تجاری و نفتکش، حملات هوایی و موشکی عدیده‌ای از سوی نیروهای دشمن متجاوز شکل می‌گرفت که با هوشیاری کارکنان یگان‌های شناور اسکورت کننده و تیم‌های عملیات ویژه تکاوران مستقر در کشتی‌های اسکورت شونده و همچنین استفاده از سامانه‌های جنگال و انواع تاکتیک‌های دیگر فریب، علاوه بر انهدام تعدادی از هواپیماها و شناورهای دشمن موجب انحراف صدها فروند از موشک‌های دشمن گردید، به طوری که در طول این عملیات‌های گسترده و اسکورت بیش از 000/10 فروند کشتی، تعداد 259 فروند از کشتی‌ها (6/2 درصد) مورد اصابت قرار گرفته که از این تعداد 20 فروند کشتی تجاری دچار صدمات جدی شدند و بقیه با بار سالم به بنادر مقصد هدایت گردیدند که این آمار در مقایسه با حجم تلاش‌های دشمن در وارد نمودن خسارات و لطمات به منابع حیاتی جمهوری اسلامی ایران موفقیت بسیار ناچیزی را برای رژیم بعثی به دنبال داشته و همانند سایر صحنه‌های نبرد برای دشمن ناکامی بزرگی به حساب می‌آید.

تهیه و تنظیم: دفتر پژوهش‌های نظری و مطالعات راهبری نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران