این اکتشاف تا سال ۱۹۹۵ به حفر ۱۵ حلقه چاه منجر شد. با گذشت نزدیک به ۵۰ سال از نخستین عملیات اکتشافی در نیجریه، در سال ۱۹۵۶ عملیات اکتشاف در آب های ایالت بندل در منطقه اوکان به نتیجه رسید و نفت به میزان «تجاری» کشف شد. صنعت نفت نیجریه در سال ۱۹۷۱ ملی شد و این کشور به اوپک پیوست. پیشینه تاریخی نیجریه، در غرب قاره آفریقا واقع شده و در حاشیه اقیانوس اطلس با کشورهای کامرون، چاد و نیجر همسایه است. نیجریه از مستعمره های انگلیس در قرن بیستم بود. انگلستان پس از تسلط، برای اداره آسان تر این کشور، آن را به چهار بخش تقسیم کرد: ایالت شمالی، شرقی، غربی و بخش مستعمره ای لاگوس. نیجریه در اواخر دهه 50 میلادی در دو ناحیه غربی و شرقی خود توانست به حکومت خود مختار دست یابد و در سال 1959 انتخابات مجلس فدرال در بیشتر نواحی این کشور برگزار شد. سرانجام در سال 1960 همراه با بیشتر کشورهای آفریقایی استقلال رسمی خود را به دست آورد. در اواخر دهه 60 میلادی، دولت مدنی در این کشور که پس از استقلال روی کارآمده بود، به بن بست رسید و یک شورای عالی نظامی مرکب از 12 فرمانده نظامی، حکومت را در این کشور به دست گرفت. با روی کارآمدن دولت نظامی در نیجریه، فعالیت سیاسی احزاب ممنوع اعلام شد. خشونت های داخلی و جنگ میان دولت فدرال و دولت نظامی، کشته و بی خانمان شدن عده زیادی از مردم این کشور را به دنبال داشت. پس از انتخابات سال 1976 شورای دولت محلی کار خود را با ساختاری جدید آغاز کرد. فعالیت سیاسی احزاب ازسرگرفته شد و سرانجام در سال 1979 انتخابات ریاست جمهوری در این کشور برگزارشد. نیجریه بار دیگر در سال 1983، حکومت نظامی را پس از یک کودتا در همان سال پشت سر گذاشت. 15 سال پس از مرگ ژنرال آپاچا، در دوره ریاست جمهوری ژنرال ابوبکر، زندانیان سیاسی آزاد شدند و بازگرداندن قوانین مدنی در صدر برنامه های دولت او قرارگرفت تا این که در 29 مه 1999 با انتخابات ملی، اولوسه گان اباسانجو به رئیس جمهوری این کشور منصوب شد. بازسازی ساختار سیاسی و انجام اصلاحات اقتصادی، گسترش فقر، تنش های مذهبی و قومی و مسائل زیست محیطی از جمله مشکلات این کشور است. چشم انداز عمومی اقتصاد نیجریه به نفت وابسته است؛ به گونه ای که در سال 2003، 96 درصد درآمدهای کشور از صادرات نفت تامین شده است. بزرگ ترین بخش اقتصادی این کشور پس از نفت،کشاورزی است که نزدیک به یک سوم تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می دهد. رشد تولید ناخالص داخلی نیجریه در سال 2004، 4/4 بوده است که نسبت به سال گذشته تنها 2 دهم درصد افزایش داشته است. نیجریه 75 درصد از سرمایه گذاری های خارجی در غرب آفریقا را به خود جذب کرده است، اما مشکلات متعدد مانند دیوان سالاری اداری، نبود امکانات مخابراتی کارآمد و نبود زیر ساخت های مناسب، سبب شده تا این سرمایه گذاری ها به سوی صنعت نفت سرازیر شود. دولت نیجریه امیدوار است بتواند از صندوق بین المللی پول (IMF) وام دریافت کند. از دیگر موفقیت های دولت اولو سه گان این بوده که توانسته است بازپرداخت بدهی های پاریس را به تعویق بیندازد. پیشینه صنعت نفت پیش از جنگ جهانی اول، یک گروه آلمانی در 200 کیلومتری شرق لاگوس، پایتخت سابق نیجریه، در منطقه «او کی تی پویا» عملیات اکتشاف نفت را آغاز کردند. این اکتشاف تا سال 1995 به حفر 15 حلقه چاه منجر شد. با گذشت نزدیک به 50 سال از نخستین عملیات اکتشافی در نیجریه، در سال 1956 عملیات اکتشاف در آب های ایالت بندل در منطقه اوکان به نتیجه رسید و نفت به میزان «تجاری» کشف شد. صنعت نفت نیجریه در سال 1971 ملی شد و این کشور به اوپک پیوست. در همین سال شرکت ملی نفت نیجریه نیز تاسیس شد که صد درصد