در روز خبرنگار، شاید نخستین تصویر ذهنی‌مان از خبرنگاران، چهره‌هایی باشد که در خیابان‌ها دنبال سوژه می‌دوند، با میکروفن‌هایی در دست، صدای مردم می‌شوند و از تریبون رسانه‌ها، حقیقت را فریاد می‌زنند. اما آن‌سوتر، دورتر از انعکاس نورهای صحنه، خبرنگارانی هستند که بر سر چاه‌ها، پای سکوهای نفتی، بی‌صدا می‌نویسند؛ خبرنگاران صنعت نفت ایران. اینان را کمتر می‌بینیم، کمتر می‌شناسیم و کمتر می‌شنویم. اما صداقت و تعهدشان، همچون سوختی بی‌ادعا، چراغ آگاهی در حوزه‌ای پیچیده و حیاتی را روشن نگه داشته است.
خاموش و پرتوان؛ روایت یک روز از زندگی خبرنگار نفتی
روز خبرنگار در صنعت نفت، یعنی پاسداشت کسانی که باید با واژگان، از لایه‌های عمیق تخصصی عبور کنند؛ همان‌ها که باید واژگان خشک و فنی را به زبان مردم ترجمه کنند، تا جامعه بداند پشت هر لیتر بنزین و هر مترمکعب گاز چه تلاش‌هایی نهفته است.
برای یک خبرنگار نفتی، تهیه خبر فقط به پوشش نشست‌های رسمی یا افتتاح پروژه‌های بزرگ خلاصه نمی‌شود. گاهی باید سوار هلیکوپتر شود و خود را به سکوی دریایی برساند؛ گاهی پای صحبت حفارها در دل بیابان بنشیند و زمانی دیگر، نیمه‌شب در پالایشگاه حاضر شود تا از فوریت‌ها، چالش‌ها و حادثه‌ها گزارش تهیه کند.
آنان با زحمت، صبورانه و بی‌هیاهو، روایتگر بخش عظیمی از حیات اقتصادی کشور هستند. همان‌هایی که میان خطوط فنی، اطلاعات بازار، تحریم‌های سنگین و پروژه‌های نیمه‌تمام به دنبال حقیقت و شفافیت‌اند.
تعهد، نه یک شعار بلکه زیستِ حرفه‌ای
خبرنگاران نفتی، در مسیر کاری خود با موانع فراوانی روبه‌رو هستند: از محدودیت در دسترسی به اطلاعات، تا محدودیت‌های پروتکلی سازمانی و حتی خطرات محیطی. اما عشق به آگاهی‌بخشی و باور به رسالت رسانه‌ای، آنان را ایستاده نگاه داشته است. برخی از آنان سال‌ها در شرکت ملی نفت، پالایش و پخش، گاز، پتروشیمی یا مناطق عملیاتی جنوب و غرب کشور، مشغول به گزارشگری‌اند؛ با تخصصی مثال‌زدنی و علاقه‌ای تمام‌نشدنی.
نام‌هایشان شاید روی تابلوهای خیابان نباشد، اما آثار قلمشان، سال‌ها بعد گره از ذهن‌های مشتاق خواهد گشود.
صداقت در روایت؛ نقش خبرنگار در تقویت سرمایه اجتماعی نفت
در دوران تحریم، جنگ، ناترازی‌ها و چالش‌های مدیریتی، جامعه نیاز دارد بداند چه می‌گذرد. خبرنگار نفتی صادق، نقشی کلیدی در بازسازی اعتماد عمومی خواهد داشت. وقتی او با دقت گزارش می‌دهد که پروژه‌ای سال‌هاست بلاتکلیف مانده یا چگونه بهره‌وری کاهش یافته، در واقع دارد برای آینده شفاف‌تر، سنگ بنا می‌گذارد.
از سوی دیگر، این خبرنگاران تنها ناقلان چالش‌ها نیستند، بلکه پرچمداران امید نیز هستند. وقتی از پیشرفت‌های فناورانه، بومی‌سازی تجهیزات، صادرات موفق یا راه‌اندازی پالایشگاه جدید می‌نویسند در حقیقت روحیه ملی را نیز تقویت می‌کنند.
روز خبرنگار، فرصتی برای دیدنِ نادیده‌ها
۱۷ مرداد، روز خبرنگار، فقط برای اهدای لوح و گل نیست. این روز باید بهانه‌ای باشد برای دیدن کسانی که دیده نمی‌شوند. خبرنگارانی که در گرمای بی‌پایان خوزستان و ایلام، روی سکوهای داغ پارس جنوبی یا در دل زمستان سرد گازرسانی به روستاها، قلم به دست دارند.
این روز، باید فرصتی باشد تا به آنان بگوییم:
شما فقط روایتگر نیستید؛
شما بخشی از مسیر توسعه‌اید.
در میان دود و آتش، گاز و نفت، سیاست و اقتصاد،
خبرنگار صنعت نفت، چراغی‌ست کوچک اما روشن.
روایتی‌ست از پایداری، تخصص و عشق به حقیقت.
در روز خبرنگار، بیایید دست دلیرانی را بفشاریم که بی‌ادعا، خاکی و بااخلاص، داستان‌های ناگفته‌ی انرژی این سرزمین را ثبت می‌کنند.
روزتان مبارک؛ راویان بی‌ادعای انرژی ایران.
رضا آبش احمدلو
نظر شما