به گزارش خبرگزاری رویترز، داده‌های ردیابی کشتی‌ها نشان می‌دهد پالایشگاه‌های آمریکایی برای جبران کمبود انواع نفت متوسط و سنگین، به سمت نفت خام عراق، کویت، عربستان سعودی، کلمبیا، برزیل و گویان گرایش یافته‌اند.

این کمبود در ماه‌های اخیر، تحت‌ تأثیر افت تولید و مشکلات کیفیت نفت مکزیک و محدودیت‌های صادراتی ونزوئلا، به چالش جدی تبدیل شده است.

در ماه مارس، وزارت خزانه‌داری آمریکا مجوزهایی را که به بعضی از شرکت‌ها اجازه صادرات نفت و سوخت ونزوئلا به آمریکا می‌داد، لغو کرد.

این اقدام پس از انتقاد دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری وقت آمریکا، از عملکرد ونزوئلا در حوزه مهاجرت و دموکراسی انجام شد. با این حال، منابع آگاه اعلام کرده‌اند دولت در حال بررسی صدور مجوزهای جدید برای شریکان شرکت پدوسا است که می‌تواند شامل سوآپ نفت نیز باشد.

بر اساس داده‌های مؤسسه تحقیقاتی کپلر، آمریکا در سال جاری میلادی به‌طور میانگین روزانه ۱۷۵ هزار بشکه نفت خام ونزوئلا وارد کرده است که حدود ۱۶ درصد از واردات نفت خلیج مکزیک را تشکیل می‌دهد.

هم‌زمان، واردات نفت سنگین مایا از مکزیک در ماه ژوئیه به ۱۷۲ هزار بشکه در روز کاهش یافته که پایین‌ترین سطح ثبت‌شده تاکنون است.

برای جایگزینی این حجم، پالایشگاه‌ها واردات از کلمبیا، برزیل و گویان را افزایش داده‌اند. واردات نفت سنگین «کاستیلا» و «واسکونیا» از کلمبیا در ماه ژوئیه به ۲۲۵ هزار بشکه در روز رسیده که بالاترین سطح سه سال اخیر است.

واردات نفت نوع «یونیتی گلد» و «پایارا گلد» از گویان نیز به ۹۵ هزار بشکه در روز افزایش یافته و نفت نوع «پرگرینو» از برزیل با رشد ۵۸ درصدی به ۵۷ هزار بشکه در روز رسیده است.

در همین دوره، واردات نفت ترش متوسط از خاورمیانه، شامل «قیاره» عراق، «ائوسن» کویت و نفت سبک عربستان سعودی، به ۲۱۲ هزار بشکه در روز رسیده که بالاترین سطح از ژانویه به‌شمار می‌آید

نفت تولیدی آمریکا بیشتر سبک و کم‌گوگرد است و برای پالایشگاه‌های واقع در سواحل خلیج مکزیک که ترجیح می‌دهند نفت سنگین‌تر را فرآوری کنند، مناسب نیست. تغییر به درجه‌های متفاوت می‌تواند از نظر عملیاتی چالش‌برانگیز باشد، تولید را محدود کند و حاشیه سود را کاهش دهد.

در صورت بازگشت نفت سنگین ونزوئلا از طریق سوآپ‌های مجاز، پالایشگاه‌های آمریکایی ممکن است دوباره به درجه‌های سنتی خود روی آورند که به بهبود حاشیه سود آنها کمک می‌کند.