«IEA» پیش بینی کرده است که رشد میزان تقاضای گاز درآسیا، آفریقا و آمریکای لاتین در مقایسه با دیگر مناطق جهان سریع تر خواهد بود. همچنین سهم آسیا از تقاضای جهانی گاز که در سال 2003 معادل 8 درصد بود در سال 2030 به 14 درصد افزایش خواهد یافت. پیش بینی می شود که استفاده ازگاز در کشورهای چین وهند سالانه بیش از 5 درصد رشد داشته باشد وگاز در تولید نیروی برق در این کشورها سهم بیشتری را نسبت به زغال سنگ به خود اختصاص دهد. این آژانس اعلام کرد: افزایش حجمی تقاضای گاز در مناطق توسعه یافته ای مانند آمریکای شمالی، کشورهای عضو«OECD» و اروپا بیشتر ازمناطق دیگر خواهد بود. براساس برآوردهای آژانس بین المللی انرژی، نیروگاههای برق 59 درصد افزایش میزان تقاضای جهانی گاز را تا سال 2030 میلادی به خود اختصاص می دهند و سهم این نیروگاهها از بازار جهانی گاز از 36 درصد درسال 2002 میلادی به 47 درصد تا سال 2030 افزایش خواهد یافت، به طور کلی نیروگاهها محرک اصلی افزایش تقاضا برای گاز در همه مناطق خواهند بود. این آژانس اعلام کرده است تاسیسات تبدیل گاز به سوخت های مایع «GTL» به عنوان بازارهای جدیدی برای گاز محسوب می شوند واستفاده از ذخایری را که دور از بازارهای سنتی گاز قرار دارند، ممکن می سازد. در سال های اخیر به دلیل توسعه فناوری و قیمتهای بالاتر نفت تمایل به استفاده از «GTL» افزایش قابل توجهی داشته است و پیش بینی می شود ظرفیت جهانی آن تا سال 2010 میلادی به 400 هزار بشکه در روز و درسال 2030 میلادی به 2 میلیون و 400 هزار بشکه در روز برسد. میزان تقاضای گاز برای تولیدکنندگان «GTL» نیز از 4 میلیارد متر مکعب در سال 2002 میلادی به حدود40 میلیارد متر مکعب در سال 2020 و حدود 214میلیارد مترمکعب درسال 2030 میلادی خواهد رسید. سه کشور روسیه، ایران و قطر 55 درصد ذخایرجهانی گاز را در خود جای داده اند، با وجود این گستره منابع گاز از نظر جغرافیایی، گسترده تراز نفت است. همچنین قسمت اعظم افزایش تولیدگاز درآینده به آمریکای شمالی، اروپا و آسیا یعنی مناطقی که تولید گاز آنها بسیار کمتر از میزان تقاضای آنها خواهد بود، صادر می شود. به طور کلی با افزایش سرسام آور قیمت نفت در جهان که بیش از همه آسیا وآفریقا را درزمینه رشد وتوسعه از حرکت باز می دارد و هم اکنون به رکود نسبی در اروپا نیز انجامیده است و دوکشور فرانسه وآلمان را بیش از دیگر کشورهای با دشواری روبه رو کرده است، می توان انتظار داشت که توجه به مقوله گاز حتی از پیش بینی محتاطانه آژانس هم فراتررود و گاز با وجود موانع ومشکلات تکنیکی حمل ونقل و صادرات به یک منبع جدی تامین انرژی در جهان بدل شود. با چنین چشم اندازی می توان امیدوار بود که هرگونه سرمایه گذاری در این عرصه به نفع کشورهای صاحب گاز تمام شود. برای کشوری مانند ایران که تنها در حوزه پارس جنوبی حدود 8 درصد گاز جهان را در دل دریا نهفته دارد، توجه به این بازار و هوشیاری در برخورد با آن و حساسیت در قبال همه تحولاتی که در این عرصه در حال انجام است، به نظر سخت حیاتی می آید. مقولاتی مانند سرمایه گذاری در عرصه گسترش دانش بهره برداری، سرمایه گذاری در زمینه فراورش و پالایش گاز، سرمایه گذاری برای استخراج هرچه بیشتر آن و ... مقولاتی بسیار جدی تلقی می شوند. در سال گذشته در این عرصه توانایی های زیادی به منصه ظهور رسید. در آغاز برنامه چهارم باید به مقولات مربوط به بهره برداری از منابع گاز توجهی بیشتر کرد. براساس محاسبات آژانس بین المللی انرژی مجموع سرمایه گذاری مورد نیاز برای ایجاد زیرساخت های عرضه گاز تا سال 2030میلادی به طور متوسط حدود یکصد میلیارد دلار در سال خواهد بود و با توجه به این که اکتشاف وتوسعه میدانهای گازی جدید، نیمی از این سرمایه گذاری را به خود اختصاص می دهد،«IEA»خاطر نشان کرده است که منابع گازی می تواند به آسانی افزایش پیش بینی شده تقاضای جهانی گاز را برآورده سازد. از سال 1970 میلادی به بعد، کشف منابع اثبات شده گاز با اختلاف زیادی نسبت به تولید پیشی گرفته است و اکنون میزان ذخایر اثبات شده گاز66 برابر میزان تولید سالانه است. بخش اعظم این سرمایه گذاری باید به طور طبیعی در سه کشور روسیه، ایران و قطر اتفاق بیفتد. بنابراین ضروری است هرچه سریع تر این منابع را فراهم آوریم و همه عوامل بازدارنده را از سرراه بزداییم تا بتوانیم به نتیجه برسیم. برآوردهای آژانس از آن حکایت دارد که مطمئن ترین سرمایه گذاری در عرصه صنعت گاز خواهد بود؛ به نحوی که حجم تجارت منطقه ای گاز در دو دهه آینده سه برابر می شود. چنین امری کمک می کند بحث سرمایه گذاری در عرصه بهره برداری از پارس جنوبی و دیگر منابع گاز کشور را راهبردی تر از پیش بدانیم. منبع : عصر اقتصاد/ یکشنبه ،22 خرداد 1384