«مدل سازی انرژی و اقتصاد سیستم تولید هم زمان به روش بهینه سازی تکمیلی» استفاده از سیستم های تولید هم زمان انرژی الکتریکی و حرارتی، از راهبردهای بسیارمؤثر در مدیریت ومصرف انرژی تلقی می شود و می تواند در حفظ ظرفیت های کنونی نیروگاه های موجود درکشور مؤثر باشد. از آنجا که در این سیستم، بهره برداری از یک منبع انرژی هم زمان صورت می گیرد، انتظار می رود که اقتصاد عملکرد سیستم های تولید هم زمان، نسبت به تأمین نیازهای انرژی الکتریکی و حرارتی به صورت جداگانه مطلوب تر باشد. با توجه به نوسان های قابل توجهی که در بار انرژی الکتریکی و بار انرژی حرارتی در فصول مختلف سال وجود دارد، بررسی چگونگی تغییرات در عملکرد سیستم های تولید هم زمان تحت شرایط مختلف ضروری به نظر می رسد. بررسی عملکرد سیستم های تولید هم زمان به روش بهینه سازی تکمیلی درقیاس با سیستم تولید مجزا(مبتنی بر تولید انرژی حرارتی از طریق به کارگیری سیستم دیگ بخار و خریداری مستقیم انرژی الکتریکی از شبکه برق سراسری)، هدف اصلی این مطالعه است. نتایج مطالعه نشان می دهد که هزینه های نهایی سیستم تولید هم زمان در حدود 30 درصد از هزینه های مربوط به سیستم تولید مجزا کمتر است. با استفاده از انرژی حرارتی در سیستم های تولید هم زمان، دستیابی به بازده 70 درصدی برای کل سیستم امکان پذیر می شود. این ویژگی و قابلیت آن برای کاهش آلاینده های زیست محیطی، سرمایه گذاری اولیه را به لحاظ اقتصادی توجیه می کند، اما دستیابی به ظرفیت های اقتصادی و زیست محیطی این سیستم ها، نیازمند طراحی و بهره برداری خردمندانه از آنهاست. نوسان های بار در فصل های مختلف سال و ساعات شبانه روز، چگونگی بهره برداری از سیستم را دستخوش تغییر می کند؛ از این رو ضروری است که با توجه به تقاضاهای مختلف انرژی حرارتی و الکتریکی، راهبردها به گونه ای تعیین شود که با تأمین کامل نیازها، هزینه ها نیز کاهش یابد. دراین مقاله، شماتیک سیستم تولید هم زمان؛ دیاگرام هیسترزیس کنترل مشعل؛ جریان منطقی برنامه ریزی تکمیلی؛ توان الکتریکی موردنیاز، توان تولیدیCHP و توان خریداری شده از شبکه برق شهر در ساعات مختلف شبانه روز و... در قالب نمودار و نقاط کار اندازه گیری شده سیستم؛ قیمت و ارزش حرارتی سوخت؛ تعرفه برق در زمان های مختلف؛ مقادیر انرژی الکتریکی و حرارتی موردنیاز و نتایج بهینه سازی و فهرست متغیرها در قالب جدول ارائه شده اند. «مدل سازی و پیش بینی قیمت نفت خامWTI» قیمت های آینده نفت، یکی از عوامل مهمی است که سیاست ها و برنامه ریزی های دولت ها، سازمان های بین المللی و شرکت ها را تحت تأثیر قرار می دهد. مدل سازی قیمت نفت برای پیش بینی قیمت آینده نفت از طریق روش های اقتصاد سنجی می تواند راهگشای مهمی در این زمینه باشد؛ به طوری که متخصصان توانسته اند به تجربیات ارزنده ای در این باره دست یابند. در این مقاله، عملکرد بازار بین المللی نفت به منظور شناسایی متغیرهای لازم برای الگوسازی بررسی شده است. همچنین عواملی که قیمت های نفت از آنها متأثر می شوند، بررسی و متغیرهای مهم شناسایی شده اند. مهم ترین این عوامل، ذخیره سازی های نفت منطقهOECD، عرضه اوپک، تقاضای نفت منطقه غیرOECD و نرخ مؤثر ارز دلار را شامل می شوند. سپس داده ها از لحاظ خواص آماری بررسی و روابط بلندمدت میان قیمت نفتWTI و دیگر متغیرها برآورد شده اند. سپس مدل های خود رگرسیو، تصحیح خطا(ECM) و خود رگرسیو با وقفه های توزیعی(ARDL) برای پیش بینی قیمت نفتWTI تخمین زده شده ا ند. در نهایت از معیارهای اندازه گیری دقت پیش بینی برای شناسایی مدل موردنظر با کمترین خطا استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که الگوی خود رگرسیو با وقفه های توزیعی، بهترین دقت پیش بینی را ارائه می دهد. «ارزیابی اقتصادی پروژه های