سهام آن به دولت تعلق دارد. علاوه بر این، دولت نیجریه در همه شرکت های خارجی فعال در این کشور 60 درصد سهام دارد. ذخایر اثبات شده نفت نیجریه را 25 میلیارد بشکه تخمین زده اند، اما نشریه داخلی اوپک آن را 2/35 میلیارد بشکه اعلام کرده است که بیشتر این ذخیره در ساختارهای زمین شناسی نسبتا ساده در طول دلتای نیجر و در عمق کم استخراج می شود، اما میدان های نفتی جدید درعمق میدان های نفتی دریایی نیجریه استخراج می شود. نفت در نیجریه در 250 میدان کوچک یافت می شود که بیشتر آنها ذخایری کمتر از 50 میلیون بشکه دارند. درجه سنگینی ذخایر نفت خام این کشور 21 تا 45 درجهAPI است. نفت خام مخلوط صادراتی این کشور «بونی لایت» (Bonny light)با 37 درجه API و «فورکادوس» با 31 درجه API است. نزدیک به 65 درصد از نفت خام تولید شده در نیجریه از نوع سبک( 35 درجه API یا بالاتر) و شیرین (گوگرد کم) است. نیجریه در نظر دارد ذخایر نفت این کشور را تا سال 2010 دو برابر کند و به 40 میلیارد بشکه برساند. در سال 2003، نیجریه روزانه 2 میلیون و هزاربشکه در روز نفت تولید کرده است. دولت اوباسانجو در نظر دارد تا سال 2010 تولید نفت این کشور را به 5 میلیون بشکه در روز برساند. سهم این کشور در میان کشورهای اوپک تا آگوست 2004، 2 میلیون و142 هزار بشکه در روز بود. نیجریه امیدوار است با اکتشاف در حوزه های دریایی مانند میدان آکپو، بونگا، ارها، اگبامی که به ترتیب شرکت های نفتی توتال فینا الف، شل، اکسان، موبیل وتگزاکو مجری آن هستند، ظرفیت تولید این کشور افزایش یابد. نفت نیجریه به آمریکا، غرب اروپا و آسیا صادر می شود. آمریکا برای قطع وابستگی به نفت منطقه خاورمیانه، به ویژه خلیج فارس بخشی از نیاز خود را از این کشور و دیگر کشورهای غیر خاورمیانه تامین می کند. دولت نظامی نیجریه پیش از تفویض قدرت به حکومت مدنی، 25 امتیاز بهره برداری جدید نفت در آب های عمیق را واگذار کرده بود. پالایش در سال 2004 دولت نیجریه یک سیاست پالایشی جدید را به تصویب رساند. براساس این سیاست، دولت نیجریه تصمیم دارد تا سال 2006 ،50 درصد از پالایش نفت خام مورد نیاز کشور را در داخل انجام دهد. ظرفیت اسمی 4 پالایشگاه نیجریه 438 هزار و 750 بشکه در روز است، اما مشکلاتی نظیر اختلال درکار، حریق، ضعف مدیریت و نبود برنامه مستمر تعمیر و نگهداری اساسی، تولید واقعی این پالایشگاه ها را به میزان زیادی کاهش داده است. در اوایل سال 2000 میلادی 3 پالایشگاه اصلی کشور با 35 درصد ظرفیت اسمی کار می کردند که در ماه مه، عملیات تعمیرات اساسی پالایشگاه آغاز شد و به سرعت پایان یافتند. دو پالایشگاه دیگر نیز در دست تعمیر است. مشکلات پالایشی، کاهش عرضه سوخت در نیجریه را در پی داشته و کمبود تولیدات پالایشی، شرکت ملی نفت نیجریه را به وارد کردن فرآورده های نفتی وادار کرده است. مقررات زدایی از واردات فرآورده های نفتی در طرح بودجه جدید در نظر گرفته شده است که در نتیجه آن انحصار شرکت ملی نفت نیجریه بر واردات فرآورده های نفتی و قاچاق آنها پایان می یابد. گاز طبیعی نیجریه دهمین کشور دارنده ذخیره گاز در جهان است. ذخایرگاز طبیعی در نیجریه159 تریلیون فوت مکعب برآورد شده است. تولید گاز همراه در میدان های نفتی در خشکی و نواحی باتلاقی دلتای رود نیجر متمرکز شده است. نیجریه زیر ساخت های بهره برداری گاز ندارد، به همین دلیل 40 درصد از گاز تولیدی این کشور سوزانده می شود و تنها 12 درصدآن را برای بالابردن ظرفیت تولید نفت و جلوگیری از افت فشار در چاه های نفت تزریق می کنند. این کشور در نظر دارد تا سال 2008 سوزاندن گاز طبیعی را به صفر برساند. دولت نیجریه سیاست های تشویقی را برای تولید و استفاده از