۲۴ خرداد ۱۳۸۴ - ۱۱:۱۳
  • کد خبر: 55355

موافقتنامه های خرید و فروش ال ان جی به ساختار مولکولی عنصر اصلی تشکیل دهنده آن یعنی متان (CH4) می ماند که در آن چهار اتم هیدروژن با پیوند کووالانس به یک اتم کربن متصل شده اند. پایداری عنصر متان به استحکام پیوند میان این اتم ها بستگی دارد. خریدار، فروشنده، انتقال دهنده و تامین کننده مالی به مثابه چهار اتم هیدروژن است که نوع و استحکام پیوند آنها با هسته مرکزی، قوت و قدرت قرارداد خرید و فروش ال ان جی را مشخص می کند.

شرکت صادرات گاز ایران پس از مدت ها بحث و مذاکره با طرف های هندی، سرانجام عصر دوشنبه قراردادی برای صدور سالانه 5 میلیون تن ال ان جی به هند به امضا رساند. به این ترتیب هسته اصلی و اولیه نخستین قرارداد ال ان جی ایران شکل گرفت. تا به حال معلوم شده است که ایران به مدت 25 سال و هر سال 5 میلیون تن (قابل افزایش به هفت و نیم میلیون تن) ال ان جی به هند صادر خواهد کرد. از قرار معلوم خرید یا اجاره کشتی های حمل و نقل ال ان جی به طرف هندی واگذار شده است و با یافتن تامین کننده مالی معتبر برای این طرح، ایران به جرگه صادرکنندگان ال ان جی جهان خواهد پیوست. تجارت ال ان جی 40 سال پیش با بارگیری نخستین کشتی ال ان جی، از الجزایر به مقصد انگستان آغاز شد و به سرعت رشد یافت. در سال گذشته نزدیک به 125 میلیون تن گاز طبیعی مایع شده مبادله شد و سهم آن در تجارت جهانی گاز به افزون بر 27 درصد رسید. اندونزی، الجزایر، مالزی، قطر، استرالیا، برونئی، نیجریه، عمان، ابوظبی، ترینیداد، آمریکا و لیبی، صادرکنندگان ال ان جی جهان هستند. جالب توجه این که هیچ یک از آنها به اندازه ایران ذخیره گازطبیعی در اختیار ندارند. جمهوری اسلامی ایران به سبب در اختیار داشتن دومین ذخایر گاز جهان و قرار گرفتن در مرکز دو بازار عمده گاز طبیعی (آسیا و اروپا)، موقعیت ممتازی برای حضور قدرتمندانه در بازار گازطبیعی جهان در اختیار دارد. ایران در نظر دارد تا سال 2015 دست کم 10 درصد از سهم تجارت جهانی گاز را به خود اختصاص دهد. به این ترتیب، صادرات گاز طبیعی ایران از 4 میلیارد متر مکعب کنونی باید به سالانه 100 میلیارد متر مکعب در سال 2015 افزایش یابد. با توجه به گسترش مبادلات ال ان جی در جهان، امضای قرارداد صدور گازطبیعی مایع شده به هند، گامی بلند و محکم در چارچوب سیاست های بلند مدت صادرات گاز ایران به شمار می رود. قرارداد یاد شده، از چند جهت برای ایران اهمیت فراوان دارد. اول این که جمهوری اسلامی ایران به رغم در اختیار داشتن امکانات بالقوه فراوان برای حضور در بازار جهانی ال ان جی، در این باره توفیق چندانی به دست نیاورده بود. قرارداد ایران و هند، نه تنها نخستین قرارداد صدور ال ان جی ایران که نخستین قرارداد قطعی صدور گاز به منطقه شرق است. دوم این که جمهوری اسلامی ایران در همسایگی رقیبی قرار دارد که از مدتها پیش به توسعه صنعت گاز خود مبادرت ورزیده و حتی در توسعه میدان مشترک گازی پارس جنوبی از ایران پیش افتاده است، از این رو قطر می تواند با شکستن قیمت ها و پیشنهادهای بهتر، مشتریان احتمالی ما را به سمت خود بکشاند، اما این بار متولیان صنعت نفت و گاز ایران با هماهنگی های لازم و مذاکرات نفس گیر توانستند با یکی از بزرگ ترین مشتریان منطقه به توافق برسند. سوم این که نفس حضور در بازار هند برای ایران بسیار ارزشمند است. از یک سو هند، پس از چین، پرجمعیت ترین کشور جهان است که مصرف سرانه انرژی آن یک سوم چین است؛ از این رو زمینه رشد مصرف انرژی در این کشور زیاد است، از سوی دیگر هند کشوری است که ذخایر فراوان زغال سنگ در اختیار دارد و این سوخت فسیلی به شدت آلاینده، سهم زیادی در سبد مصرف انرژی هند دارد. با توجه به فشارهای بین المللی فراوان برای کاستن از میزان آلاینده های زیست محیطی و جانشینی گازطبیعی با این سوخت آلاینده، سرعت مصرف گازطبیعی در این کشور با شدتی بیش از دیگر مشتریان احتمالی گاز ایران، افزایش خواهد یافت؛ از این رو دستیابی ایران به بازار هند، فرصتی ارزشمندی است که باید غنیمت شمرده شود.×××
کد خبر 55355

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
0 + 0 =