تزریق گاز به مخازن نفتی درکشور» معمولاًپس از حفر هر چاه نفت درکشور، جریان نفت خام به طورطبیعی از سمت مخزن نفتی به سوی چاه تولیدی روانه می شود. به طورکلی، مهم ترین نیروهای موجود که به کمک آنها نفت به طورطبیعی به سمت چاه تولیدی جریان می یابد، عبارتند از: نیروی حاصل از فشار گاز حل شده در نفت؛ نیروی حاصل از فشار گاز جمع شده در قسمت بالای کلاهک؛ فشار سفره آب مخزن که در زیر ستون نفت قرار گرفته است؛ خاصیت مویینگی چاه حفر شده در مخزن نفتی و نیروی ریزش ثقلی. وجود و یا سهم مشارکت هر یک از این نیروها در هر مخزن نفتی متفاوت است و به وضعیت ساختمانی و زمین شناسی سنگ مخزن و خواص فیزیکی و ترمودینامیکی سیال های موجود در مخزن بستگی دارد. استفاده صحیح از منابع نفتی کشور، به منظور افزایش طول عمر آنها و برخورداری نسل های آینده از این ذخایر خدادادی، ایجاب می کند تا با به کارگیری روش هایی، درحفظ و صیانت مخازن نفت تلاش شود. یکی از این روش ها، تزریق گاز به مخازن نفتی برای افزایش راندمان تولید است. این مقاله، کوشیده است تا با بررسی اجمالی روش های ازدیاد برداشت، روش تزریق گاز را بررسی و نکات لازم برای ارزیابی اقتصادی چنین پروژه هایی را بیان کند. در پایان این مقاله، اقتصاد یکی از طرح های تزریق گاز به میدان نفتی آغاجاری که یکی از میدان های مهم نفتی کشور است، بررسی می شود. «پیش بینی مصرف بنزین تا سال 1400 و نقش مترو تهران در کاهش مصرف آن» درجهان کنونی، انرژی یکی از عوامل مهم رشد و توسعه اقتصادی است و به دلیل اهمیت و نقش آن در هزینه های تولیدی و خدماتی، همچنین مسائل زیست محیطی مترتب بر مصرف آن، به بهینه سازی مصرف و کارآیی هرچه بیشتر در استفاده از آن بسیارتوجه شده است. درکشور ما، اما به دلیل وجود منابع عظیم نفت و گاز و دسترسی نسبتاً آسان به این منابع، نقش هزینه انرژی در قیاس با سایر هزینه ها، ناچیز است و از این رو حساسیت و انگیزه زیادی برای صرفه جویی و استفاده معقول از این موهبت الهی برانگیخته نیست، اما به هرحال مشکلاتی مانند رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی، بهبود در کیفیت زندگی، مسائل زیست محیطی ناشی از استفاده بی رویه و نامناسب انرژی، همچنین محدودیت منابع نفتی درآینده نه چندان دور از یک سو و افزایش مصرف به دلیل ازدیاد جمعیت، خارج نشدن خودروهای فرسوده از چرخه مصرف سوخت، گسترش نیافتن حمل ونقل عمومی و... از سوی دیگر، سبب می شوند تا درکشور، نگاه ها به مسئله بهینه سازی معطوف شود. این مقاله، با بررسی چشم اندازهای بلندمدت تقاضای بنزین تا سال 1400 در سناریوهای گوناگون، کاهش مصرف بنزین را در دوره یادشده با وجود مترو و میزان صرفه جویی ناشی از آن بررسی می کند. این بررسی نشان می دهدکه تا سال 1400 مصرف روزانه بنزین در حالت های مختلف در محدوده 27 میلیون تا 32 میلیون لیتر قرار خواهد گرفت. محاسبات این مقاله نشان می دهد که میزان صرفه جویی ناشی از کاهش مصرف بنزین می تواند همه هزینه های راه اندازی و بهره برداری مترو را پوشش دهد. به این منظور به بررسی پیامدهای درآمدی حاصل از صرفه جویی مترو پرداخته و مشخص شد که صرفه جویی حاصل از کاهش مصرف بنزین در تهران به تنهایی می تواند هزینه های عمرانی و ساختاری شرکت مترو را بپوشاند و علاوه بر این، فروش بلیت در مترو و... می تواند منافع اقتصادی برای کشور به دنبال داشته باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهدکه کاهش مصرف بنزین به تبع فعالیت مترو کمتراز 10 درصد کل مصرف در تهران است که این موضوع، ضرورت راه اندازی خطوط دیگر مترو در تهران وسایر شهرهای کشور را درکنار اقدام های مؤثر به منظور کاهش مصرف مانند خروج خودروهای فرسوده، گازسوز کردن خودروها، هدفمند کردن یارانه بنزین و... بیش از پیش نمایان می سازد.