گاز مطرح کرده و دستور العمل هایی برای قیمت گذاری گاز در طرح بهره برداری ملی گاز در شرکت گاز نیجریه(NGC) و استفاده کنندگان، در آن گنجانده است. شرکت ملی نفت نیجریه و شرکت موبیل، تولید مایعات گاز طبیعی را از ژوییه 1998 آغاز کرده اند. گاز طبیعی میدان دریاییOSO که در 42 کیلومتری جنوب پایانه «کوآ ایبو» واقع شده است، برای فرآوری پروپان، بوتان و نپان به یک کارخانه جداسازی فرستاده می شود. هم اکنون LPG حاصل از یک تاسیسات 850 میلیون دلاری به صادرات اختصاص داده شده است. موبیل در طرح OSO 15 درصد سهم دارد و سهام باقی مانده در اختیار شرکت ملی نفت نیجریه است. از دیگر طرح های گازی این کشور «اسکراوس» نام دارد که 60 درصد از سهام آن در اختیار شرکت ملی نفت نیجریه و 40 درصد بقیه متعلق به «شورون» است. توسعه دهندگان این طرح عبارتند از: شورون، شل، شرکت ملی نفت نیجریه، غنایان ناسیونال، پترو لیوم گروپ، سوسایته بنینیوزدگاز و سوسایته توگو لاینود گاز. ساخت کارخانه تبدیل گاز به فرآورده های سوختی مایع GTL در نیجریه با ظرفیت 20 هزار بشکه در روز در پی موافقت نامه ای میان شورون و ساسول و شرکت انرژی سوخت مصنوعی و پتروشیمی آفریقای جنوبی آغاز شد. بلندپروازانه ترین طرح گازی نیجریه، ساخت تاسیسات لازم برای مایع سازی ال.ان.جی در جزیره بونی است. این طرح توسط کنسرسیومی مرکب از شرکت گازطبیعی مایع نیجریه با 49 درصد سهم ، آجیپ با 4/10 درصد سهم شل با 6/25 درصد، الف با 15 درصد اجرا می شود. خوراک این تاسیسات در سال های نخست به طورعمده از میدان های گازی مستقل تامین خواهد شد، اما در سال های بعد نیمی از گاز ورودی به گازهای همراه، اختصاص خواهد یافت. برق نیجریه در حال حاضر 5900 مگاوات ظرفیت تولیدبرق دارد که در 3 نیروگاه برق آبی و5 نیروگاه حرارتی تولید می شود. این کشور در نظر دارد شبکه تولید، انتقال و توزیع برق را توسعه دهد. نزدیک به 40 درصد از جمعیت نیجریه هم اکنون به برق دسترسی دارند، اما مقامات بخش نیروی برق ملی (NEPA) در نظر دارند این میزان را تا سال 2010 به 85 درصد افزایش دهند. NEPA برای اجرای این طرح به 15 هزار کیلومتر خطوط انتقال، 16 نیروگاه برق جدید و تاسیسات جدید توزیع و بازاریابی نیاز دارد. دولت نیجریه در نظر دارد مشارکت خارجی را در بخش برق افزایش دهد و خصوصی سازی تاسیسات موجود را در دستور کار خود قرارداده است. وضعیت اقتصادی • واحد پول: نایرا • تولید ناخالص داخلی: 2/53 میلیارد دلار(2004)،4/48 میلیارد (2003) • میزان رشد واقعی GDP: 4/4 درصد در سال 2004 و 2/4 درصد در سال 2003 • شریک های عمده تجاری: آمریکا، فرانسه، هند، انگلیس، اسپانیا، آلمان و برزیل • میزان صادرات:18 میلیارد دلار • میزان واردات:6/15میلیارد دلار • صادرات عمده: نفت خام، گاز طبیعی،کاکائو، لاستیک، چوب وکالاهای صنعتی • واردات عمده: فرآورده های نفتی، مواد خوراکی، ماشین آلات و تجهیزات صنعتی • سهم درآمدهای نفتی در درآمد کلی کشور:96 درصد (2003) • بدهی های خارجی: 2/30 میلیارد دلار وضعیت انرژی • ذخایر اثبات شده نفت : 35 میلیارد بشکه • ظرفیت تولید نفت:2/2 میلیون بشکه در روز • مصرف داخلی: 313 هزاربشکه در روز • ظرفیت پالایش نفت خام: 438 هزار بشکه در روز • مشتریان عمده نفت خام: آمریکا، برزیل، اسپانیا، اندونزی و هند • ذخایر گاز طبیعی:159 تریلیون فوت مکعب • تولید گاز طبیعی:501 میلیون فوت مکعب (2002) • مصرف گاز طبیعی: 225 میلیارد فوت مکعب • صادرات خالص گاز طبیعی:276 میلیارد فوت مکعب • ذخایر زغال سنگ: 209میلیون تن • تولید زغال سنگ:70/0 میلیون تن • مصرف زغال سنگ:70/0 میلیون تن • ظرفیت تولید برق:9/5 گیگا وات • تولید برق:9/19میلیون کیلووات ساعت